رضوانی، سید محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (A-esmaili@noornet.net صفحهٔ محمد رضوانی را به رضوانی، محمد منتقل کرد)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
! نام!! data-type="authorName" |
! نام!! data-type="authorName" |
|-
|-
|نام‎های دیگر  
|نام‎های دیگر: محمد رضوانی، فصیح‌الزمان
| data-type="authorOtherNames" |
| data-type="authorOtherNames" |


|-
|-
|نام پدر  
|نام پدر: سلطان العلما سید ابوالقاسم فسائی
| data-type="authorfatherName" |
| data-type="authorfatherName" |
|-
|-
|متولد  
|متولد: 1240ش
| data-type="authorbirthDate" |
| data-type="authorbirthDate" |
|-
|-
|محل تولد
|محل تولد: فسا
| data-type="authorBirthPlace" |
| data-type="authorBirthPlace" |
|-
|-
|رحلت  
|رحلت:1324ش
| data-type="authorDeathDate" |
| data-type="authorDeathDate" |
|-
|-
|اساتید
|اساتید:
| data-type="authorTeachers" |
| data-type="authorTeachers" |
|-
|-
|برخی آثار
|برخی آثار: دیوان فصیح‌الزمان شیرازی
| data-type="authorWritings" |
| data-type="authorWritings" |
|- class="articleCode"
|- class="articleCode"
خط ۳۲: خط ۳۲:
</div>
</div>


'''سید محمد شیرازی''' (۱۲۴۰- ۱۳۲۴ش) ملقب به فصیح‌الزمان و متخلص به «رضوانی» شاعر، خطیب و واعظ اواخر دوره قاجار و بعد از آن، صاحب «دیوان فصیح‌الزمان شیرازی»
'''سید محمد شیرازی''' (۱۲۴۰- ۱۳۲۴ش) ملقب به فصیح‌الزمان و متخلص به «رضوانی» شاعر، خطیب و واعظ اواخر دوره قاجار و بعد از آن، صاحب «[[دیوان فصیح‌الزمان شیرازی]]»


سید محمد در سال ۱۲۴۰ش در شهر فسا متولد شد. پدرش به سلطان العلما سید ابوالقاسم فسائی شهرت داشت. او در سال 1256ق در ۱۶ سالگی، به اصفهان رفت و دو سال در آن شهر به تحصیل مقدمات پرداخت. سپس به قم رفت و ده سال در این شهر به تکمیل علوم عقلی و نقلی مشغول بود. در بیست و هشت سالگی یا سی سالگی به تهران مهاجرت کرد و به وعظ و خطابه پرداخت<ref>طهرانی، آقابزرگ، ج9، ص370- 371 و شیرازی، فصیح‌الزمان، ص5</ref>.
سید محمد در سال ۱۲۴۰ش در شهر فسا متولد شد. پدرش به [[سلطان العلما سید ابوالقاسم فسائی]] شهرت داشت. او در سال 1256ق در ۱۶ سالگی، به اصفهان رفت و دو سال در آن شهر به تحصیل مقدمات پرداخت. سپس به قم رفت و ده سال در این شهر به تکمیل علوم عقلی و نقلی مشغول بود. در بیست و هشت سالگی یا سی سالگی به تهران مهاجرت کرد و به وعظ و خطابه پرداخت<ref>طهرانی، آقابزرگ، ج9، ص370- 371 و شیرازی، فصیح‌الزمان، ص5</ref>.


وی در تهران به دربار ناصرالدین شاه راه یافت و از او لقب «فصیح‌الزمان» دریافت کرد. هنگام قتل ناصرالدین شاه از ملازمین او بود و در آن محل حضور داشت و پس از آن واقعه در سال ۱۳۱۳ق برای تسلیت نزد ولیعهد مظفرالدین میرزا به تبریز رفت و همراه با وی به تهران برگشت و ملقب به «سلطان الواعظین» شد. وی در سال 1324ش در تهران درگذشت<ref>طهرانی، آقابزرگ، ج9، ص371</ref>.
وی در تهران به دربار [[ناصرالدین شاه]] راه یافت و از او لقب «فصیح‌الزمان» دریافت کرد. هنگام قتل ناصرالدین شاه از ملازمین او بود و در آن محل حضور داشت و پس از آن واقعه در سال ۱۳۱۳ق برای تسلیت نزد ولیعهد مظفرالدین میرزا به تبریز رفت و همراه با وی به تهران برگشت و ملقب به «سلطان الواعظین» شد. وی در سال 1324ش در تهران درگذشت<ref>طهرانی، آقابزرگ، ج9، ص371</ref>.


دیوان اشعار او با نام «دیوان فصیح الزمان شیرازی (رضوانی)» مشتمل بر غزلیات، قصاید، قطعات و رباعیات و همچنین منتخبی از آن به نام «گلهای فصیح‌الزمان رضوانی» به کوشش سید هادی حایری در شیراز به چاپ رسیده است<ref>شیرازی، فصیح‌الزمان، ص6</ref>.
دیوان اشعار او با نام «دیوان فصیح الزمان شیرازی (رضوانی)» مشتمل بر غزلیات، قصاید، قطعات و رباعیات و همچنین منتخبی از آن به نام «گلهای فصیح‌الزمان رضوانی» به کوشش سید هادی حایری در شیراز به چاپ رسیده است<ref>شیرازی، فصیح‌الزمان، ص6</ref>.
۶۱٬۱۸۹

ویرایش