دیوان فصیح‌الزمان شیرازی «رضوانی»: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۲: خط ۳۲:
اهمیت کتاب حاضر در آن است که در سال 1327ش نیز مجموعه‌ای به نام «روضه رضوان» از اشعار این شاعر به‌وسیله سهم‌الدین فرصتی منتشر شد که برخی از اشعار کتاب حاضر را فاقد است. همچنین آن مطبوعه، خالی از غلط‌های مطبعی و اشتباهات دیگر نیست<ref>ر.ک: مقدمه، ص6</ref>.
اهمیت کتاب حاضر در آن است که در سال 1327ش نیز مجموعه‌ای به نام «روضه رضوان» از اشعار این شاعر به‌وسیله سهم‌الدین فرصتی منتشر شد که برخی از اشعار کتاب حاضر را فاقد است. همچنین آن مطبوعه، خالی از غلط‌های مطبعی و اشتباهات دیگر نیست<ref>ر.ک: مقدمه، ص6</ref>.


از جمله ویژگی‌های اشعار فصیح‌الزمان، آن است که نسبت به اتفاقات زمان خویش حساس بوده و پیرامون آنها، ولو در انتقاد به دستگاه حکومتی و شخص شاه، اشعاری سروده است. او ترکیب‌بندی مشتمل بر بیست و پنج بند در مرثیه عبدالحمید و انتقاد از شاه و صدراعظم دارد که با‌ توجه به جایگاه والای‌ وی‌ نزد مظفرالدین شاه، اهمیت بسیار دارد. در بند نهم این ترکیب‌بند می‌گوید:
از جمله ویژگی‌های اشعار فصیح‌الزمان، آن است که نسبت به اتفاقات زمان خویش حساس بوده و پیرامون آنها، ولو در انتقاد به دستگاه حکومتی و شخص شاه، اشعاری سروده است. او ترکیب‌بندی مشتمل بر بیست‌وپنج بند در مرثیه عبدالحمید و انتقاد از شاه و صدر اعظم دارد که با‌ توجه به جایگاه والای‌ وی‌ نزد مظفرالدین شاه، اهمیت بسیار دارد.


شاها به خلق این همه رنج و تعب چرا
وی اشعار دیگری نیز درباره حوادث مشروطه دارد که همگی علاوه بر اینکه از نظر‌ تاریخی‌ نهایت اهمیت دارند، از نظر زبانی و ادبی نیز در جایگاه والایی قرار می‌گیرند. او شعری نیز در قدح علاءالدوله حاکم شیراز در حدود انقلاب مشروطه سروده است و همچون مطلع مسدسی که‌ در‌ هجو انجمن اسلامی از او نقل شد، با مخاطب قرار دادن باد صبا برای بردن پیغام به تهران، به‌شدت از اعمال حاکم انتقاد کرده است:
 
دریای رحمتی تو، به مردم غضب‌ چرا
 
برگو به این اتابک با جان برابرت
 
انداختی تو دولت‌ ما‌ را‌ عقب چرا
 
روزی هزاروهشتصد از وجه نان و گوشت
 
بردن ز هر گرسنه و هر تشنه لب چرا<ref>فروتن، عبدالرسول؛ مؤذنی، علی‌محمد، ص192</ref>.
 
وی اشعار دیگری نیز درباره حوادث مشروطه دارد که همگی علاوه بر اینکه از نظر‌ تاریخی‌ نهایت اهمیت دارند، از نظر زبانی و ادبی نیز در جایگاه والایی قرار می‌گیرند. او شعری نیز در قدح علاءالدوله حاکم شیراز در حدود انقلاب مشروطه سروده است و همچون مطلع مسدسی که‌ در‌ هجو انجمن اسلامی از او نقل شد، با مخاطب قرار دادن باد صبا برای بردن پیغام به تهران، به شدت از اعمال حاکم انتقاد کرده است:


به صفاهان و به کاشان‌ و به‌ یزد و کرمان
به صفاهان و به کاشان‌ و به‌ یزد و کرمان
۶۱٬۱۸۹

ویرایش