نهاية المرام في شرح مختصر شرائع الإسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'موسوی خوانساری، احمد' به 'موسوی خوانساری، سید احمد')
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۲۹: خط ۲۹:
| چاپ =1
| چاپ =1
| تعداد جلد =2
| تعداد جلد =2
| کتابخانۀ دیجیتال نور =9925
| کتابخانۀ دیجیتال نور =00481
| کتابخوان همراه نور =00481
| کتابخوان همراه نور =00481
| کد پدیدآور =
| کد پدیدآور =
خط ۳۵: خط ۳۵:
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
شمس‌الدين محمد بن على بن حسين موسوى عاملى جبعى، معروف به [[عاملی موسوی، محمد بن علی|صاحب مدارك]] (م 1009 ق) مؤلف کتاب '''نهاية المرام في شرح مختصر شرائع الإسلام''' است، نام ديگر كتاب: غاية المرام في شرح مختصر شرائع الإسلام. (الذريعة ج 24 ص 206) می‌باشد.
'''نهاية المرام في شرح مختصر شرائع الإسلام''' مؤلف کتاب [[عاملی موسوی، سید محمد بن علی|شمس‌الدين محمد بن على بن حسين موسوى عاملى جبعى]]، معروف به [[عاملی موسوی، محمد بن علی|صاحب مدارك]] (م 1009 ق) است، نام ديگر كتاب: غاية المرام في شرح مختصر شرائع الإسلام. (الذريعة ج 24 ص 206) می‌باشد. این کتاب شرح قسمتى از مختصر النافع يعنى از اول كتاب نكاح تا آخر كتاب نذر و عهود مى‌باشد.
 
 
==علت نگارش==
==علت نگارش==


 
از آن‌جايى كه در مجمع الفائدة و البرهان تأليف محقق اردبيلى (قده) (م 993 ق) كه شرح بر إرشاد الأذهان تأليف علاّمۀ حلّى (قده) (م 726 ق) است، شرح كتاب نكاح تا كتاب نذر و عهود وجود ندارد، غاية المرام براى تكميل كتاب مجمع الفائدة و البرهان تأليف شده است.
كتاب غاية المرام شرح قسمتى از مختصر النافع يعنى از اول كتاب نكاح تا آخر كتاب نذر و عهود مى‌باشد. از آن‌جايى كه در مجمع الفائدة و البرهان تأليف محقق اردبيلى (قده) (م 993 ق) كه شرح بر إرشاد الأذهان تأليف علاّمۀ حلّى (قده) (م 726 ق) است، شرح كتاب نكاح تا كتاب نذر و عهود وجود ندارد، غاية المرام براى تكميل كتاب مجمع الفائدة و البرهان تأليف شده است.


بنظر مى‌رسد كه اين قسمت از مجمع الفائدة و البرهان را محقق اردبيلى شرح نزده است و يا به علت بد خط بودن آن، قابل استفاده نبوده است، از اين رو محقق اردبيلى از شاگردش [[عاملی موسوی، محمد بن علی|صاحب مدارك]] خواسته است اين قسمت را شرح دهد كه مؤلف به احترام استادش اين قسمت را از كتاب مختصر النافع شرح زده است.
بنظر مى‌رسد كه اين قسمت از مجمع الفائدة و البرهان را محقق اردبيلى شرح نزده است و يا به علت بد خط بودن آن، قابل استفاده نبوده است، از اين رو محقق اردبيلى از شاگردش [[عاملی موسوی، محمد بن علی|صاحب مدارك]] خواسته است اين قسمت را شرح دهد كه مؤلف به احترام استادش اين قسمت را از كتاب مختصر النافع شرح زده است.
خط ۴۸: خط ۴۵:


==تأليف و انتشار==
==تأليف و انتشار==


كتاب نهاية المرام در 19 رجب سال 1006 يا 1007ق به پايان رسيده است.
كتاب نهاية المرام در 19 رجب سال 1006 يا 1007ق به پايان رسيده است.
خط ۵۹: خط ۵۵:


==نسخه‌ها==
==نسخه‌ها==


كتاب موجود از مقابله و تصحيح با 6 نسخۀ خطى تهيه شده است كه عبارتند از:
كتاب موجود از مقابله و تصحيح با 6 نسخۀ خطى تهيه شده است كه عبارتند از:
خط ۶۹: خط ۶۴:


==تقسيم بندى مطالب==
==تقسيم بندى مطالب==


هم‌چنانكه گذشت كتاب غاية المرام شامل مباحث كتاب نكاح تا آخر كتاب نذر و عهود مى‌باشد.
هم‌چنانكه گذشت كتاب غاية المرام شامل مباحث كتاب نكاح تا آخر كتاب نذر و عهود مى‌باشد.
خط ۸۴: خط ۷۸:


==كلمات بزرگان==
==كلمات بزرگان==


روضات الجنات: له كتاب «شرح المختصر النافع» و هو جيد، قد أطال فيه البحث و الاستدلال إنما انه لم يتم. (روضات الجنات ج 7 ص 51).
روضات الجنات: له كتاب «شرح المختصر النافع» و هو جيد، قد أطال فيه البحث و الاستدلال إنما انه لم يتم. (روضات الجنات ج 7 ص 51).
خط ۹۱: خط ۸۴:


==ويژگى‌ها==
==ويژگى‌ها==


مؤلف عموماًبه نظريات شهيد اول در [[الروضة البهية في شرح اللمعة الدمشقية (2 جلدی)|لمعه]] و [[شهید ثانی، زین‌‎الدین بن علی|شهيد ثانى]] در [[مسالك الأفهام إلی تنقيح شرائع الإسلام|مسالك الأفهام]] و شيخ طوسى (قده) و [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] در شرايع الإسلام نظر داشته و در موارد زيادى از [[شهید ثانی، زین‌‎الدین بن علی|شهيد ثانى]] با عبارت «قال جدّي» نقل قول مى‌نمايد.
مؤلف عموماًبه نظريات شهيد اول در [[الروضة البهية في شرح اللمعة الدمشقية (2 جلدی)|لمعه]] و [[شهید ثانی، زین‌‎الدین بن علی|شهيد ثانى]] در [[مسالك الأفهام إلی تنقيح شرائع الإسلام|مسالك الأفهام]] و شيخ طوسى (قده) و [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] در شرايع الإسلام نظر داشته و در موارد زيادى از [[شهید ثانی، زین‌‎الدین بن علی|شهيد ثانى]] با عبارت «قال جدّي» نقل قول مى‌نمايد.
خط ۱۰۱: خط ۹۳:
==منابع مقاله==
==منابع مقاله==


 
روضات الجنات ج 7 ص 45 و ص 51
- روضات الجنات ج 7 ص 45 و ص 51


- رياض العلماء ج 5 ص 132
- رياض العلماء ج 5 ص 132
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش