هروی، فرخ‌حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

| data-type="authorTeachers" |[[فصیحی هروی]]

'''فرخ‌حسین هروی''' (1011 یا 1012-1081ق)، متخلص به «ناظم»، شاعر، از سخنوران ممتاز و نکته‌پرداز خطه خراسان در سده یازدهم هجرى و از معاصرین حسن خان و عباسقلی خان شاملو و از شاگردان [[فصیحی هروی]] است که مثنوی «یوسف و زلیخا» را سروده است.

[[شاملو، ولی‌قلی بن‌ داودقلی|ولی‌قلی‌بیک شاملو]] در «[[قصص الخاقاني]]» که به تاریخ سلطنت شاه عباس دوم اختصاص دارد، درباره ناظم هروى می‌نویسد: «دیگر از جمله ناظمان دارالانشاء دانش‌منشى و ملتزمان دیوان عظیم دارالسلطنه نیکوروشى... حضرت مولانا ناظم است که همیشه در شاهوار سخن به بحر لسان دانش‌ترجمانش مانند عرض به جوهر قایم است؛ هر نکته از کلمات عشق و حسن‌آیاتش به وجود مسعود یوسف و زلیخاى معنى بر مصر کلام عزیزان طعنه‌زن و هر فقره از نکات نگارستان منشآتش به دلیل بلاغت و برهان فصاحت نفس ناطقه را معلم سخن... وى خلَف شاه رضا سبزوارى است. مولد و مکان نشو و نماى مشارالیه، ولایت فردوس‌آیت هرات است و الیوم که سنه ۱۰۷۶ق، است در آن صوبه صواب‌آیین توطن دارد. از ابتداى سن شباب إلى الحال که سن شریف ایشان از عقد شصت بیش است، در خدمت بیگلر بیگیان آن دیار به عزت و افتخار گذرانیده. ابیات دیوان او از بیست‌وپنج هزار متجاوز است و در برابر یوسف و زلیخاى ملا جامى، مثنوی‌ای به اتمام رسانیده، تقریباً پنج هزار بیت...»<ref>ر.ک: همان، صفحه بیست - بیست‌ودو</ref>.

<references />