۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |[[سیّد على مولانا]] | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| data-type="authorbirthDate" | | | data-type="authorbirthDate" |27 جمادى الاول سال 1343ق برابر با چهارشنبه 3 دى ماه سال 1303ش | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |[[مدنی|سيد اسدالله مدنى]] | ||
[[گلپایگانی، محمدرضا|سيد محمدرضا گلپايگانى]] | |||
[[مرعشی، سید شهاب‌الدین|سيد شهاب‌الدين مرعشى نجفى]] | |||
[[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبايى]] | |||
[[امام خمينى(ره)|امام خمينى]] | |||
[[بروجردی، حسین|آيت‌الله بروجردى]] | |||
[[حجت کوه‌کمری، سید محمد|آيت‌الله حجت]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۳۷: | خط ۴۹: | ||
</div> | </div> | ||
'''سيد ابوالحسن مولانا''' فرزند آيت‌الله حاج سيد على مولاناى تبريزى در 27 جمادى الاول سال 1343ق برابر با چهارشنبه سوم دى ماه سال 1303ش، درنجف اشرف متولد شد. | '''سيد ابوالحسن مولانا''' (1303-1383ش)، فقیه، مجتهد، از شاگردان [[بروجردی، حسین|آيت‌الله بروجردى]]، [[حجت کوه‌کمری، سید محمد|آيت‌الله حجت]]، [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]] | ||
== ولادت == | |||
او فرزند آيت‌الله حاج سيد على مولاناى تبريزى در 27 جمادى الاول سال 1343ق برابر با چهارشنبه سوم دى ماه سال 1303ش، درنجف اشرف متولد شد. | |||
نسبت خاندان وى به امام هفتم(ع) مى‌رسد. تحصيل در علوم دينى و تفقه در خاندان ايشان موروثى است. | نسبت خاندان وى به امام هفتم(ع) مى‌رسد. تحصيل در علوم دينى و تفقه در خاندان ايشان موروثى است. | ||
| خط ۴۳: | خط ۵۸: | ||
سيد ابوالحسن سه ساله بود كه دوره درس پدرشان در حوزه علميه نجف به اتمام رسيد و به همراه والدين به تبريز، زادگاه اجدادى برگشت. | سيد ابوالحسن سه ساله بود كه دوره درس پدرشان در حوزه علميه نجف به اتمام رسيد و به همراه والدين به تبريز، زادگاه اجدادى برگشت. | ||
== تحصیلات == | |||
وى دوره ابتدايى را در مدارس جديد گذراند و بعد از آن سه سال را در حوزه علميه دينى تبريز، دروس مقدماتى در حوزه‌ها را نزد والد گرامى‌شان و برخى ديگر از استادان فراگرفت. | وى دوره ابتدايى را در مدارس جديد گذراند و بعد از آن سه سال را در حوزه علميه دينى تبريز، دروس مقدماتى در حوزه‌ها را نزد والد گرامى‌شان و برخى ديگر از استادان فراگرفت. | ||
کتاب‌هاى جامع المقدمات، سیوطى، جامى، مغنى اللبیب، مطول، کتاب کبرى و حاشیه در منطق را از پدر بزرگوارش آقا [[سیّد على مولانا]]، حاج شیخ على اکبر نحوى، آقا میرزا محمود انصارى و میرزا ابوالفضل صدیقى سرابى آموخت. | |||
وى براى مدت 10 سال، در درس خارج فقه [[بروجردی، حسین|آيت‌الله بروجردى]] و آيت‌الله حجت حاضر شد و كليه درس‌هاى اين دو تن را به رشته تحرير درآورد. لذا اساس مبانى فقهى وى از تفكر اين دو فقيه عالى‌قدر حوزه علميه قم نشات مى‌گيرد. | وى در 19 سالگى، برابر با روز ششم اسفند ماه سال 1321ش (روز هفتم جمادى الاولى 1362ق) به قم مهاجرت كرد. دوره اقامت وى در قم و اشتغال به تحصيلش در مدارس علميه دارالشفا، فيضيه و حجتيه، 14سال استمرار يافت و موفق شد از محضر علماى مبرز و طراز اول مانند آيات عظام حاج [[مدنی|سيد اسدالله مدنى]]، آقا شيخ [[موسى زنجانى]]، [[سيد محمدباقر سلطانى طباطبايى]]، [[گلپایگانی، محمدرضا|سيد محمدرضا گلپايگانى]]، [[مرعشی، سید شهاب‌الدین|سيد شهاب‌الدين مرعشى نجفى]]، آقا [[سيد حسين قاضى تبريزى]]، [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبايى]] و [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) توشه علمى و اخلاقى برگيرند. | ||
وى براى مدت 10 سال، در درس خارج فقه [[بروجردی، حسین|آيت‌الله بروجردى]] و [[حجت کوه‌کمری، سید محمد|آيت‌الله حجت]] حاضر شد و كليه درس‌هاى اين دو تن را به رشته تحرير درآورد. لذا اساس مبانى فقهى وى از تفكر اين دو فقيه عالى‌قدر حوزه علميه قم نشات مى‌گيرد. | |||
== اقامت درنجف اشرف == | == اقامت درنجف اشرف == | ||
وى پس از شركت فعال و مجدانه در دروس علماى قم، عازم نجف اشرف شده و در جوار بارگاه ملكوتى [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|امیرالمؤمنین(ع)]]، رحل اقامت افكند. گرچه مدت اين بيتوته چندان دراز نبود، اما در همين مدت، از درس فقه و اصول حضرت آيت‌الله حاج [[خویی، ابوالقاسم|سيد ابوالقاسم خويى]] و حاج [[حلی، حسین|شيخ حسين حلى]] استفاده كرد. | وى پس از شركت فعال و مجدانه در دروس علماى قم، عازم نجف اشرف شده و در جوار بارگاه ملكوتى [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|امیرالمؤمنین(ع)]]، رحل اقامت افكند. گرچه مدت اين بيتوته چندان دراز نبود، اما در همين مدت، از درس فقه و اصول حضرت آيت‌الله حاج [[خویی، ابوالقاسم|سيد ابوالقاسم خويى]] و حاج [[حلی، حسین|شيخ حسين حلى]] استفاده كرد. | ||
| خط ۵۷: | خط ۷۴: | ||
== مشايخ اجازات == | == مشايخ اجازات == | ||
فهرست اجازاتى كه علما به نام ايشان صادر كرده‌اند، از تنوع خاص برخوردار است كه نشان‌گر مقام بلند علمى ايشان است كه نام برخى از مشايخ ايشان عبارت است آيات عظام: | فهرست اجازاتى كه علما به نام ايشان صادر كرده‌اند، از تنوع خاص برخوردار است كه نشان‌گر مقام بلند علمى ايشان است كه نام برخى از مشايخ ايشان عبارت است آيات عظام: | ||
| خط ۶۸: | خط ۸۴: | ||
#نصرالله شبسترى. | #نصرالله شبسترى. | ||
وى در امور حسبيه نيز از طرف آيات عظام سيد محمد سعيد | وى در امور حسبيه نيز از طرف آيات عظام [[طباطبایی حکیم، سید محمدسعید|سيد محمد سعيد حكيم]]، [[خویی، ابوالقاسم|سيد ابوالقاسم خويى]]، [[مرعشی، سید شهاب‌الدین|مرعشى نجفى]] و [[سيد محمد وحيدى]] مجوز داشتند. | ||
ايشان بعدها خود براى گروهى، اجازه روايى صادر كرده‌اند. | ايشان بعدها خود براى گروهى، اجازه روايى صادر كرده‌اند. | ||
| خط ۸۱: | خط ۹۷: | ||
== آثار== | == آثار== | ||
از وى 32 عنوان كتاب تألیفى باقى مانده است كه تاكنون بيش از 75 عنوان از آن‌ها چاپ و منتشر شده‌اند كه عبارتند از: | از وى 32 عنوان كتاب تألیفى باقى مانده است كه تاكنون بيش از 75 عنوان از آن‌ها چاپ و منتشر شده‌اند كه عبارتند از: | ||
# النجم الزهرا فى صلاة المسافر (تقريرات درس آيت‌الله [[حجت کوه‌کمری، محمد|سيد محمد حجت كوه‌كمرى]])، | |||
النجم الزهرا فى صلاة المسافر (تقريرات درس آيت‌الله [[حجت کوه‌کمری، محمد|سيد محمد حجت كوه‌كمرى]])، ثلث مسائل (تقريرات درس [[بروجردی، حسین|آيت‌الله بروجردى]]، در حجيت شهرت فتواييه و اجماع و خبر واحد)، احسن الدلالات فى حل اشكالات عن احكام اولاد الكلالات (تحقيق و تعليق بر اصل كتاب كه تألیف آيت‌الله شيخ محمد صالح حايرى مازندرانى است)، حاشيه بر توضيح المسائل [[آيت‌الله خويى]]، الحليه فى حرمة اللحيه (در اين اثر به دلايل تحريم تراشيدن ريش از طريق استدلال از قرآن و سنت و اجماع پرداخته‌اند). توضيح الاحكام (مطابق با فتاوى آيت‌الله مولانا)، مسأله ولاية الفقيه، تعليقه بر وجيزه [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]] (در علم درايه)، پيامبر اسلام(ص) و كثرت همسر (ريشه‌يابى علل تعدد ازدواج حضرت رسول اكرم(ص) و پاسخگويى به شبهه‌ها در اين مورد)، مهدى(ع) و مسأله غيبت، مهدى(ع) و مسأله رجعت، انتظار فرج، فاطمه زهرا(س)، سرور زنان عالمين، داستان‌هاى راستين، راهنماى دين در اصول دين، مقالات و رسالات آيت‌الله مولانا الملاحم و الفتن. | # ثلث مسائل (تقريرات درس [[بروجردی، حسین|آيت‌الله بروجردى]]، در حجيت شهرت فتواييه و اجماع و خبر واحد)، | ||
# احسن الدلالات فى حل اشكالات عن احكام اولاد الكلالات (تحقيق و تعليق بر اصل كتاب كه تألیف آيت‌الله شيخ محمد صالح حايرى مازندرانى است)، | |||
ديگر آثار چاپ نشده آن مرحوم عبارتند از: درر المطالب فى شرح | # حاشيه بر توضيح المسائل [[آيت‌الله خويى]]، | ||
# الحليه فى حرمة اللحيه (در اين اثر به دلايل تحريم تراشيدن ريش از طريق استدلال از قرآن و سنت و اجماع پرداخته‌اند). | |||
# توضيح الاحكام (مطابق با فتاوى آيت‌الله مولانا)، | |||
# مسأله ولاية الفقيه، | |||
# تعليقه بر وجيزه [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]] (در علم درايه)، | |||
# پيامبر اسلام(ص) و كثرت همسر (ريشه‌يابى علل تعدد ازدواج حضرت رسول اكرم(ص) و پاسخگويى به شبهه‌ها در اين مورد)، | |||
# مهدى(ع) و مسأله غيبت، | |||
# مهدى(ع) و مسأله رجعت، انتظار فرج، فاطمه زهرا(س)، | |||
# سرور زنان عالمين، | |||
# داستان‌هاى راستين، | |||
# راهنماى دين در اصول دين، | |||
# مقالات و رسالات آيت‌الله مولانا الملاحم و الفتن. | |||
ديگر آثار چاپ نشده آن مرحوم عبارتند از: درر المطالب فى شرح المكاسب، حاشيه بر منهاج الصالحين آيت‌الله خويى، حاشيه بر رسائل شيخ اعظم انصارى، البيان فى تفسير القرآن، الفاظ مشكله در قرآن و شرح نهج‌البلاغه. | |||
== رحلت == | == رحلت == | ||
ايشان بامداد روز پنجشنبه هفتم خرداد ماه سال 1383ش (برابر با هفتم ربيع‌الثانى سال 1425ق) پس از قرائت زيارت عاشورا جان به جان آفرين تسليم كرد. پزشکان معالج، علت فوت را سكته مغزى تشخيص دادند. وى هنگام رحلت، 80 سال داشت. | ايشان بامداد روز پنجشنبه هفتم خرداد ماه سال 1383ش (برابر با هفتم ربيع‌الثانى سال 1425ق) پس از قرائت زيارت عاشورا جان به جان آفرين تسليم كرد. پزشکان معالج، علت فوت را سكته مغزى تشخيص دادند. وى هنگام رحلت، 80 سال داشت. | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
كيهان فرهنگى، شماره 214، به قلم ابراهيم‌زاده گرجى. | كيهان فرهنگى، شماره 214، به قلم ابراهيم‌زاده گرجى. | ||