۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'قزوینی، ابراهیم بن محمدباقر' به 'قزوینی، سید ابراهیم بن محمدباقر'
جز (جایگزینی متن - 'كيفيت' به 'کیفیت') |
جز (جایگزینی متن - 'قزوینی، ابراهیم بن محمدباقر' به 'قزوینی، سید ابراهیم بن محمدباقر') |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
| data-type="authorTeachers" |[[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]] | | data-type="authorTeachers" |[[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]] | ||
[[قزوینی، ابراهیم بن محمدباقر|سيد ابراهیم موسوى قزوينى]] | [[قزوینی، سید ابراهیم بن محمدباقر|سيد ابراهیم موسوى قزوينى]] | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
== تحصیلات == | == تحصیلات == | ||
براى تكميل تحصيلات به عتبات رحلت كرد. ایشان مدت کوتاهی در نجف اشرف از درس مرحوم [[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]] استفاده کرده است، در حدود سال 1250ق در شهر مقدس كربلا مقيم شد و در از محضر پر فيض [[قزوینی، ابراهیم بن محمدباقر|صاحب ضوابط]] بهره برد.در سال 1259ق به درخواست مردم شيراز از [[قزوینی، ابراهیم بن محمدباقر|صاحب ضوابط]]، به شيراز هجرت نمود و به تأليف، تدريس و رتق و فتق امور شرعى مردم پرداخت. | براى تكميل تحصيلات به عتبات رحلت كرد. ایشان مدت کوتاهی در نجف اشرف از درس مرحوم [[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]] استفاده کرده است، در حدود سال 1250ق در شهر مقدس كربلا مقيم شد و در از محضر پر فيض [[قزوینی، سید ابراهیم بن محمدباقر|صاحب ضوابط]] بهره برد.در سال 1259ق به درخواست مردم شيراز از [[قزوینی، سید ابراهیم بن محمدباقر|صاحب ضوابط]]، به شيراز هجرت نمود و به تأليف، تدريس و رتق و فتق امور شرعى مردم پرداخت. | ||
== اساتيد== | == اساتيد== | ||
علاقه و ارتباط طرفينى علامه كجورى و [[قزوینی، ابراهیم بن محمدباقر|صاحب ضوابط]]، فراتر از مقوله استاد و شاگردى بود. علامه كجورى يك دوره تقريرات اصول [[قزوینی، ابراهیم بن محمدباقر|صاحب ضوابط]] را در سال‌هاى 1250 و 1251ق نوشته، همچنين كتاب نتايج الافكار استاد را مفصلاً شرح كرده، در مجالس و محافل علمى ملازم استاده بوده، به توصيه ايشان به شيراز آمده و ارتباط خويش را با استاد در غربت نيز قطع ننموده است. | علاقه و ارتباط طرفينى علامه كجورى و [[قزوینی، سید ابراهیم بن محمدباقر|صاحب ضوابط]]، فراتر از مقوله استاد و شاگردى بود. علامه كجورى يك دوره تقريرات اصول [[قزوینی، سید ابراهیم بن محمدباقر|صاحب ضوابط]] را در سال‌هاى 1250 و 1251ق نوشته، همچنين كتاب نتايج الافكار استاد را مفصلاً شرح كرده، در مجالس و محافل علمى ملازم استاده بوده، به توصيه ايشان به شيراز آمده و ارتباط خويش را با استاد در غربت نيز قطع ننموده است. | ||
در حدود سال 1254 با نوشتن شرحى بر كتاب «الاجازه و الصلاة شرايع الاسلام» و ارائه به استاد، پس از بررسى از سوى استاد، به كسب اجازه اجتهاد از [[قزوینی، ابراهیم بن محمدباقر|صاحب ضوابط]] نائل مى‌گردد. | در حدود سال 1254 با نوشتن شرحى بر كتاب «الاجازه و الصلاة شرايع الاسلام» و ارائه به استاد، پس از بررسى از سوى استاد، به كسب اجازه اجتهاد از [[قزوینی، سید ابراهیم بن محمدباقر|صاحب ضوابط]] نائل مى‌گردد. | ||
متن اجازه اجتهاد، به خط [[قزوینی، ابراهیم بن محمدباقر|صاحب ضوابط]]، بر روى برگ اول شرح مذكور نوشته شده و در كتابخانه شاهچراغ(ع) شيراز نگهدارى مى‌شود. | متن اجازه اجتهاد، به خط [[قزوینی، سید ابراهیم بن محمدباقر|صاحب ضوابط]]، بر روى برگ اول شرح مذكور نوشته شده و در كتابخانه شاهچراغ(ع) شيراز نگهدارى مى‌شود. | ||
ايشان قبل از هجرت به كربلا و اقامت در جوار مرقد اباعبدالله(ع)، در نجف اشرف از محضر [[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]] بهره برده است. ايشان در تأليفاتش، خصوصاً شرح كتاب بيع شرايع الاسلام، بارها از [[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]] با عنوان «استاذنا» نام برده است. | ايشان قبل از هجرت به كربلا و اقامت در جوار مرقد اباعبدالله(ع)، در نجف اشرف از محضر [[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]] بهره برده است. ايشان در تأليفاتش، خصوصاً شرح كتاب بيع شرايع الاسلام، بارها از [[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]] با عنوان «استاذنا» نام برده است. | ||