المرشد الوجيز إلی علوم تتعلق بالكتاب العزيز: تفاوت میان نسخه‌ها

المرشد الوجيز إلی علوم تتعلق بالكتاب العزيز (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳۰ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۳۷

۵۵۶ بایت اضافه‌شده ، ‏۳۰ آوریل ۲۰۲۱

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh@noornet.net

۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش

@@ خط ۵۰: / خط ۵۰: @@
 باب دوم، در مورد چگونگی جمع‌آوری قرآن کریم توسط صحابه و توضیح اقدامات خلفا است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/4605/1/59 همان، ص59- 77]</ref>.
-در باب سوم، در ضمن سه فصل زیر، به بررسی روایت پیامبر(ص): «أنزل القرآن علی سبعة أحرف» و شرح آن پرداخته شده است:
+در باب سوم، در ضمن سه فصل زیر، به بررسی روایت پیامبر(ص): «[https://hadith.inoor.ir/fa/hadithlist?pagenumber=1&pagesize=10&sortcolumn=default&sortdirection=asc&text=%D8%A3%D9%86%D8%B2%D9%84%20%D8%A7%D9%84%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86%20%D8%B9%D9%84%DB%8C%20%D8%B3%D8%A8%D8%B9%D8%A9%20%D8%A3%D8%AD%D8%B1%D9%81&searchtype= أنزل القرآن علی سبعة أحرف]» و شرح آن پرداخته شده است:
-در فصل اول، به ذکر روایاتی پرداخته شده که در ضمن آن، به این نکته اشاره گردیده که قرآن کریم، بر هفت حرف نازل شده است. از جمله این روایات، حدیثی است بدین مضمون از عروة بن زبیر به نقل از مسور بن مخرمه و عبدالرحمن بن عبدالقاری که از عمر بن خطاب شنیدند که می‌گفت از هشام بن حکیم سوره فرقان را شنیدم که به‌غیراز حروفی که از پیامبر(ص) شنیدم، آن را قرائت می‌کرد... لذا با او به نزد پیامبر(ص) رفته و ایشان هر دو قرائت را تأیید نموده و فرمودند: «إن هذا القرآن أنزل علی سبعة أحرف فأقرؤوا ما تیسر منه» (همان این قرآن بر هفت حرف نازل شده پس هر اندازه که از آن می‌توانید، بخوانید).<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/4605/1/78 همان، ص78- 79]</ref>.
+در فصل اول، به ذکر روایاتی پرداخته شده که در ضمن آن، به این نکته اشاره گردیده که قرآن کریم، بر هفت حرف نازل شده است. از جمله این روایات، حدیثی است بدین مضمون از عروة بن زبیر به نقل از مسور بن مخرمه و عبدالرحمن بن عبدالقاری که از عمر بن خطاب شنیدند که می‌گفت از هشام بن حکیم سوره فرقان را شنیدم که به‌غیراز حروفی که از پیامبر(ص) شنیدم، آن را قرائت می‌کرد... لذا با او به نزد پیامبر(ص) رفته و ایشان هر دو قرائت را تأیید نموده و فرمودند: «[https://hadith.inoor.ir/fa/hadithlist?pagenumber=1&pagesize=10&sortcolumn=default&sortdirection=asc&text=%D8%A5%D9%86%20%D9%87%D8%B0%D8%A7%20%D8%A7%D9%84%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86%20%D8%A3%D9%86%D8%B2%D9%84%20%D8%B9%D9%84%DB%8C%20%D8%B3%D8%A8%D8%B9%D8%A9%20 إن هذا القرآن أنزل علی سبعة أحرف فأقرؤوا ما تیسر منه]» (همان این قرآن بر هفت حرف نازل شده پس هر اندازه که از آن می‌توانید، بخوانید).<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/4605/1/78 همان، ص78- 79]</ref>.
 در فصل دوم، مراد از «أحرف السبعة» که قرآن بر اساس آن نازل گردیده، توضیح داده شده است و برای آن، وجوه مختلفی ذکر گردیده است، از جمله به نقل از [[ابوعبید، قاسم بن سلام|ابوعبید قاسم بن سلام]] در کتاب «غریب الحدیث» چنین آمده است که مراد از این حدیث، «هفت لغت از لغات عرب» است مراد از آن لغات قریش، هذیل، ثقیف، هوازن، کنانه، تمیم و یمن است که فقط در لفظ متفاوت هستند و معنای آن‌ها یکی است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/4605/1/86 ر.ک: همان، ص86]</ref>.
@@ خط ۶۰: / خط ۶۰: @@
 باب چهارم، به معنای قرائات هفتگانه معروف و ارائه نکات و مطالبی پیرامون هر یک، اختصاص یافته است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/4605/1/117 همان، ص117- 130]</ref>. و در باب پنجم، تفاوت قرائت صحیح و قرائت شاذ و ضعیف، بررسی شده است. نویسنده در این قسمت، به‌تفصیل از نظرات فقیهان مذاهب مختلف در خصوص حکم فقهی قرائت‌های شاذ در نماز سخن گفته است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/4605/1/131 همان، ص131- 142]</ref>.
-در آخرین باب، به بیان روایاتی درباره اقبال به علوم مفید قرآن و عمل به آن و ترک تعمق در تلاوت الفاظ آن و غلو در این امر، پرداخته شده است، از جمله آنکه در روایتی از ابوذر غفاری، چنین آمده است که پیامبر(ص) شبی از شب‌ها، به عبادت برخاسته و تمام شب تا صبح، آیه شریفه «إِنْ تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُکَ وَ إِنْ تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَکِيمُ‌؛ اگر عذابشان کنى، آنان بندگان تواند و اگر بر ایشان ببخشایى تو خود، توانا و حکیمى» (مائده: 118) [که به‌اشتباه در کتاب آیه 121 ذکر شده است] را قرائت نموده و با آن قیام و رکوع و سجده می‌نمود<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/4605/1/147 همان، ص147]</ref>.
+در آخرین باب، به بیان روایاتی درباره اقبال به علوم مفید قرآن و عمل به آن و ترک تعمق در تلاوت الفاظ آن و غلو در این امر، پرداخته شده است، از جمله آنکه در روایتی از ابوذر غفاری، چنین آمده است که پیامبر(ص) شبی از شب‌ها، به عبادت برخاسته و تمام شب تا صبح، آیه شریفه «[https://quran.inoor.ir/fa/ayah/5/118/ إِنْ تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُکَ وَ إِنْ تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَکِيمُ‌]؛ اگر عذابشان کنى، آنان بندگان تواند و اگر بر ایشان ببخشایى تو خود، توانا و حکیمى» (مائده: 118) [که به‌اشتباه در کتاب آیه 121 ذکر شده است] را قرائت نموده و با آن قیام و رکوع و سجده می‌نمود<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/4605/1/147 همان، ص147]</ref>.
 ==وضعیت کتاب==