۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>'
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها == ' به '==وابسته‌ها== {{وابسته‌ها}} ') |
جز (جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
# دوره جوانی او که با عشق (عشق ملموس انسانی) همراه است. در این دوره، شاعر غزل‌های عاشقانه می‌سراید. | # دوره جوانی او که با عشق (عشق ملموس انسانی) همراه است. در این دوره، شاعر غزل‌های عاشقانه می‌سراید. | ||
# دوره‌ای که از آشنایی‌اش با «افسانه» نیما آغاز می‌شود و به ارتباط عمیق‌تری با شعر نیمایی منجر می‌شود. | # دوره‌ای که از آشنایی‌اش با «افسانه» نیما آغاز می‌شود و به ارتباط عمیق‌تری با شعر نیمایی منجر می‌شود. | ||
# دوره آخر که به دوره پختگی و پیری شاعر مربوط می‌شود. در این دوره گرایش به‌نوعی عرفان در شعر [[شهریار، سید محمدحسین|شهریار]] آشکار است. شعر [[شهریار، سید محمدحسین|شهریار]] امتزاجی از کلاسیسم و رمانتیسم است؛ به‌طوری‌که برخی معتقدند [[شهریار، سید محمدحسین|شهریار]] آخرین ستاره برجسته آسمان ادب کلاسیک ایران و یکی از بارزترین نمایندگان ادبیات رمانتیسم ایران به‌حساب می‌آید و رمانتیک را در چهارچوب ادب فخیم کلاسیک عرضه می‌دارد؛ به‌طوری‌که در حوزه کلاسیک [[شهریار، سید محمدحسین|شهریار]] را حافظ ثانی لقب داده‌اند <ref>ر.ک: همان، ص95</ref>. | # دوره آخر که به دوره پختگی و پیری شاعر مربوط می‌شود. در این دوره گرایش به‌نوعی عرفان در شعر [[شهریار، سید محمدحسین|شهریار]] آشکار است. شعر [[شهریار، سید محمدحسین|شهریار]] امتزاجی از کلاسیسم و رمانتیسم است؛ به‌طوری‌که برخی معتقدند [[شهریار، سید محمدحسین|شهریار]] آخرین ستاره برجسته آسمان ادب کلاسیک ایران و یکی از بارزترین نمایندگان ادبیات رمانتیسم ایران به‌حساب می‌آید و رمانتیک را در چهارچوب ادب فخیم کلاسیک عرضه می‌دارد؛ به‌طوری‌که در حوزه کلاسیک [[شهریار، سید محمدحسین|شهریار]] را حافظ ثانی لقب داده‌اند<ref>ر.ک: همان، ص95</ref>. | ||
به‌منظور آشنایی با سبک شعری این شاعر بزرگ، در ادامه به جلوه‌هایی که در اشعار او، نمود خاصی دارد، اشاره می‌شود: | به‌منظور آشنایی با سبک شعری این شاعر بزرگ، در ادامه به جلوه‌هایی که در اشعار او، نمود خاصی دارد، اشاره می‌شود: | ||
# فقر و محرومیت: | # فقر و محرومیت: | ||
#: [[شهریار، سید محمدحسین|شهریار]] در متن جامعه زندگی کرده، با درد متولد شده و با درد زندگی کرده و با درد دنیا را وداع گفته است. اگر درباره فقر و فلاکت سخن می‌گوید، خود نیز مزه آن را چشیده است <ref>ر.ک: همان، ص97- 98</ref>. | #: [[شهریار، سید محمدحسین|شهریار]] در متن جامعه زندگی کرده، با درد متولد شده و با درد زندگی کرده و با درد دنیا را وداع گفته است. اگر درباره فقر و فلاکت سخن می‌گوید، خود نیز مزه آن را چشیده است<ref>ر.ک: همان، ص97- 98</ref>. | ||
#: در آثار [[شهریار، سید محمدحسین|شهریار]]، فریاد مستمندان در هر قدمی به گوش می‌رسد و آنچه از ضمیر آن‌ها می‌گذرد و توان گفتن آن‌ها را ندارند، در شعر وی به‌صراحت طنین‌انداز است. مثل‌اینکه [[شهریار، سید محمدحسین|شهریار]] در محله‌های فقیرنشین شهر، کوچه به کوچه، خانه به خانه گشته و از جزئیات زندگانی محرومان باخبر بوده است<ref>ر.ک: همان، ص98</ref>. | #: در آثار [[شهریار، سید محمدحسین|شهریار]]، فریاد مستمندان در هر قدمی به گوش می‌رسد و آنچه از ضمیر آن‌ها می‌گذرد و توان گفتن آن‌ها را ندارند، در شعر وی به‌صراحت طنین‌انداز است. مثل‌اینکه [[شهریار، سید محمدحسین|شهریار]] در محله‌های فقیرنشین شهر، کوچه به کوچه، خانه به خانه گشته و از جزئیات زندگانی محرومان باخبر بوده است<ref>ر.ک: همان، ص98</ref>. | ||
#: [[شهریار، سید محمدحسین|شهریار]] در جای‌جای کلامش به درد دل همه‌کسانی که احساس و درک و محرومیت او را با خود دارند، اشاره کرده است، از جمله: | #: [[شهریار، سید محمدحسین|شهریار]] در جای‌جای کلامش به درد دل همه‌کسانی که احساس و درک و محرومیت او را با خود دارند، اشاره کرده است، از جمله: | ||