۶۱٬۱۸۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'رده:25 بهمن الی 24 اسفند' به '') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
'''العناوين الفقهية''' تألیف [[حسینی مراغی، عبدالفتاح بن علی|سيد مير عبدالفتاح حسینى مراغى]] (م 1250 قمرى) به زبان عربی و در موضوع قواعد فقهی است. | '''العناوين الفقهية''' تألیف [[حسینی مراغی، عبدالفتاح بن علی|سيد مير عبدالفتاح حسینى مراغى]] (م 1250 قمرى) به زبان عربی و در موضوع قواعد فقهی است. | ||
== | ==ساختار== | ||
العناوین از آثار ارزنده فقهی در عصر قاجار است. مؤلف در این کتاب، با بیانی رسا و دقیق و علمی و با اجتناب از آمیختن مسائل اصولی با فلسفه و تأکید برکاربرد مثالها و مصادیق واقعی و مورد ابتلا، کوشیده است به تحلیل قواعد فقهی رایج در فقه شیعه در ابواب گوناگون بپردازد. وی، ضمن نقل آرای مشهور در فقه امامی، به دیدگاههای برخی معاصران خود به‌ویژه ملااحمد نراقی و نیز استادان خود توجه خاص نشان داده و گاه به نقد آنها پرداخته است. حسینی از آموزه‌های فقهی و اصولیِ استادانش در کتاب عناوین بهره برده است. برخی بر آن‌اند که این کتاب تمامآ تقریرات درسهای استادان اوست ولی باتوجه به تعابیر وی، این دیدگاه را نمی‌توان پذیرفت. عناوین‌الاصول حاوی 94 قاعده فقهی (یا به تعبیر مؤلف : عنوان) است. این قواعد در فهرستی، که احتمالاً خود او تنظیم کرده است، به هفت دسته کلی تقسیم شده‌اند: قواعد مشترک در همه ابواب فقه (عنوان یکم تا یازدهم)، قواعد ویژه عبادات (عنوان دوازدهم تا بیست و ششم)، قواعد معاملات (عنوان بیست و هفتم تا چهل و ششم)، قواعد مُبطِلات عقود (عنوان چهل و هفتم تا پنجاه و ششم)، قواعد اسباب و مُسقِطات ضَمان (عنوان پنجاه و هفتم تا هفتاد و دوم)، قواعد ویژه اقسام ولایت و سیاسات شرعیه (عنوان هفتاد و سوم تا هشتادودوم)، و قواعد ویژه شرایط عام تکلیف، مانند بلوغ و عقل و رشد و اسلام (عنوان هشتاد و سوم تا نود و چهارم). | |||
==زمان تألیف و اهمیت آن== | |||
توجه به زمان تألیف کتاب، که در سال 1246 خاتمه یافته است، اهمیت آن را در مواجهه با گرایش اخباری و تثبیت مبانی اجتهاد نشان می‌دهد. | |||
شیخ انصاری به آرای حسینی‌مراغی در العناوین توجه داشته است. میرزا محمد تنکابنی این کتاب را از دیگر آثار راجع به قواعد فقه، برتر شمرده است<ref>علی‌نژاد، مُنی، ج13، ص475-476</ref>. | |||
مصنف در ابتداى هر عنوان پس از طرح مسأله اقوال و وجوه محتمل در آن را مطرح كرده و به تفصيل مورد بررسى قرار مى‌دهد و در نهایت نظر خود را بيان مى‌كند. وى در اين كتاب از دروس اساتيد خود شيخ على و شيخ موسى فرزندان كاشف الغطا استفاده‌ى بسيار كرده است.<ref>[http://lib.eshia.ir/71602/15/350/%D8%AA%D9%84%D8%A7%D9%85%D9%8A%D8%B0 الذریعه، آقا بزرگ تهرانی، ج۱۵، ص۳۵۰]</ref> | مصنف در ابتداى هر عنوان پس از طرح مسأله اقوال و وجوه محتمل در آن را مطرح كرده و به تفصيل مورد بررسى قرار مى‌دهد و در نهایت نظر خود را بيان مى‌كند. وى در اين كتاب از دروس اساتيد خود شيخ على و شيخ موسى فرزندان كاشف الغطا استفاده‌ى بسيار كرده است.<ref>[http://lib.eshia.ir/71602/15/350/%D8%AA%D9%84%D8%A7%D9%85%D9%8A%D8%B0 الذریعه، آقا بزرگ تهرانی، ج۱۵، ص۳۵۰]</ref> | ||
| خط ۱۴۴: | خط ۱۴۷: | ||
فائدة حول قاعدة يحرم من الرضاع ما يحرم من النسب | فائدة حول قاعدة يحرم من الرضاع ما يحرم من النسب | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | |||
علی‌نژاد، مُنی، دانشنامه جهان اسلام، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، تهران، بنیاد دائرة‌المعارف اسلامی، چاپ اول، 1388ش. | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||