۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'شـ' به 'ش'
جز (جایگزینی متن - 'فـ' به 'ف') |
جز (جایگزینی متن - 'شـ' به 'ش') |
||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
مسعود سعد به‌عنوان شاعری حبسیه سرا در موقعیتی ویژه در بین | مسعود سعد به‌عنوان شاعری حبسیه سرا در موقعیتی ویژه در بین شاعران ادب فارسی قرار دارد، چراکه از کلام و گفتاری خاص در شعر خود بهره برده است که کنایه یکی از آنهاست. «ایماء» پربسامدترین کنایه در دیوان [[رشید یاسمی، غلامرضا|مسعود سعد]] است. این نوع از کنایه به دلیل سادگی و بی‌پیرایگی در لفظ و بیان و نیز فهم آسان و بی‌واسطه آن از سوی مخاطب بیشترین کاربرد را در شعر [[مسعود سعد سلمان|مسعود سعد]] دارد. به‌گونه‌ای که از مجموع ١٢٧١ مورد کنایات دیوان وی تعداد ٩٩٧ مورد آن متعلق به کنایه ایماء است. کنایه «رمز» نیز که بیان آن نیاز به درک و فهم مشترک از سوی گوینده و مخاطب داشته و به همین دلیل فهم آن تا حدی دشوار و پیچیده می‌نماید، در شعر [[مسعود سعد سلمان|مسعود سعد]] با بسآمد بسیار کمتری نسبت به سایر کنایات به‌کاررفته است. این نوع از کنایه تنها ٥ مورد از کل ١٢٧١ مورد کنایه دیوان مسعود سعد را شامل می‌گردد<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/95180/43 ر.ک: توسلی، حجت، ص43] و [https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/95180/45 45]</ref>. | ||
در بررسی دستوری و زبانی کنایات | در بررسی دستوری و زبانی کنایات شعری مسعود سعد آنچه در نگاه اول به چشم می‌آید این است که: غالب کنایات شعر وی در قالب کنایات فعل قرار دارند. ازآنجاکه کنایه فعل مخاطب عام را در بر می‌گیرد، بیشتر با هـدف و مقصود مسعود سعد در کنایه پردازی همسو است. لذا او از این نوع کنایه با بسامد بالایی در شعر خود بهره جسته است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/95180/46 ر.ک: همان، ص 46]</ref>. | ||
[[مسعود سعد سلمان|مسعود سعد]] اشعار فراوانی به زبان عربی نیز سروده است؛ چنانکه در لباب الالباب آمده است: «و او را سه دیوان است یکی به تازی و یکی به پارسی و یکی به هندویی». در تذکرة الشعراء نیز بدین امر تصریح شده است: «اشعار عربی او بسیار است». اشعار عربی [[رشید یاسمی، غلامرضا|مسعود]] در چاپهای دیوان وی وارد نشده است<ref>ر.ک: سالمیان، غلامرضا؛ یاری‌دره، سهیل، ص61</ref>. | [[مسعود سعد سلمان|مسعود سعد]] اشعار فراوانی به زبان عربی نیز سروده است؛ چنانکه در لباب الالباب آمده است: «و او را سه دیوان است یکی به تازی و یکی به پارسی و یکی به هندویی». در تذکرة الشعراء نیز بدین امر تصریح شده است: «اشعار عربی او بسیار است». اشعار عربی [[رشید یاسمی، غلامرضا|مسعود]] در چاپهای دیوان وی وارد نشده است<ref>ر.ک: سالمیان، غلامرضا؛ یاری‌دره، سهیل، ص61</ref>. | ||