ارشاد در معرفت و وعظ و اخلاق: تفاوت میان نسخه‌ها

[[عارف نو شاهی، رضا الله شاه]] (مقدمه نویس و مصحح)

| کتابخانۀ دیجیتال نور =  

#از جمله مطالب جالب نویسنده این است: «ببايد دانستن كه علم، بامنفعت بود و بى‌منفعت بود. دليل بر آن است كه رسول(ص) فرموده است: «اللهم ارزقني علما نافعا»؛ «فرمود: اى بار خدايا مرا روزى كن علم سودمند» و مطلق نگفت كه: «يا رب مرا علم بسيار ده». اگر علم، چيزى سودمند نبودى، معنى نداشتى كه گفت: «علم سودمند ده» و دليل ديگر آنكه فرمود: «نعوذ بالله من علم لا ينفع»؛ «فرمود: به خداى مى‌اندخسم از علم ناسودمند»».<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10958/%D8%A7%D8%B1%D8%B4%D8%A7%D8%AF-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D8%B9%D8%B1%D9%81%D8%AA-%D9%88-%D9%88%D8%B9%D8%B8-%D9%88-%D8%A7%D8%AE%D9%84%D8%A7%D9%82?sectionNumber=2&pageNumber=127&viewType=pdf متن کتاب، ص 127]</ref>«مى‌اندخسم»؛ يعنى پناه مى‌برم.

#همان‌طوركه مصحح يادآور شده، مؤلف معمولا درباره موضوعات طرح‌شده، از ابراز نظر شخصى خوددارى كرده است و فقط در یک مورد، اختلاف نظر خود را اظهار داشته است: «آن كسان كه چنين پنداشته‌اند كه شرط توكل آن است كه دست از كسب بازدارى، گفته‌اند كه توكل به حق عيال و ستور و مهمان درست نيايد و این سخن به نزد من درست نيست؛ چه، توكّل به همه جاى‌ها فريضه است و لكن بايد كه به باطن، دل بر كسب بندى، نه آنكه دست از كسب بازدارى؛ چه خواجه حكيم - رحمه اللّه - چنين گفته است كه كسب، حصار توكل است؛ چون دست از كسب بازدارى، توكل، ویران شود و همین خواجه گفته است: اگر از اسباب به ظاهر دست بازدارى، ظاهرت هلاك شود و به باطن اگر بر كسب و اسباب چفسى [بچسبى]، باطنت هلاك شود. میانه رفتن، آن بود كه دست به اسباب، اندرزده دارى و باطن از اسباب جدا دارى...».<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10958/%D8%A7%D8%B1%D8%B4%D8%A7%D8%AF-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D8%B9%D8%B1%D9%81%D8%AA-%D9%88-%D9%88%D8%B9%D8%B8-%D9%88-%D8%A7%D8%AE%D9%84%D8%A7%D9%82?pageNumber=39&viewType=pdf ر.ک: مقدمه کتاب، صسى و نه] و [https://noorlib.ir/book/view/10958/%D8%A7%D8%B1%D8%B4%D8%A7%D8%AF-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D8%B9%D8%B1%D9%81%D8%AA-%D9%88-%D9%88%D8%B9%D8%B8-%D9%88-%D8%A7%D8%AE%D9%84%D8%A7%D9%82?sectionNumber=2&pageNumber=152&viewType=pdf متن کتاب، ص 152-153]</ref>