انوری، محمد بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

در باب زنـدگی انوری میان فضلای ادب فارسی در نام شاعر، نام‎ پدر، زمان تولد، آثار، استاد، محل تولد و زیست اختلاف است؛ امـا‎ مـطابق‎ آخرین‎ پژوهش‌ها نام او محمد و نام پدر وی عـلی بوده است. لقب «انـوری» را در دوران کمال شاعری خویش برگزیده است یا به او داده‌اند‎ و قبلاً‎ خاوری تخلص می‌کرده است. وی در یکی از دهات نسبتاً کوچک‎ ناحیه ابیورد تولد یافـته است که بخشی از ناحیه وسیع‎تری است‎ که آن ناحیه را‎ دشت خاوران می‌نامیده‌اند و مجموعه دشت خاوران از اعمال سرخس بشمار می‌آمده است که در دو فرسنگی میهنه - ‎زادگاه ابوسعید ابوالخیر - ‎قرار داشته است و اکنون مجموعه این سرزمین در‎ خاک ترکمنستان است. انوری از مجموعه معارفی چون ریاضیات و نجوم و هیئت و منطق برخوردار و دارای تحصیلات بسیار عالی بوده است. از جمله تألیفات وی احتمالاً کتابی در حکمت و نجوم با فـصول مـتعدد است‎.   

همچنین بعضی بر آنند که انوری شرحی بر اشارات [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سینا]] نوشته بوده است به نام کتاب «البشارات في شرح الإشـارات». انوری بالغ بر سی سال زنـدگی‎ مـرفهی‎ داشته است و در محیط خانواده‌ای بزرگ شده است که پدر وی رئیس میهنه بوده است و ارث پدر را در جوانی صرف عیش و خوشگذرانی کرده و پس از مدتی تهیدست‎ شده‎ است. وی در ربع اول قرن ششم مـتولد شـده و در ربع آخر آن قرن درگـذشته است. حکیم انوری سرآمد مـنجمان زمان بود. وی در آخر عمر زهد و تقوی پیشه‎ کرد‎ و از‎ ملازمت سلطان و ارباب دولت بازآمد و سلطان‎ او را طلب کرده، حکیم نپذیرفت<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/64389/45 ر.ک: محسنی‌نیا، ناصر؛ حکیما، فاطمه، ص45]</ref>‏.  

انـوری از طـریق شعر و سخن‌سرایی امرار معاش می‌کرد؛ بنابراین شعر وی محل‎ درآمد‎، عرض‎ هـنر، حاجت، تفاخر علمی، ادبی، واگویه، شکواییه‎ و... است. اگـر‎ کسی‎ حوصله‎ کند‎ و دیوان انوری را از آغاز تا پایان بخواند، با اشـعار زیبا و تأثیرگذار مواجه خواهد شد. لحن محاوره‌ای و صمیمانه انوری به‌گونه‌ای است که گـویی در‎ عـصر حاضر با ما سخن مـی‌گوید و اگـر از بعضی ابیات سخت و پیچـیده وی که خالی از تعقید لفظی و معنوی نـیست، بگذریم، انوری ما را به دنیای درون و عواطف خویش دعوت‎ می‌کند<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/64389/44 ر.ک: همان، ص44]</ref>‏. ‎