۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
وى پس از ارائه معناى لغوى | وى پس از ارائه معناى لغوى مروت<ref>[https://noorlib.ir/book/view/710/%D8%A3%D9%81%D8%B6%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%AF%DB%8C%D9%86?pageNumber=6&viewType=html ر.ک: همان، ص6]</ref>، مصاديق آن را به تفصيل بيان كرده است. وى معتقد است كه مروت بر حسب زمان‌ها و مكان‌هاى مختلف ممكن است داراى مصاديق مختلفى باشد. | ||
سپس مروّت را از ديدگاه روايات و اشعار بررسى مى‌كند. در پایان نيز ضمن برشمردن برخى از مصاديق | سپس مروّت را از ديدگاه روايات<ref>[https://noorlib.ir/book/view/710/%D8%A3%D9%81%D8%B6%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%AF%DB%8C%D9%86?pageNumber=23&viewType=html ر.ک: همان، ص23]</ref> و اشعار <ref>[https://noorlib.ir/book/view/710/%D8%A3%D9%81%D8%B6%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%AF%DB%8C%D9%86?pageNumber=31&viewType=html ر.ک: همان، ص31]</ref>بررسى مى‌كند. در پایان نيز ضمن برشمردن برخى از مصاديق مروت<ref>[https://noorlib.ir/book/view/710/%D8%A3%D9%81%D8%B6%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%AF%DB%8C%D9%86?pageNumber=40&viewType=html ر.ک: همان، ص40] </ref>، آن را از نظرگاه فقه اسلامى مورد بررسى قرار داده است. | ||
مروّت يعنى كمال انسانيت كه گاه به جوان‌مردى نيز تعبير مى‌شود. روش و رفتار جوان‌مردانه؛ يعنى انجام كارهایى كه زينت و كمال یک انسان فرهيخته باشد. بنا بر این هر گونه عملى كه از نظر عرف جامعه دينى، عيب و نقص باشد، خلاف مروت و جوان‌مردى است؛ حتى اگر آن عمل عمل مباح باشد. | مروّت يعنى كمال انسانيت كه گاه به جوان‌مردى نيز تعبير مى‌شود. روش و رفتار جوان‌مردانه؛ يعنى انجام كارهایى كه زينت و كمال یک انسان فرهيخته باشد. بنا بر این هر گونه عملى كه از نظر عرف جامعه دينى، عيب و نقص باشد، خلاف مروت و جوان‌مردى است؛ حتى اگر آن عمل عمل مباح باشد.<ref>[https://noorlib.ir/book/view/710/%D8%A3%D9%81%D8%B6%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%AF%DB%8C%D9%86?pageNumber=6&viewType=html ر.ک: همان، ص6]</ref> | ||
مؤلف پس از بيان معناى لغوى این واژه متذكر مى‌شود كه فقها معمولاً این مسئله را در ضمن تعريف عدالت مطرح مى‌كنند. | مؤلف پس از بيان معناى لغوى این واژه متذكر مى‌شود كه فقها معمولاً این مسئله را در ضمن تعريف عدالت مطرح مى‌كنند<ref>[https://noorlib.ir/book/view/710/%D8%A3%D9%81%D8%B6%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%AF%DB%8C%D9%86?pageNumber=49&viewType=html ر.ک: همان، ص49]</ref>. | ||
برخى از فقها معتقدند یکى از مؤلفه‌هاى عدالت مروّت است؛ يعنى امام جماعت نبايد مرتكب كارى شود كه از نظر عرف جامعه عملى ناپسند و زشت تلقى مى‌شود. برخى از فقها مروت را به معناى دورى از كارهاى پست و بى‌ارزش مى‌دانند كه در شأن افراد فرهيخته و دانشمند نيست؛ مانند مسخره كردن افراد يا غذا خوردن در خيابان و يا حتى پوشيدن لباسى كه در شأن آنها نباشد. | برخى از فقها معتقدند یکى از مؤلفه‌هاى عدالت مروّت است؛ يعنى امام جماعت نبايد مرتكب كارى شود كه از نظر عرف جامعه عملى ناپسند و زشت تلقى مى‌شود. برخى از فقها مروت را به معناى دورى از كارهاى پست و بى‌ارزش مى‌دانند كه در شأن افراد فرهيخته و دانشمند نيست؛ مانند مسخره كردن افراد يا غذا خوردن در خيابان و يا حتى پوشيدن لباسى كه در شأن آنها نباشد. | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
مؤلف، در نهایت مروت را به معناى رفتار اجتماعى برحسب موازين عرفى مى‌داند. به همین دليل مروت به حسب افراد مختلف است. هر چه دانش و مسئولیت یک فرد بالاتر باشد، مواظبت رفتارى وى نيز بايد بيشتر باشد. برای یک فرد غذا خوردن هنگام راه رفتن در خيابان خلاف مروت نيست؛ اما برای یک فقيه يا قاضى خلاف مروت است. مصاديق مروت در زمان‌ها و مكان‌هاى مختلف نيز تغيير مى‌كند زيرا موازين عرفى از یک زمان تا زمان ديگر و از یک مكان تا مكان ديگر متفاوت است. | مؤلف، در نهایت مروت را به معناى رفتار اجتماعى برحسب موازين عرفى مى‌داند. به همین دليل مروت به حسب افراد مختلف است. هر چه دانش و مسئولیت یک فرد بالاتر باشد، مواظبت رفتارى وى نيز بايد بيشتر باشد. برای یک فرد غذا خوردن هنگام راه رفتن در خيابان خلاف مروت نيست؛ اما برای یک فقيه يا قاضى خلاف مروت است. مصاديق مروت در زمان‌ها و مكان‌هاى مختلف نيز تغيير مى‌كند زيرا موازين عرفى از یک زمان تا زمان ديگر و از یک مكان تا مكان ديگر متفاوت است. | ||
البته نویسنده تذكر مى‌دهد كه مروت از لوازم انسانيت است و منطبق بر فطرت پاک انسانى است و لذا اگر عموم مردم در اثر عدول از فطرت انسانى از برخى سنن شرعى روى‌گردان شدند، علما نبايد تابع چنين عرفى باشند. به همین خاطر [[شهيد ثانى]] در [[الروضة البهية في شرح اللمعة الدمشقية (2 جلدی)|لمعه]] فرموده است: اگر شخصى مستحبات شرعى را رعايت كند، اشكالى ندارد هرچند عامه آن را زشت تلقى كنند؛ مانند حنا گذاشتن و غيره. وى سپس برخى از روايات مربوط به مروت را ذكر كرده است. | البته نویسنده تذكر مى‌دهد كه مروت از لوازم انسانيت است و منطبق بر فطرت پاک انسانى است و لذا اگر عموم مردم در اثر عدول از فطرت انسانى از برخى سنن شرعى روى‌گردان شدند، علما نبايد تابع چنين عرفى باشند. به همین خاطر [[شهيد ثانى]] در [[الروضة البهية في شرح اللمعة الدمشقية (2 جلدی)|لمعه]] فرموده است: اگر شخصى مستحبات شرعى را رعايت كند، اشكالى ندارد هرچند عامه آن را زشت تلقى كنند؛ مانند حنا گذاشتن و غيره.<ref>[https://noorlib.ir/book/view/710/%D8%A3%D9%81%D8%B6%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%AF%DB%8C%D9%86?pageNumber=17&viewType=html ر.ک: همان، ص17]</ref> وى سپس برخى از روايات مربوط به مروت را ذكر كرده است. | ||
در پایان به تفصيل وارد این بحث فقهى مى‌شود كه آيا مروت در عدالت شرط است يا خير؟ وى پس از ذكر دلايل موافقين و مخالفين، مروت را در عدالت شرط مى‌داند. | در پایان به تفصيل وارد این بحث فقهى مى‌شود كه آيا مروت در عدالت شرط است يا خير؟ وى پس از ذكر دلايل موافقين و مخالفين، مروت را در عدالت شرط مى‌داند<ref>[https://noorlib.ir/book/view/710/%D8%A3%D9%81%D8%B6%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%AF%DB%8C%D9%86?pageNumber=48&viewType=html ر.ک: همان، ص48]</ref>. | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||