۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'مـ' به 'م') |
جز (جایگزینی متن - 'تـ' به 'ت') |
||
خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
وی اگرچه بسیاری از مطالب را از [[ابن اعثم کوفی، محمد بن علی|ابن اعثم]] نقل کرده، اما در جریان بـیان منازل بین راه مکه به کوفه و دیدارهای امام(ع) با افراد مختلف، شیوه و ترتیب ابن اعثم را رعایت نکرده است. وی ابـتدا جریان دیدار امام حسین(ع) را با فرزدق در منزل شقوق و سپس دیـدار حـضرت بـا زهیر بن قین و آنگاه نزول وی در منازل خزیمیه، ثعلبیه و در نهایت، دیدار حضرت با ابوهره ازدی را آورده است؛ درحالیکـه ابـن اعثم، بعد از جریان نامه ولید بن عتبه به عبیدالله بن زیاد مبنی بـر رهـسپار شـدن حسین بن علی(ع) بهسوی عراق، از اقامت امام حسین(ع) در منازل خزیمیه و ثعلبیه گـزارش کرده، سپس به دیدار امام(ع) با فرزدق در منزل شقوق اشاره کرده است<ref>رنجبر، محسن، ص121</ref> | وی اگرچه بسیاری از مطالب را از [[ابن اعثم کوفی، محمد بن علی|ابن اعثم]] نقل کرده، اما در جریان بـیان منازل بین راه مکه به کوفه و دیدارهای امام(ع) با افراد مختلف، شیوه و ترتیب ابن اعثم را رعایت نکرده است. وی ابـتدا جریان دیدار امام حسین(ع) را با فرزدق در منزل شقوق و سپس دیـدار حـضرت بـا زهیر بن قین و آنگاه نزول وی در منازل خزیمیه، ثعلبیه و در نهایت، دیدار حضرت با ابوهره ازدی را آورده است؛ درحالیکـه ابـن اعثم، بعد از جریان نامه ولید بن عتبه به عبیدالله بن زیاد مبنی بـر رهـسپار شـدن حسین بن علی(ع) بهسوی عراق، از اقامت امام حسین(ع) در منازل خزیمیه و ثعلبیه گـزارش کرده، سپس به دیدار امام(ع) با فرزدق در منزل شقوق اشاره کرده است<ref>رنجبر، محسن، ص121</ref> | ||
خوارزمی روایتها و گزارشهـایی را که در این کتاب آورده است، تلقی به قبول کرده است و جز در موارد معدود بـه بـررسی و نقد سند و یا متن روایتها، نپرداخته است. ازاینرو اگرچه این اثـر مورد | خوارزمی روایتها و گزارشهـایی را که در این کتاب آورده است، تلقی به قبول کرده است و جز در موارد معدود بـه بـررسی و نقد سند و یا متن روایتها، نپرداخته است. ازاینرو اگرچه این اثـر مورد توجه و رجوع شیعه است و به آن استناد میشود، اما برخی از روایات آن، از دیدگاه شیعه، مجعول و غـیر قابل اعتماد است<ref>همان، ص111</ref> | ||
کتاب با این عبارت به پایان رسیده است: «در اینجا فصل دوازدهم مقتل الحسين(ع) آغاز مىشود که درباره جزاى قاتلان امام و دشمنان آن حضرت است<ref>متن کتاب، ص249</ref> | کتاب با این عبارت به پایان رسیده است: «در اینجا فصل دوازدهم مقتل الحسين(ع) آغاز مىشود که درباره جزاى قاتلان امام و دشمنان آن حضرت است<ref>متن کتاب، ص249</ref> |
ویرایش