مقدمة في علم الأخلاق: تفاوت میان نسخه‌ها

ايشان بعد از تعريف لغوى و اصطلاحى علم اخلاق و نيز جايگاه علم اخلاق پرداخته و اخلاق را از اقسام حكمت عمليه شمرده است لذا به تعريف علم اخلاق از ديدگاه علامه طباطبايى مى‌پردازد و اين تعريف را برمى‌گزيند، علامه در تعريف علم اخلاق مى‌گويد: علم اخلاق عبارت است از فنى كه پيرامون ملكات انسانى بحث مى‌كند، ملكاتى كه مربوط به قواى نباتى و حيوانى و انسانى اوست، به اين غرض بحث مى‌كند كه فضائل آنها را از رذائلش جدا سازد و معلوم كند كدام يك از ملكات نفسانى انسان خوب و فضيلت و مايه كمال اوست، و كداميك بد و رذيله و مايه نقص اوست، تا آدمى بعد از شناسايى آنها خود را با فضائل بيارايد، و از رذائل دور كند و در نتيجه اعمال نيكى كه مقتضاى فضائل درونى است، انجام دهد تا در اجتماع انسانى ستايش عموم و ثناى جميل جامعه را بخود جلب نموده، سعادت علمى و عملى خود را به كمال برساند. (38)

در اين بخش مؤلف پاسخگوى اين شبهه است كه در آيه شريفه ''' «إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرا» '''(الاحزاب: 33) اگر منظور از اراده ، اراده تكوينى است پس در تطهير اهل بيت(ع) جبر وجود دارد و جبر باعث مى‌شود كه اين بزرگواران مستحق ثواب نباشند.