۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
</div> | </div> | ||
'''قاسم بن على بن عبداللّٰه عيانى''' (310-393ق)، فقيه، محقق، نویسنده و امام | '''قاسم بن على بن عبداللّٰه عيانى''' (310-393ق)، فقيه، محقق، نویسنده و امام زيديه، از افراد سرشناس آل طباطبای یمن و از نوادگان [[رسی، قاسم بن ابراهیم|قاسم رسی]] | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
در سال 310ق، در تباله، از بلاد خثعم در حجاز به دنيا آمد و در همانجا بزرگ شد. شجره او قاسم عياني بن علي بن عبدالله بن محمد بن | در سال 310ق، در تباله، از بلاد خثعم در حجاز به دنيا آمد و در همانجا بزرگ شد. شجره او قاسم عياني بن علي بن عبدالله بن محمد بن قاسم رسي بن إبراهيم طباطبا بن إسماعيل ديباج بن إبراهيم شبه بن حسن رضا بن حسن سبط بن أمير المؤمنين علي بن أبي‌طالب | ||
او از نوادگان قاسم رسى است و از طريق عبداللّٰه به قاسم مى‌رسد. وى از اين‌رو به عيانى شهرت يافت كه در عيان (جنوب صعده) مدفون گرديد. او در 388ق به امامت رسيد. نفوذ وى در سراسر صنعا و ذمار گسترده شد و در 389ق شريف قاسم بن حسين زيدى را حاكم و نماينده خود در اين دو شهر ساخت. امير اسعد بن عبداللّٰه با او بيعت كرد و تاج‌الدين در كحلان به نام او خطبه خواند و هدايايى براى او فرستاد. اما مردم نجران و برخى از زيديان سر از فرمان او برتافتند و او چند بار با آنان جنگيد. سرانجام در 392ق به نفع داعى يوسف، از مدعیان حكومت رسى، از امامت كناره‌گيرى كرد. | او از نوادگان قاسم رسى است و از طريق عبداللّٰه به قاسم مى‌رسد. وى از اين‌رو به عيانى شهرت يافت كه در عيان (جنوب صعده) مدفون گرديد. او در 388ق به امامت رسيد. نفوذ وى در سراسر صنعا و ذمار گسترده شد و در 389ق شريف قاسم بن حسين زيدى را حاكم و نماينده خود در اين دو شهر ساخت. امير اسعد بن عبداللّٰه با او بيعت كرد و تاج‌الدين در كحلان به نام او خطبه خواند و هدايايى براى او فرستاد. اما مردم نجران و برخى از زيديان سر از فرمان او برتافتند و او چند بار با آنان جنگيد. سرانجام در 392ق به نفع داعى يوسف، از مدعیان حكومت رسى، از امامت كناره‌گيرى كرد. | ||