۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه ای تازه حاوی «<div class='wikiInfo'>
[[پرونده:NUR03771J1.jpg|بندانگش» ایجاد کرد.) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR03771J1.jpg | |||
| عنوان =محاضرات في الإلهیات | |||
| | | عنوانهای دیگر = | ||
| پدیدآوران = | |||
[[سبحانی تبریزی، جعفر]] (نویسنده) | |||
| | |||
| | |||
[[ربانی گلپایگانی، علی]] (تلخيص) | [[ربانی گلپایگانی، علی]] (تلخيص) | ||
| زبان =عربی | |||
|زبان | | کد کنگره =BP 211/5 /ر2م3 | ||
| موضوع = | |||
شیعه امامیه - اصول دین | |||
|کد کنگره | |||
|موضوع | |||
شیعه امامیه - عقاید | شیعه امامیه - عقاید | ||
کلام شیعه امامیه - قرن 14 | کلام شیعه امامیه - قرن 14 | ||
| ناشر = | |||
|ناشر | مؤسسه امام صادق علیهالسلام | ||
| مکان نشر =قم - ایران | |||
| سال نشر = 1428 ق | |||
|مکان نشر | |||
|سال نشر | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE03771AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ =11 | |||
| شابک =978-964-357-294-5 | |||
| تعداد جلد =1 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =03771 | |||
| کتابخوان همراه نور =03771 | |||
| کد پدیدآور = | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
== | '''محاضرات في الإلهيات'''، تلخيص كتاب الإلهيات على هدى الكتاب و السنة و العقل [[سبحانی تبریزی، جعفر|آيتاللّه سبحانى]] مىباشد كه توسط [[ربانی گلپایگانی، علی|حجتالاسلام ربانى گلپايگانى]] در سال 1372 به زبان عربى نوشته شده است. | ||
==ويژگىها== | |||
# تلخيص عبارات و اكتفا به كوتاهترين و گوياترين آنها. | |||
# اكتفا به قويترين و واضحترين براهين و استدلالات. | |||
# حذف اقوال و ابحاثى كه موجب اطناب است. | |||
# تصرف در ترتيب چينش مطالب. | |||
# استدراك مطالب باقيمانده از اصل كتاب. | |||
مؤلف، كتاب الهيات على هدى الكتاب و السنة و العقل را از بهترين و كاملترين تأليفات معاصر در عقائد اسلامى مىداند كه در واقع تقريرات درس [[سبحانی تبریزی، جعفر|آیتالله سبحانى]] است كه توسط شيخ محمدحسن مكّى عاملى نوشته شده است. | |||
ايشان تلخيص را سيرۀ مستمرى در حوزۀ علوم اسلامى مىداند كه براى فهم عامّه و دربرگرفتن مخاطبان بيشتر كار مفيدى است. | ايشان تلخيص را سيرۀ مستمرى در حوزۀ علوم اسلامى مىداند كه براى فهم عامّه و دربرگرفتن مخاطبان بيشتر كار مفيدى است. | ||
==ساختار و گزارش محتوا | ==ساختار و گزارش محتوا== | ||
| خط ۸۸: | خط ۶۹: | ||
ايشان مىفرمايد، توحيد در خالقيت امرى مورد وفاق بين وثنيين مىباشد؛ ولى توحيد در تدبير امرى غيرمسلّم بين آنها بوده و اكثرا دچار شرك در تدبير مىباشند. ايشان توحيد در حاكميت، توحيد در تشريع و توحيد در طاعت را مظاهر توحيد در ربوبيت به شمار آورده است. | ايشان مىفرمايد، توحيد در خالقيت امرى مورد وفاق بين وثنيين مىباشد؛ ولى توحيد در تدبير امرى غيرمسلّم بين آنها بوده و اكثرا دچار شرك در تدبير مىباشند. ايشان توحيد در حاكميت، توحيد در تشريع و توحيد در طاعت را مظاهر توحيد در ربوبيت به شمار آورده است. | ||
مؤلف بزرگوار توحيد در عبادت را هدف بعثت انبيا دانسته و آيۀ شريفۀ'''و لقد بعثنا فى كلامّة رسولا أن اعبدوا اللّه و اجتنبوا الطاغوت''' را دالّ بر اين معنا شمردهاند. ايشان اين نوع توحيد را شعار اسلام معرفى مىكند و دليل اين مدعا را تكرار اياك | مؤلف بزرگوار توحيد در عبادت را هدف بعثت انبيا دانسته و آيۀ شريفۀ'''و لقد بعثنا فى كلامّة رسولا أن اعبدوا اللّه و اجتنبوا الطاغوت''' را دالّ بر اين معنا شمردهاند. ايشان اين نوع توحيد را شعار اسلام معرفى مىكند و دليل اين مدعا را تكرار اياك نعبدو اياك نستعين در نمازهاى واجب و مستحب مىداند. | ||
باب سوم، كتاب از صفات الهى است. ايشان در مرحلۀ نخست تقسيمات متكلمين كه بر صفات الهى ذكر كردهاند، را يادآورى مىكند كه عبارتند از: | |||
# صفات جماليه و جلاليّه. | |||
# صفت ذات و صفت فعل. | |||
# صفات حقيقيه و صفات اضافيّه. | |||
# صفات ذاتيه و خبریّه. | |||
ايشان طريق عقلى، طريق وحى الهى و طريق كشف و شهود را سه طريق صحيح براى معرفت صفات الهى مىشمارند. | ايشان طريق عقلى، طريق وحى الهى و طريق كشف و شهود را سه طريق صحيح براى معرفت صفات الهى مىشمارند. | ||
مؤلف سپس صفت بودن علم را بر خداوند متفق عليه الهيين دانسته و عالم و علم را اسم قطعى خداوند مىشمارند. ايشان اختلاف علماء را در | مؤلف سپس صفت بودن علم را بر خداوند متفق عليه الهيين دانسته و عالم و علم را اسم قطعى خداوند مىشمارند. ايشان اختلاف علماء را در کیفیت علم خداوند به ذاتش و به غيرش مىدانند، در مرحلۀ بعد صفت علم را بر خداوند اثبات كرده و شبهات وارده در اين زمينه را ردّ مىنمايد. | ||
دوّمين صفتى كه به طور خاص بدان پرداخت شده، قدرت خداوند است به قول مؤلف قدرت نيز مانند علم صفت اتفاقى است، بر خداوند در بين الهيين. امّا حقيقت قدرت خداوند مسئلۀ اختلافى بين آنان مىباشد. سعة قدرت الهى و برهان اين صفت الهى و ردّ شبهات آن نيز در ادامۀ اين مبحث ذكر شدهاند. | دوّمين صفتى كه به طور خاص بدان پرداخت شده، قدرت خداوند است به قول مؤلف قدرت نيز مانند علم صفت اتفاقى است، بر خداوند در بين الهيين. امّا حقيقت قدرت خداوند مسئلۀ اختلافى بين آنان مىباشد. سعة قدرت الهى و برهان اين صفت الهى و ردّ شبهات آن نيز در ادامۀ اين مبحث ذكر شدهاند. | ||
| خط ۱۱۰: | خط ۹۰: | ||
كلام الهى صفتى است كه از قديم محل اختلاف بين علماء با انديشههاى مختلف بوده است. كلام حقيقتى است كه به اصلش همه معتقدند و آيات و روايت نيز مؤيد اين معناست؛ ولى اين كه حقيقت كلام الهى چيست و آيا اين صفت بر خداوند حادث است يا قديم معركۀ آراء مىباشد. | كلام الهى صفتى است كه از قديم محل اختلاف بين علماء با انديشههاى مختلف بوده است. كلام حقيقتى است كه به اصلش همه معتقدند و آيات و روايت نيز مؤيد اين معناست؛ ولى اين كه حقيقت كلام الهى چيست و آيا اين صفت بر خداوند حادث است يا قديم معركۀ آراء مىباشد. | ||
مؤلف در ادامه به صفات | مؤلف در ادامه به صفات خبریۀ خداوند پرداخته و تقسيم صفات به ذاتيه و خبریّه را معنا مىكند و مىفرمايد صفات ذاتيه همان سه صفت مشهور علم، حيات و قدرت مىباشند و صفات خبریّه صفاتى هستند كه در كتاب و سنت به خدا نسبت داده شدهاند. | ||
صفات سلبيّه نيز در اين كتاب مورد بحث و بررسى قرار گرفته است كه اصل بحث از صفات سلبيه را براى ابطال قول به حلول و جهت و رؤيت و غيرهم مىدانند و براى غير مرئى بودن خدا به ادلّۀ مختلفى تمسك نمودهاند. | صفات سلبيّه نيز در اين كتاب مورد بحث و بررسى قرار گرفته است كه اصل بحث از صفات سلبيه را براى ابطال قول به حلول و جهت و رؤيت و غيرهم مىدانند و براى غير مرئى بودن خدا به ادلّۀ مختلفى تمسك نمودهاند. | ||
| خط ۱۱۸: | خط ۹۸: | ||
مسلۀ جبر و كسب كه از معتقدات اشاعره هست و در واقع كسب را نوعى توجيه براى افكار خود در قول به جبر مىدانند، بدين معنا كه خلق افعال را كار خدا و كسب آن را كار بشر مىدانند. | مسلۀ جبر و كسب كه از معتقدات اشاعره هست و در واقع كسب را نوعى توجيه براى افكار خود در قول به جبر مىدانند، بدين معنا كه خلق افعال را كار خدا و كسب آن را كار بشر مىدانند. | ||
[[سبحانی تبریزی، جعفر|آيتاللّه سبحانى]] در اين كتاب نگاهى دقيق به اين موضوع كرده و آراء گوناگونى از اشاعره را در اين زمينه متذكر مىگردد. از جمله مسائل مهم مطرح شده در اين باب مىتوان به مسئله بداء اشاره كرد، اين كه حقيقت بداء چيست و اماميّه به چه نحوى از بداء قائلند، هكذا آيات و رواياتى كه اشاره به اين موضوع دارند، مورد بررسى قرار گرفتهاند. | |||
باب پنجم، كتاب به نبوت عامّه اختصاص داده شده است، ايشان در مرحلۀ اوّل دلائل لزوم بعثت را بيان كردهاند كه عبارتند از: 1-نياز جامعه به قانون 2-نياز انسان به معارف الهيّه. سپس وارد بيان دلائل منكران بعثت انبيا شده و به آنها پاسخ دادهاند. | باب پنجم، كتاب به نبوت عامّه اختصاص داده شده است، ايشان در مرحلۀ اوّل دلائل لزوم بعثت را بيان كردهاند كه عبارتند از: 1-نياز جامعه به قانون 2-نياز انسان به معارف الهيّه. سپس وارد بيان دلائل منكران بعثت انبيا شده و به آنها پاسخ دادهاند. | ||
| خط ۱۲۴: | خط ۱۰۴: | ||
در بخش بعدى معجزه به عنوان يكى از راههاى شناخت صدق ادعاى نبوت مورد بررسى قرار گرفته و فرق معجزه با ديگر خوارق عادات تبيين گرديده است. | در بخش بعدى معجزه به عنوان يكى از راههاى شناخت صدق ادعاى نبوت مورد بررسى قرار گرفته و فرق معجزه با ديگر خوارق عادات تبيين گرديده است. | ||
حقيقت وحى در نبوت كه يكى از مسائل مهم و چالشى در ميان علماء بوده است، همچنين | حقيقت وحى در نبوت كه يكى از مسائل مهم و چالشى در ميان علماء بوده است، همچنين کیفیت وحى و شبهات وارده بر آن نيز نقادّى شده است. از جمله شبهاتى كه به وحى وارد كردهاند، اين است كه وحى نتيجۀ احوال روحى انسان است كه پاسخ اين شبهه در ادامه آمده است. | ||
عصمت انبيا كه در ميان علماء اماميّه نيز مورد بحث و بررسى قرار گرفته است و همچنانكه مشهور است. مشخصى عظيم القدر مانند شيخ صدوق قائل به عدم آن شده است، در باب نبوت عامّۀ كتاب تحليل شده است. ايشان براى عصمت انبياء مراتب ششگانهاى به اين ترتيب قائلند: | عصمت انبيا كه در ميان علماء اماميّه نيز مورد بحث و بررسى قرار گرفته است و همچنانكه مشهور است. مشخصى عظيم القدر مانند شيخ صدوق قائل به عدم آن شده است، در باب نبوت عامّۀ كتاب تحليل شده است. ايشان براى عصمت انبياء مراتب ششگانهاى به اين ترتيب قائلند: | ||
# عصمت در تلقّى وحى و ابلاغ آن. | |||
# عصمت در عمل به شريعت الهيّه. | |||
# عصمت از خطا در تطبيق شريعت. | |||
# عصمت از خطا در تشخيص مصالح و مفاسد امور. | |||
# عصمت از خطا در امور عادى. | |||
# عصمت و منزه بودن از موجبات نفرت. | |||
ششمين باب كتاب در نبوت خاصّه مىباشد كه منظور از آن بحث از نبوت پيغمبر اكرم محمد مصطفى(ص) مىباشد. مؤلف در اين بخش در مورد اعجاز قرآن و خاتميّت از ديدگاه عقلى و شرعى را بررسى نموده است. ايشان آيۀ'''و ما كان محمد ابا احد من رجالكم و لكن رسولاللّه و خاتم النبيين'''را بزرگترين دليل و حيانى بر خاتميت رسول اكرم(ص) شمرده است. | |||
باب هفتم، در مورد امامت و خلافت است كه بحثهاى بسيار مهم و قابل توجهى در اين باب آمده است؛ از آن جمله به عقيدۀ شيعه و سنى در مورد امامت و طريق اثبات امام در نزد هر يك از آنها و وجوب عصمت امام اشاره شده است. ايشان سه دليل بر وجوب عصمت امام ذكر كردهاند كه عبارتند از: | |||
# امام هم مانند پيغمبر(ص) حافظ شريعت است و بايد معصوم باشد تا اين امر محقق شود. | |||
# آيۀ شريفۀ '''و اذا ابتلى ابراهيم ربه بكلمات فاتمهن قال انى جاعلك للناس اماما قال و من ذريّتى قال لا ينال عهدى الظالمين''' كه صراحت در لزوم بىگناه بودن امام دارد. | |||
# آيۀ اطاعت اولوا الامر كه '''اطيعوا اللّه و اطيعوا الرسول و اولوا الامر منكم''' بدين معنا كه خداوند وقتى بنده خود را از گناه و معصيت نهى مىكند، نتيجتا اطاعت از كسى را كه اهل گناه و معصيت باشد راجايز نخواهد دانست، پس از اين دستور به اطاعت معلوم مىشود مقصود كسى است كه معصوم باشد. نصوص دينى كه بر نصب [[امام على(ع)]] بر امامت دلالت دارند، در ادامۀ بحث آورده شدهاند. | |||
بحث از امام زمان(عج)، بررسى موعود از ديدگاه كتاب و سنّت و مسلۀ رجعت پايان بخش اين كتاب مىباشد. | بحث از امام زمان(عج)، بررسى موعود از ديدگاه كتاب و سنّت و مسلۀ رجعت پايان بخش اين كتاب مىباشد. | ||
| خط ۱۶۰: | خط ۱۳۵: | ||
مؤلف در آخر كتاب خاتمة المطافى دارد كه در آن بحث از ايمان و احكام آن و صحابه و تقيّه به ميان آمده است. | مؤلف در آخر كتاب خاتمة المطافى دارد كه در آن بحث از ايمان و احكام آن و صحابه و تقيّه به ميان آمده است. | ||
==معرفى نسخه | ==معرفى نسخه== | ||
نسخۀ حاضر در قطع وزيرى و در يك جلد به وسيلۀ انتشارات | نسخۀ حاضر در قطع وزيرى و در يك جلد به وسيلۀ انتشارات مؤسسۀ امام صادق(ع) در سال 1386 و در قم براى شانزدهمين بار چاپ شده است. | ||
شابك كتاب 5-394-357-964-978 مىباشد. | شابك كتاب 5-394-357-964-978 مىباشد. | ||
| خط ۱۶۹: | خط ۱۴۴: | ||
فهرستهاى آخر كتاب عبارتست از فهرست مصادر و فهرست موضوعات. | فهرستهاى آخر كتاب عبارتست از فهرست مصادر و فهرست موضوعات. | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده:کلام و عقاید]] | [[رده:کلام و عقاید]] | ||
[[رده:آثار کلی (مناظرات کلامی، مذاهب کلامی)]] | [[رده:آثار کلی (مناظرات کلامی، مذاهب کلامی)]] | ||