طبری، احمد بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱۸: خط ۱۸:
|-
|-
|رحلت  
|رحلت  
| data-type="authorDeathDate" |366 ق یا 976 م
| data-type="authorDeathDate" |حدود 345 یا 355ق
|-
|-
|اساتید
|اساتید
خط ۳۱: خط ۳۱:
|}
|}
</div>
</div>
{{کاربردهای دیگر|طبری (ابهام‌زدایی)}}


'''ابوالحسن احمد بن محمد طبری (متوفای حدود''' ، حکیم، پزشک دانشمند ايرانى سده 4ق،   
'''ابوالحسن احمد بن محمد طبری''' (متوفای حدود 345 یا 355ق)، حکیم، پزشک دانشمند ايرانى سده 4ق،   


== ولادت ==
== ولادت ==
در تُرُنجه طبرستان زاده شد و ازاين‌رو، با نسبت ترنجى نيز از او ياد مى‌شود.  
در تُرُنجه طبرستان زاده شد و ازاين‌رو، با نسبت ترنجى نيز از او ياد مى‌شود. ترنجه در جنوب شهر بابل کنونی در استان مازندران است. تاریخ تولدش مشخص نیست.<ref>گلشنی، سید علی رضا، مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل</ref>


==تحصیلات==
==تحصیلات==
خط ۴۴: خط ۴۵:


وى پس از درگذشت ابوعبدالله بريدى، به دستگاه ركن‌الدوله ديلمى پيوست و غالباً  به درمان نزدیک ان او نيز مى‌پرداخت. ابوالحسن بيش از همه چيز از طريق تصنيف كتاب «المعالجات البقراطية» شهرت يافت. اين كتاب يك درس‌نامه پزشکى نفيس و دست كم براى دوران مؤلف آن، بى‌همتاست. چنان‌كه در بسيارى از صفحات اين اثر ديده مى‌شود، ابوالحسن به‌رغم خدمت در دستگاه اميران و گرفتارى‌هاى ناشى از آن، فرصت سفر نيز بسيار يافته، از شهرهاى بسيار ديدن كرده و از آزموده‌هاى گروه‌هاى گوناگون مردم استفاده جسته است. وى نيز در طبرستان، رى، اهواز، آبادان، بصره، بغداد، موصل و شام بسربرده، از كحالان و نيز از ملاحان بصره شيوه درمان برخى بيمارى‌هاى چشم را، از اهل موصل خواص آب چشمه‌هاى گوگردى را در درمان بيمارى‌هاى پوستى، از مردم ناحيه‌اى ميان اصفهان و اهواز درمان مارگزيدگى را، از مردمان خوزستان درمان گزش راسو را كه به سخن وى در اين ناحيه بيش از هر منطقه ديگر يافت مى‌شود و از اهالى سيستان شيوه درمان گزش موش كور را آموخته است.
وى پس از درگذشت ابوعبدالله بريدى، به دستگاه ركن‌الدوله ديلمى پيوست و غالباً  به درمان نزدیک ان او نيز مى‌پرداخت. ابوالحسن بيش از همه چيز از طريق تصنيف كتاب «المعالجات البقراطية» شهرت يافت. اين كتاب يك درس‌نامه پزشکى نفيس و دست كم براى دوران مؤلف آن، بى‌همتاست. چنان‌كه در بسيارى از صفحات اين اثر ديده مى‌شود، ابوالحسن به‌رغم خدمت در دستگاه اميران و گرفتارى‌هاى ناشى از آن، فرصت سفر نيز بسيار يافته، از شهرهاى بسيار ديدن كرده و از آزموده‌هاى گروه‌هاى گوناگون مردم استفاده جسته است. وى نيز در طبرستان، رى، اهواز، آبادان، بصره، بغداد، موصل و شام بسربرده، از كحالان و نيز از ملاحان بصره شيوه درمان برخى بيمارى‌هاى چشم را، از اهل موصل خواص آب چشمه‌هاى گوگردى را در درمان بيمارى‌هاى پوستى، از مردم ناحيه‌اى ميان اصفهان و اهواز درمان مارگزيدگى را، از مردمان خوزستان درمان گزش راسو را كه به سخن وى در اين ناحيه بيش از هر منطقه ديگر يافت مى‌شود و از اهالى سيستان شيوه درمان گزش موش كور را آموخته است.
==وفات==
مورخان سال وفاتش را سال 957م (یعنی حدود 345ق) یا 966م (یعنی حدود 354ق) می‌دانند. البته فؤاد سزگین سال 995 را ذکر کرده است.<ref>گلشنی، سید علی رضا، مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل</ref> که به قمری حدود سال‌های 384 و 385ق می‌شود.


== آثار==
== آثار==
خط ۵۵: خط ۵۹:


از دو كتاب اخير اثرى برجاى نمانده است.
از دو كتاب اخير اثرى برجاى نمانده است.
==پانویس ==
<references />


== منابع مقاله ==
== منابع مقاله ==


برگرفته از دايرةالمعارف بزرگ اسلامى، ج 5، ص 344 به قلم محمدعلى مولوى.
#برگرفته از دايرةالمعارف بزرگ اسلامى، ج 5، ص 344 به قلم محمدعلى مولوى.
 
#گلشنی، سید علی رضا، مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل، دوره ۲۰، شماره ۱۰ -(۷-۱۳۹۷)، جلد ۲۰ شماره ۱۰ صفحات ۷۱-۷۴ 


==وابسته‌ها==
==وابسته‌ها==