۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'علامه طباطبايى' به 'علامه طباطبايى'
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها == [[' به '== وابسته‌ها == {{وابسته‌ها}} [[') |
جز (جایگزینی متن - 'علامه طباطبايى' به 'علامه طباطبايى') |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
استاد على دوانى، در مهر ماه 1310 شمسى در آن روستا متولد شد و تا سن هفت سالگى در دوان به سر مى‌برد و پس از آن، نزد اقوامش به «آبادان» رفت. در آن شهر، دو كلاس اكابر (ششم ابتدايى) را پشت سر گذاشت و وارد آموزشگاه فنى شركت نفت شد. | استاد على دوانى، در مهر ماه 1310 شمسى در آن روستا متولد شد و تا سن هفت سالگى در دوان به سر مى‌برد و پس از آن، نزد اقوامش به «آبادان» رفت. در آن شهر، دو كلاس اكابر (ششم ابتدايى) را پشت سر گذاشت و وارد آموزشگاه فنى شركت نفت شد. | ||
حدود سال 1322ش براى تحصيل علوم دينى عازم نجف شد و به مدت پنج سال و نيم در حوزه علميه نجف نزد استادانى چون «شهيد آيت‌الله مدنى»، «آقا شيخ على كاشانى»، «ميرزا محمد اردبيلى»، «محمد غروى»، «آيت‌الله محمدرضا طبسى» و «آيت‌الله حاج ميرزا على فلسفى» تحصيل كرد و كتاب قوانين در علم اصول فقه و جلد نخست شرح لمعه را به پايان رسانيد. در اوايل سال 1327 به دليل كسالت و براى تغيير آب و هوا به كشور بازگشت و ابتدا به زيارت بارگاه حضرت امام على بن موسى الرضا(ع) شتافت و سپس به نهاوند رفت و با دختر مرحوم آيت‌الله احمد آل آقا نهاوندى از سلاله استاد كل وحيد بهبهانى ازدواج كرد. استاد دوانى پس از ازدواج براى تكميل تحصيلات خود به قم رفت و در محضر اساتيدى؛ چون علامه | حدود سال 1322ش براى تحصيل علوم دينى عازم نجف شد و به مدت پنج سال و نيم در حوزه علميه نجف نزد استادانى چون «شهيد آيت‌الله مدنى»، «آقا شيخ على كاشانى»، «ميرزا محمد اردبيلى»، «محمد غروى»، «آيت‌الله محمدرضا طبسى» و «آيت‌الله حاج ميرزا على فلسفى» تحصيل كرد و كتاب قوانين در علم اصول فقه و جلد نخست شرح لمعه را به پايان رسانيد. در اوايل سال 1327 به دليل كسالت و براى تغيير آب و هوا به كشور بازگشت و ابتدا به زيارت بارگاه حضرت امام على بن موسى الرضا(ع) شتافت و سپس به نهاوند رفت و با دختر مرحوم آيت‌الله احمد آل آقا نهاوندى از سلاله استاد كل وحيد بهبهانى ازدواج كرد. استاد دوانى پس از ازدواج براى تكميل تحصيلات خود به قم رفت و در محضر اساتيدى؛ چون [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبايى]]، شهيد آيت‌الله صدوقى، امام خمينى و آيت‌الله بروجردى، فقه، اصول، تفسير و فلسفه را فرا گرفت و پس از 22 سال دروس حوزوى را به پايان رسانيد.اين عالم فرزانه كار خود را در دو شيوه متمركز كرده بود؛ يكى منبر و سخنرانى دينى و ديگرى، تأليف و تصنيف كتب مذهبى. بر اين اساس، سال‌ها در داخل كشور و همچنين چندين سال در كشور كويت در ماه‌هاى مبارك رمضان، محرم و صفر سخنرانى مى‌كرد. وى در قم با جمعى از فضلاى حوزه علميه، مجله دينى «درس‌هايى از مكتب اسلام» را منتشر كرد. در سال 1350 به تهران آمد و در اين شهر سكونت كرد و در هر دو مقوله، فعاليت خود را ادامه داد و موفق شد، بيش از 76 جلد كتاب در زمينه‌هاى مختلف تأليف، ترجمه و تصحيح منتشر سازد. ايشان بيش از هشتاد مقاله تحقيقى نيز در جرايد به چاپ رسانده است؛ افزون بر آن در دانشگاه‌هاى گوناگون از جمله دانشگاه تربيت معلم، امام صادق(ع)، امام حسين (ع)، دانشكده الهيات و معارف اسلامى تهران، دانشكده علوم قرآنى و ... در موضوعات تاريخ اسلام، سيره ائمه معصومين، تاريخ فقه، تراجم و رجال به تدريس پرداخت. استاد دوانى در حدود سى كنگره علمى شركت كرد و مقالات او در بيشتر اين كنگره‌ها به چاپ رسيد. | ||
== برخى از آثار مهم ايشان به شرح زير است== | == برخى از آثار مهم ايشان به شرح زير است== | ||