۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
'''سید میر حامد حسین هندى نیشابورى''' (۱۲۴۶-۱۳۰۶ق)، عالم، متکلم، دین‌شناس و از مدافعان اتحاد مسلمین، و مبارزه با تحریف و تفرقه و اختلافات مذهبی، مشهورترین اثر او کتاب [[عبقات الأنوار في إمامة الأئمة الأطهار]] در اثبات امامت و دفاع از [[امام علی علیه‌السلام|امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام]] است. | '''سید میر حامد حسین هندى نیشابورى''' (۱۲۴۶-۱۳۰۶ق)، عالم، متکلم، دین‌شناس و از مدافعان اتحاد مسلمین، و مبارزه با تحریف و تفرقه و اختلافات مذهبی، مشهورترین اثر او کتاب [[عبقات الأنوار في إمامة الأئمة الأطهار]] در اثبات امامت و دفاع از [[امام علی علیه‌السلام|امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام]] است. | ||
== | == خاندان و نیاکان == | ||
میرحامد حسین از سادات موسوی است. و نسبش با 27 واسطه به امام موسی بن جعفر علیه‌السلام می‌رسد. اجدادش اهل نیشابور بوده‌اند که بعدها بنا به دلایلی به هند سفر می‌کنند و در همانجا اقامت می‌گزینند. | میرحامد حسین از سادات موسوی است. و نسبش با 27 واسطه به امام موسی بن جعفر علیه‌السلام می‌رسد. اجدادش اهل نیشابور بوده‌اند که بعدها بنا به دلایلی به هند سفر می‌کنند و در همانجا اقامت می‌گزینند. | ||
او | او در دامان خاندانى چشم گشود و پرورش یافت که همه عالمانى آگاه و فاضلانى مجاهد بودند. در میان برادران و فرزندان و فرزندزادگان وى نیز عالمانى خدمتگزار و متعهد به چشم مى‌خورند. | ||
از این خاندان معظم در آسمان علم و فقاهت ستارگانى درخشان به چشم مى‌خورند که هر یک در عصر خویش راهنماى گمشدگان بودند. اینک به چند تن از آنها اشاره مى‌کنیم. | از این خاندان معظم در آسمان علم و فقاهت ستارگانى درخشان به چشم مى‌خورند که هر یک در عصر خویش راهنماى گمشدگان بودند. اینک به چند تن از آنها اشاره مى‌کنیم. | ||
| خط ۱۱۵: | خط ۸۷: | ||
این دو بزرگوار که نوه‌هاى میر حامد حسین مى‌باشند نیز از فضلاء و علماء بزرگ زمان خود بودند که در نجف اشرف نزد اساتید برجسته تحصیلات عالیۀ خود را گذرانیدند. پس از بازگشت به هند محمد سعید شؤون ریاست علمى و دینى را بعهده گرفت و آثار و تألیفات متعددى را از خود به جاى گذاشت تا اینکه در سال 1387 ه.ق در هند وفات یافت و در جوار پدر بزرگوارش در صحن مرقد قاضى شوشترى به خاک سپرده شد. اما سید محمد نصیر پس از بازگشت به هند به جهت شرایط خاص زمانى وارد کارهاى سیاسى شده و از جانب شیعیان به نمایندگى مجلس نیابى رسید. او نیز پس از عمرى پربار در لکهنو رحلت کرد ولى جسد وى را به کربلاء برده و در صحن شریف و در مقبرۀ [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزاى شیرازى]] به خاک سپردند. | این دو بزرگوار که نوه‌هاى میر حامد حسین مى‌باشند نیز از فضلاء و علماء بزرگ زمان خود بودند که در نجف اشرف نزد اساتید برجسته تحصیلات عالیۀ خود را گذرانیدند. پس از بازگشت به هند محمد سعید شؤون ریاست علمى و دینى را بعهده گرفت و آثار و تألیفات متعددى را از خود به جاى گذاشت تا اینکه در سال 1387 ه.ق در هند وفات یافت و در جوار پدر بزرگوارش در صحن مرقد قاضى شوشترى به خاک سپرده شد. اما سید محمد نصیر پس از بازگشت به هند به جهت شرایط خاص زمانى وارد کارهاى سیاسى شده و از جانب شیعیان به نمایندگى مجلس نیابى رسید. او نیز پس از عمرى پربار در لکهنو رحلت کرد ولى جسد وى را به کربلاء برده و در صحن شریف و در مقبرۀ [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزاى شیرازى]] به خاک سپردند. | ||
== ولادت == | |||
میر حامد حسین در اوائل سدۀ سیزدهم هجرى قمرى در شهر میرۀ لکهنو هند به تاریخ پنجم محرم 1246ق برابر با ۱۲۱۰ش به دنیا آمد. | |||
==تحصیلات== | |||
ایشان تعلیم را از سن 6 سالگى با رفتن به مکتب‌خانه و پیش شیخى به نام شیخ کرمعلى شروع کرد. امّا پس از مدت کوتاهى پدر ایشان خود عهده‌دار تعلیم وى گردید و تا سن 14 سالگى کتب متداول ابتدائى را به وى آموخت. | |||
میر حامد حسین در سن 15 سالگى و پس از رحلت پدر بزرگوارش براى تکمیل تحصیلات به سراغ اساتید دیگر رفت. | |||
مقامات حریرى و دیوان متنبى را نزد مولوى [[سيد بركت على|سید برکت على]] و [[نهج‌‌البلاغة (صبحی صالح)|نهج‌البلاغه]] را نزد مفتى [[سيد محمدعباس تسترى|سید محمد عباس تسترى]] خواند. علوم شرعیه را نزد سلطان العلماء [[سيد محمد بن دلدار على|سید محمد بن دلدار على]] و برادر ایشان سید العلماء سید حسین بن دلدار على -که هر دو از علماء بزرگ شیعه در هند بودند-و علوم عقلیه را نزد فرزند [[سيد مرتضى سيد العلماء|سید مرتضى سید العلماء]]، ملقب به خلاصة العلماء فرا گرفت. | |||
در این زمان ایشان کتاب مناهج التدقیق را که از تصنیفات عالیۀ استادش سید العلماء بود از ایشان أخذ کرد که حواشى وى بر آن کتاب بیانگر عظمت تحقیق و قدرت نقد ایشان مى‌باشد. | |||
به هر حال ایشان پس از چندین سال تحصیل به أمر تحقیق و پژوهش پرداخت و در این زمینه ابتداء به تصحیح و نقد تصانیف پدر بزرگوارش سید محمد قلى از جمله فتوحات حیدریه، رسالۀ تقیّه و تشیید المطاعن پرداخت و سالهاى سال را صرف تصحیح و مقابلۀ عبارات این کتب مخصوصاً تشیید المطاعن-که ردّیه‌اى بر تحفۀ اثنا عشریه بود-با اصول کتب و منابع کرد. | |||
هنوز از این کار فارغ نشده بود که کتاب منتهى الکلام توسط یکى از علماء اهل سنت به نام مولوى حیدر على فیض‌آبادى در ردّ بر امامیه با تبلیغات فراوان نشر و گسترش یافت به‌گونه‌اى که عرصه بر عوام و خواص از شیعه تنگ شد. از یک طرف مخالفین مدعى بودند که شیعه قادر بر جواب مطالب این کتاب نیست تا آنجا مؤلف کتاب مى‌گفت اگر اولین و آخرین شیعه جمع شوند نمى‌توانند جواب کتاب مرا بنویسند و از طرف دیگر علماء بزرگ شیعۀ هند از جمله سلطان العلماء، سید العلماء، مفتى سید محمد عباس تسترى و دیگر أعلام به سبب اوضاع خاص سلطنت و ملاحظات دیگر امکان جواب دادن را نداشتند در این زمان بود که میر حامد حسین وارد میدان شد و در فاصله شش ماه کتاب استقصاء الإفحام فى نقض منتهى الکلام را به‌گونه‌اى تصنیف کرد که باعث حیرت علماء حتى اساتید ایشان گشته و مورد استفادۀ آنان قرار گرفت و نشر آن چنان ضربه‌اى بر مخالفین وارد کرد که هیچیک از آنان حتى خود مؤلف منتهى الکلام پس از سالها تلاش و کمک گرفتن از والیان مخالفین و برگزارى اجتماعات مختلف از عهدۀ جواب آن برنیامدند. | |||
پس از آن به تألیف کتاب [[شوارق النصوص]] پرداخت و سپس مشغول تألیف کتاب عظیم [[عبقات الأنوار في إمامة الأئمة الأطهار|عبقات الأنوار]] شد که تا آخر عمر در امر تحقیق و تصنیف آن همّت گماشت. | |||
در سال 1282ق عازم سفر حج و سپس عتبات عالیات شد امّا در آنجا هم از فعالیت علمى و تحقیق باز نماند و در حرمین شریفین یادداشتهایى از کتب نادر برداشت و در عراق در محافل علمى علماء عراق شرکت جست که مورد احترام فوق- العادۀ ایشان قرار گرفت. وى پس از بازگشت حاصل کار علمى خود را در قالب کتاب أسفار الانوار عن وقایع أفضل الاسفار گردآورى نمود. | |||
میر حامد حسین عالمى پر تتبع و پر اطلاع و محیط بر آثار و اخبار و میراث علمى اسلامى بود تا حدّى که هیچ یک از معاصران و متأخران و حتى بسیارى از علماء پیشین به پایۀ او نرسیدند. همۀ عمر خویش را به بحث و پژوهش در اسرار اعتقادات دینى و حراست اسلام و مرزبانى حوزۀ دین راستین گذرانید و همه چیز خود را در راه استوارى حقایق مسلم دینى از دست داد چنانکه مؤلف ریحانة الادب در این باره مى‌نویسد: | |||
«... و در مدافعه از حوزۀ دیانت و بیضۀ شریعت اهتمام تمام داشته و تمامى ساعات و دقایق عمر شریفش در تألیفات دینى مصروف بوده و آنى فروگذارى نداشته تا آنکه دست راست او از کثرت تحریر و کتابت عاطل شده و در اواخر با دست چپ مى‌نگاشته است...» | |||
و به گفتۀ مؤلف نجوم السماء زمانى که دست چپ ایشان هم از کار مى‌افتاده است ایشان دست از کار برنداشته و مطالب را با زبان املاء مى‌کرده است و هیچ مانعى نمى‌توانست ایشان را از جهاد علمى باز دارد. | |||
==کتابخانه ناصریه== | ==کتابخانه ناصریه== | ||
خاندان میر حامد حسین از آغاز سدۀ سیزدهم، به پى‌ریزى کتابخانه‌اى همت گماشتند که به مرور زمان تکمیل گشت و نسخه‌هاى فراوان و نفیسى به تدریج در آن گردآورى شد که تا 30/000 نسخه رسید تا اینکه در دوران سید ناصر حسین به نام وى نامیده شد و در زمان سید محمد سعید و توسط ایشان به کتابخانۀ عمومى تبدیل شد. این کتابخانه گرچه از نظر کمّى داراى نظایر فراوان است امّا از نظر کیفى و به جهت وجود نسخه‌هاى نادر کم‌نظیر است. | خاندان میر حامد حسین از آغاز سدۀ سیزدهم، به پى‌ریزى کتابخانه‌اى همت گماشتند که به مرور زمان تکمیل گشت و نسخه‌هاى فراوان و نفیسى به تدریج در آن گردآورى شد که تا 30/000 نسخه رسید تا اینکه در دوران سید ناصر حسین به نام وى نامیده شد و در زمان سید محمد سعید و توسط ایشان به کتابخانۀ عمومى تبدیل شد. این کتابخانه گرچه از نظر کمّى داراى نظایر فراوان است امّا از نظر کیفى و به جهت وجود نسخه‌هاى نادر کم‌نظیر است. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
سرانجام ایشان در هجدهم ماه صفر سال 1306ق دعوت حق را لبیک گفت و در حسینیۀ جناب غفران مآب مدفون شد. خبر وفات ایشان در عراق برپایى مجالس متعدّد فاتحه‌خوانى را در پى داشت. تمامى علماء شریک عزا گشته و بزرگان زیادى در رثاء او به سرودن قصیده و مرثیه پرداختند. | سرانجام ایشان در هجدهم ماه صفر سال 1306ق دعوت حق را لبیک گفت و در حسینیۀ جناب غفران مآب مدفون شد. خبر وفات ایشان در عراق برپایى مجالس متعدّد فاتحه‌خوانى را در پى داشت. تمامى علماء شریک عزا گشته و بزرگان زیادى در رثاء او به سرودن قصیده و مرثیه پرداختند. | ||