فاضل قائینی نجفی، محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

'''محمدفاضل قاینی''' (1310-‌1405ق)، فقیه، اصولی و مجتهد معاصر، از شاگردان [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانی]] و [[آیت‌اللّه اصطهباناتى]]، از اساتید شیخ مرتضى بروجردى و صاحب «الدرر النجفية».

آیتالله محمدفاضل قاینی، در سال 1310ق، در روستاى خرمنج که اخیراً به پاس احترام ایشان، به فضل‌آباد تغییر نام داده شده، یکى از روستاهاى حومه پسکوه شهرستان قائن در جنوب استان خراسان، دیده به جهان گشود<ref>ر.ک: بی‌نام</ref>.

وى پس از طى دوران کودکى، به روستاى مجاور (نوغاب پسکوه)، رهسپار و در محضر ملا عبدالجواد، حاضر شد و پس از به پایان رساندن دروس مقدماتى، به شهرستان قاین رفته و در مدرسه علمیه جعفریه مشغول تحصیل شد. پس از مدتى، دروس سطح را از استادان بزرگ آن دیار فراگرفت و در اثناى این دوران، به فضل معروف گردید و در همان حوزه نیز به تدریس اشتغال ورزید<ref>ر.ک: همان</ref>.

علاوه بر اجازه اجتهاد از مراجع فوق، وى از استاد حدیث و رجال حوزه، سید ابوتراب خوانسارى (۱۲۱۷-‌۱۳۴۶ق) نیز، اجازه نقل احادیث و روایات دریافت کرده است<ref>ر.ک: همان</ref>.

یکى از ویژگىهاى ایشان در حوزه و مجامع علمى، روش تدریس و بیان شیواى آن استاد فرزانه بود. تسلط ایشان بر مسائل و مطالب علمى، ویژگى دیگرى بود که سبب جذب طلاب به مجلس درس ایشان مىشد. این دو عامل باعث شد که بیشتر وقت ایشان صرف تدریس شود و در این مدت شاگردان بسیارى از محضر ایشان استفاده کنند، که بسیارى از آنها از علماى بلاد و عده‏اى نیز از مدرسین حوزه‏هاى علمى در شهرهاى نجف، قم، مشهد و... هستند. برخى از این علما عبارتند از حضرات آیات:

# شهید شیخ مرتضى بروجردى، نویسنده کتاب «المستند شرح عروة الوثقى»؛