۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'صحيح مسلم' به 'صحيح مسلم'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'صحيح مسلم' به 'صحيح مسلم') |
||
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
روش استدلال ايشان تقريبا شبيه كتاب كشف الارتياب، تأليف ديگر علامه امين است. ايشان بعد از ذكر يك عنوان و عقيده صاحب الوشيعه به صورت كوتاه و مختصر جواب را مطابق نياز و اهميت سؤال گاهى به اختصار و گاهى مفصلا بيان مى‌كند. ايشان با سير منطقى و استدلالى كه كلامشان است، ابتدا معمولا جواب نقضى مى‌دهند، سپس شروع به جواب حلّى مى‌كنند و گاهى هم بالعكس. روش استدلال كتاب حاضر بيشتر جنبه اسكات خصم دارد، اگرچه جواب‌هاى داده شده، مستدل به براهين محكم و متقن عقلى و نقلى است. | روش استدلال ايشان تقريبا شبيه كتاب كشف الارتياب، تأليف ديگر علامه امين است. ايشان بعد از ذكر يك عنوان و عقيده صاحب الوشيعه به صورت كوتاه و مختصر جواب را مطابق نياز و اهميت سؤال گاهى به اختصار و گاهى مفصلا بيان مى‌كند. ايشان با سير منطقى و استدلالى كه كلامشان است، ابتدا معمولا جواب نقضى مى‌دهند، سپس شروع به جواب حلّى مى‌كنند و گاهى هم بالعكس. روش استدلال كتاب حاضر بيشتر جنبه اسكات خصم دارد، اگرچه جواب‌هاى داده شده، مستدل به براهين محكم و متقن عقلى و نقلى است. | ||
مصنف تا آن جا كه ممكن است، جواب را از مستندات و منابع خود اهل سنت مى‌دهد، به طور مثال در صفحه 19 در ادله جواز: جمع نمازهاى ظهر و عصر و مغرب و عشاء به صحيح مسلم و بخارى استناد كرده و روايات مذكور را با سلسله سندشان ذكر مى‌كند، ايشان مستشكل را به اين نكته متنبه مى‌كنند كه مسئله اجماعى است و خود مستشكل هم به آن معتقدند و طبق آن عمل مى‌كنند. | مصنف تا آن جا كه ممكن است، جواب را از مستندات و منابع خود اهل سنت مى‌دهد، به طور مثال در صفحه 19 در ادله جواز: جمع نمازهاى ظهر و عصر و مغرب و عشاء به [[صحيح مسلم]] و بخارى استناد كرده و روايات مذكور را با سلسله سندشان ذكر مى‌كند، ايشان مستشكل را به اين نكته متنبه مى‌كنند كه مسئله اجماعى است و خود مستشكل هم به آن معتقدند و طبق آن عمل مى‌كنند. | ||
در اكثر شبهات مصنف ابتداءا سعى مى‌كند، خواننده را ملتفت اين مطلب كند كه اساسا اشكال بى‌مورد است و شبهه در اثر كم‌اطلاعى يا بى‌اطلاعى مستشكل ايجاد شده و توهمى بيش نيست به عبارت ديگر: | در اكثر شبهات مصنف ابتداءا سعى مى‌كند، خواننده را ملتفت اين مطلب كند كه اساسا اشكال بى‌مورد است و شبهه در اثر كم‌اطلاعى يا بى‌اطلاعى مستشكل ايجاد شده و توهمى بيش نيست به عبارت ديگر: | ||
| خط ۸۴: | خط ۸۴: | ||
ايشان در جوابيه‌ها بيشتر از آيات قرآن روايات اهل سنت، شواهد تاريخى و اشعار استفاده كرده‌اند و در آخر هر جا نياز باشد، ادله و براهين شيعه را جهت اثبات عقائد شيعه مى‌آورند. | ايشان در جوابيه‌ها بيشتر از آيات قرآن روايات اهل سنت، شواهد تاريخى و اشعار استفاده كرده‌اند و در آخر هر جا نياز باشد، ادله و براهين شيعه را جهت اثبات عقائد شيعه مى‌آورند. | ||
به طور مثال در مورد آيه تطهير صفحه 59 كتاب، ايشان حدودا هفده روايت از روات اهل سنت مى‌آورند كه منظور از اهل بيت، فقط حضرت على(ع)، فاطمه(س)، حسن و حسين عليهم السلام هستند نه أمهات المؤمنين يا در بحث تحريف قرآن صفحه 159 كه مؤلف الوشيعه علماى شيعه را متهم مى‌كند كه ايشان اجماع به تحريف قرآن دارد، مصنف كلام هشت تن از علماى بزرگ شيعه از قبيل مرحوم صدوق شيخ طوسى، سيد مرتضى را ذكر مى‌كنند كه شيعه قائل به عدم تحريف است نه زيادت و نه نقصان و در ادامه از منابع خود اهل سنت به سيزده مورد من جمله مسند احمد، صحيح مسلم صحيح بخارى، تاريخ دمشق و... اشاره كرده و متذكر مى‌شوند كه اينان قائل به زيادت و نقصان در قرآن شده‌اند. | به طور مثال در مورد آيه تطهير صفحه 59 كتاب، ايشان حدودا هفده روايت از روات اهل سنت مى‌آورند كه منظور از اهل بيت، فقط حضرت على(ع)، فاطمه(س)، حسن و حسين عليهم السلام هستند نه أمهات المؤمنين يا در بحث تحريف قرآن صفحه 159 كه مؤلف الوشيعه علماى شيعه را متهم مى‌كند كه ايشان اجماع به تحريف قرآن دارد، مصنف كلام هشت تن از علماى بزرگ شيعه از قبيل مرحوم صدوق شيخ طوسى، سيد مرتضى را ذكر مى‌كنند كه شيعه قائل به عدم تحريف است نه زيادت و نه نقصان و در ادامه از منابع خود اهل سنت به سيزده مورد من جمله مسند احمد، [[صحيح مسلم]] صحيح بخارى، تاريخ دمشق و... اشاره كرده و متذكر مى‌شوند كه اينان قائل به زيادت و نقصان در قرآن شده‌اند. | ||
يا در مبحث تقيه صفحه 182، بحث عقلى و نقلى مفصلى دارد كه ابتدا به حكم عقل و آيات قرآن استدلال كرده، سپس روايات شيعى را آورده‌اند. | يا در مبحث تقيه صفحه 182، بحث عقلى و نقلى مفصلى دارد كه ابتدا به حكم عقل و آيات قرآن استدلال كرده، سپس روايات شيعى را آورده‌اند. | ||