۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ': ==' به '==') |
جز (جایگزینی متن - 'نجاشى' به 'نجاشى') |
||
خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
نگارنده هر چه تلاش كرده، به شرح حال كاملى از اين شخصيت اسلامى دست نيافته، در نتيجه در اين مقدمه بيشتر كوشش شده كه جايگاه و منزلت مفضّل در نزد امامان معصوم(ع) و دانشمندان بزرگ اسلامى بيان شود. شيخ مفيد، با سند صحيح از امام صادق(ع) نقل مىكند: «اى مفضّل! به خدا سوگند تو را و دوستدار تو را دوست دارم. اى مفضّل! اگر همه اصحاب من آنچه را كه تو مىدانى مىدانستند، هيچ گاه ميان دو كس از آنان اختلافى رخ نمىداد.» | نگارنده هر چه تلاش كرده، به شرح حال كاملى از اين شخصيت اسلامى دست نيافته، در نتيجه در اين مقدمه بيشتر كوشش شده كه جايگاه و منزلت مفضّل در نزد امامان معصوم(ع) و دانشمندان بزرگ اسلامى بيان شود. شيخ مفيد، با سند صحيح از امام صادق(ع) نقل مىكند: «اى مفضّل! به خدا سوگند تو را و دوستدار تو را دوست دارم. اى مفضّل! اگر همه اصحاب من آنچه را كه تو مىدانى مىدانستند، هيچ گاه ميان دو كس از آنان اختلافى رخ نمىداد.» | ||
برخى از شبهات درباره مفضل وجود دارد و دانشمندان بزرگى چون | برخى از شبهات درباره مفضل وجود دارد و دانشمندان بزرگى چون «[[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]]» و «ابن غضائرى» او را ضعيف شمردهاند؛ از اين رو مترجم در مقدمه، ديدگاههاى مختلف را ذكر كرده تا جلالت قدر و عظمت اين صحابى خاص امام صادق(ع) و امام كاظم(ع) از رهگذر روايات قطعىالصدور و ديدگاههاى دانشمندان بزرگ بر همگان روشن شود و ترديدى در كتاب نيز پديد نيايد. | ||
مترجم در بخش ديگرى از مقدمه به شرحها و ترجمههاى توحيد مفضل اشاره كرده است. از جمله ترجمههاى اين كتاب ترجمه علامه مجلسى، ترجمه محمد صالح قزوينى و ترجمه علىاصغر فقيهى است. وى سپس توضيحاتى پيرامون ترجمه خود از اين كتاب گرانقدر ارائه مىدهد. او در ترجمه، رعايت امانت كرده و كلمه يا عبارت توضيحى را درون [] گذارده است. هم جانب امانت و پايبندى به متن حديث را نگاه داشته و هم اين تقيد و توجه به متن، قلم را از قواعد نگارشى دور نساخته و روانى و رسايى آن حفظ شده است. | مترجم در بخش ديگرى از مقدمه به شرحها و ترجمههاى توحيد مفضل اشاره كرده است. از جمله ترجمههاى اين كتاب ترجمه علامه مجلسى، ترجمه محمد صالح قزوينى و ترجمه علىاصغر فقيهى است. وى سپس توضيحاتى پيرامون ترجمه خود از اين كتاب گرانقدر ارائه مىدهد. او در ترجمه، رعايت امانت كرده و كلمه يا عبارت توضيحى را درون [] گذارده است. هم جانب امانت و پايبندى به متن حديث را نگاه داشته و هم اين تقيد و توجه به متن، قلم را از قواعد نگارشى دور نساخته و روانى و رسايى آن حفظ شده است. |
ویرایش