عاملی بیاضی، ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۹: خط ۹:
|-
|-
|نام پدر  
|نام پدر  
| data-type="authorfatherName" |
| data-type="authorfatherName" |شيخ على
|-
|-
|متولد  
|متولد  
خط ۱۵: خط ۱۵:
|-
|-
|محل تولد
|محل تولد
| data-type="authorBirthPlace" |
| data-type="authorBirthPlace" |بياض لبنان
|-
|-
|رحلت  
|رحلت  
خط ۲۱: خط ۲۱:
|-
|-
|اساتید
|اساتید
| data-type="authorTeachers" |
| data-type="authorTeachers" |[[ابراهيم كرباسى]]
 
[[سيد حسين حمامى]]
 
[[حکیم، سید محسن|سيد محسن حكيم]]
 
[[نائینی، محمدحسین|ميرزاى نائينى]]
|-
|-
|برخی آثار
|برخی آثار
خط ۳۵: خط ۴۱:




'''ابراهيم سليمان بياضى عاملى'''،  
'''ابراهيم سليمان بياضى عاملى''' (1328-1425ق)، عالم، فقیه، ادیب، شاعر، شاگرد [[نائینی، محمدحسین|ميرزاى نائينى]]، [[حکیم، سید محسن|سيد محسن حكيم]]


== ولادت ==
== ولادت ==
خط ۴۲: خط ۴۸:
==تحصیلات==
==تحصیلات==


پس از دوران كودكى، نزد پدرش شيخ على، قرآن و ادبيات را فراگرفت و پس از آن، در 1340ق به نجف اشرف مهاجرت كرد و سطوح را فرا گرفت. به دنبال بيمارى‌اش، به زادگاهش بازگشت و در سال 1351ق، مجدداً به نجف رفت و سطوح عاليه را نزد حضرات آيات: شيخ ابراهيم كرباسى، سيد حسين حمامى، شيخ محمدرضا کاشف‌الغطاء و شيخ غلامعلى قمى آموخت و پس از آن، دروس خارج فقه و اصول را نزد آيات عظام: ميرزاى نائينى، [[حکیم، سید محسن|سيد محسن حكيم]]- كه بيشترين استفاده علمى‌اش را از محضر پر فيض او آموخت- و سيد حسين حمامى فرا گرفت و از آنان به دريافت اجازه اجتهاد نائل آمد. در سال 1370ق، از سوى آيت‌الله حكيم براى تصدى منصب قضاوت به كشور كويت مهاجرت كرد و مدت 11 سال در آن‌جا ماند. در سال 1381ق، به زادگاهش بازگشت و به تأليف، تدريس، وعظ و ارشاد و اقامه جماعت پرداخت و موفق شد در آن شهر حوزه علميه (امام الحجة) و كتاب‌خانه عمومى- با ده هزار جلد كتاب- بنياد گذارد.
پس از دوران كودكى، نزد پدرش شيخ على، قرآن و ادبيات را فراگرفت و پس از آن، در 1340ق به نجف اشرف مهاجرت كرد و سطوح را فرا گرفت. به دنبال بيمارى‌اش، به زادگاهش بازگشت و در سال 1351ق، مجدداً به نجف رفت و سطوح عاليه را نزد حضرات آيات: شيخ [[ابراهيم كرباسى]]، [[سيد حسين حمامى]]، شيخ [[محمدرضا کاشف‌الغطاء]] و شيخ [[غلامعلى قمى]] آموخت و پس از آن، دروس خارج فقه و اصول را نزد آيات عظام: [[نائینی، محمدحسین|ميرزاى نائينى]]، [[حکیم، سید محسن|سيد محسن حكيم]]- كه بيشترين استفاده علمى‌اش را از محضر پر فيض او آموخت- و [[سيد حسين حمامى]] فرا گرفت و از آنان به دريافت اجازه اجتهاد نائل آمد.  
 
در سال 1370ق، از سوى [[حکیم، سید محسن|آيت‌الله حكيم]] براى تصدى منصب قضاوت به كشور كويت مهاجرت كرد و مدت 11 سال در آن‌جا ماند. در سال 1381ق، به زادگاهش بازگشت و به تأليف، تدريس، وعظ و ارشاد و اقامه جماعت پرداخت و موفق شد در آن شهر حوزه علميه (امام الحجة) و كتاب‌خانه عمومى- با ده هزار جلد كتاب- بنياد گذارد.


او اديبى قوى دست و شاعرى زبردست بود كه اشعار بسيار در مواضع مختلف سروده است و نمونه عالى يك عالم و فقيه خدمت‌گذار مردم و كوشا در حلّ مشكلات و اصلاح امور ايشان به شمار مى‌رفت.
او اديبى قوى دست و شاعرى زبردست بود كه اشعار بسيار در مواضع مختلف سروده است و نمونه عالى يك عالم و فقيه خدمت‌گذار مردم و كوشا در حلّ مشكلات و اصلاح امور ايشان به شمار مى‌رفت.


== آثار==
== آثار==


او مؤلف ده‌ها جلد كتاب در فقه، اصول، كلام، هيأت و منطق بود كه اكثر آن‌ها مخطوط مانده است. كتاب‌هاى چاپى‌اش عبارتند از:
او مؤلف ده‌ها جلد كتاب در فقه، اصول، كلام، هيأت و منطق بود كه اكثر آن‌ها مخطوط مانده است. كتاب‌هاى چاپى‌اش عبارتند از:
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش