۶۱٬۱۸۹
ویرایش
←گزارش محتوا
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
این اثر، با مقدمه‌اى به قلم مصحح كتاب آغاز شده است. شرح حال مؤلف، اعتقادات و تأليفات او، شيوه تصحيح كتاب با استفاده از نسخ متعدد خطى و چاپى و مصادر مورد استفاده در شرح حال مؤلف، بخش‌هاى مختلف مقدمه را تشكيل مى‌دهند. | این اثر، با مقدمه‌اى به قلم مصحح كتاب آغاز شده است. شرح حال مؤلف، اعتقادات و تأليفات او، شيوه تصحيح كتاب با استفاده از نسخ متعدد خطى و چاپى و مصادر مورد استفاده در شرح حال مؤلف، بخش‌هاى مختلف مقدمه را تشكيل مى‌دهند. | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
امیرمؤمنان علی(ع)، سرآمد ارباب بلاغت و اوج قلّه افراشته فصاحت بود. زبان گویا و منطق شیوای او که از سینه آکنده از حکمت و فضیلتش نشأت می گرفت، نشان دهنده بخشی از علوم الهی بود که به وسیله پیامبر اکرم(ص) بدو به یادگار سپرده شده بود. خود حضرت می فرمود: | |||
ینحدر عنّی السّیل و لایرقی الیّ الطیر. | |||
سیلاب [علوم و معارف] از قلّه من سرازیر است و [توسن فکر] هیچ پرواز کننده‌ای به اوج [کمالات] من نمی‌رسد. | |||
لذا از دیرباز تاکنون، سخنان نغز و پرمغز امیرالمؤمنین، مورد توجّه همگان قرار گرفته و بسیاری از شیفتگان علم و حکمت، به گردآوری سخنان گهربار آن حضرت پرداخته‌اند. در این میان، بخصوص کلمات قصار ایشان اذهان را به خود جلب کرده است، تا بدان جا که ده‌ها کتاب در این زمینه نگاشته شده که از قدیمی‌ترین آن‌ها، «مأة کلمة» ابوعثمان عمرو بن بحر بصری معروف به جاحظ (م255ق) است که ترجمه و شرح فراوان از آن شده است. | |||
معروف‌ترین کتاب جامع کلمات قصار حضرت، کتاب شریف «غررالحکم و دررالکلم» آمدی است(انصاری). | |||
آمدی شهرت خود را مدیون کتاب غررالحکم و درر الکلم است که مجموعه عظیمی از کلمات قصار امام علی(ع) را در بر دارد. چنانکه پیداست، تا سده 5ق/11م کار جمع‌آوری کلمات قصار رونقی نیافته بود. ازاین‌رو ظاهراً تنها اثری که آمدی از آن بهره گرفته، «صد کلمه» جاحظ (متوفی 255ق/869م) بوده است، اما وی این اثر را حقیر شمرده و در شگفت است از اینکه جاحظ با آن مقام والایش در دانش چنین اثر کوچکی در باب کلمات قصار فراهم آورده است. | آمدی شهرت خود را مدیون کتاب غررالحکم و درر الکلم است که مجموعه عظیمی از کلمات قصار امام علی(ع) را در بر دارد. چنانکه پیداست، تا سده 5ق/11م کار جمع‌آوری کلمات قصار رونقی نیافته بود. ازاین‌رو ظاهراً تنها اثری که آمدی از آن بهره گرفته، «صد کلمه» جاحظ (متوفی 255ق/869م) بوده است، اما وی این اثر را حقیر شمرده و در شگفت است از اینکه جاحظ با آن مقام والایش در دانش چنین اثر کوچکی در باب کلمات قصار فراهم آورده است. | ||
| خط ۴۶: | خط ۵۶: | ||
این کتاب در قرن 12ق/18م توسط جمال‌الدین محمد خوانساری (متوفی 1121 یا 1125ق) به دستور شاه سلطان حسین صفوی، به فارسی ترجمه و شرح شده و به کوشش میرجلال‌الدین محدّث اُرْمَوی در 1346ش در تهران انتشار یافته است. افزون بر این، در یکی دو قرن اخیر، بسیاری از دانشمندان به این کتاب پرداخته‌اند. از آن میان عبدالکریم بن محمد یحیی قزوینی آن را برحسب موضوع در 99 باب مرتب کرده و شرح فارسی بر آن افزوده و آن را نَظْمُ الْغُرَر وَ نَضْدُالدُّرَر خوانده است. بخشی از همین کتاب است که اصدافُ الدُّرر نام گرفته است. کتاب غرر، به خواهش میرزا احمد تبریزی توسط میرزا موسی خوشنویس (عماد الفقراء) متخلّص به «حالی» نیز به فارسی ترجمه شده و بخشی از آن در مجموعه انهار جاریه در 1344ق/1925م در شیراز به چاپ رسیده است. ترجمه دیگری هم توسط حاجی محمدعلی انصاری قمی، در تهران در 1335ش صورت گرفته است، و همچنین خلاصه مختصری از غررالحکم را سید ابوالقاسم مرعشی ترجمه کرده و همراه با متن در 1327ش در تهران انتشار داده است. غررالحکم بارها به چاپ رسیده است که از جمله آنهاست چاپ‌های دمشق، 1331ق/1913م؛ صیدا، 1349ق/1930م؛ بمبئی، 1280ق/1863م. نسخه‌های خطی متعددی نیز از آن در دست است<ref>شعار، جعفر، ج2، ص195</ref>. | این کتاب در قرن 12ق/18م توسط جمال‌الدین محمد خوانساری (متوفی 1121 یا 1125ق) به دستور شاه سلطان حسین صفوی، به فارسی ترجمه و شرح شده و به کوشش میرجلال‌الدین محدّث اُرْمَوی در 1346ش در تهران انتشار یافته است. افزون بر این، در یکی دو قرن اخیر، بسیاری از دانشمندان به این کتاب پرداخته‌اند. از آن میان عبدالکریم بن محمد یحیی قزوینی آن را برحسب موضوع در 99 باب مرتب کرده و شرح فارسی بر آن افزوده و آن را نَظْمُ الْغُرَر وَ نَضْدُالدُّرَر خوانده است. بخشی از همین کتاب است که اصدافُ الدُّرر نام گرفته است. کتاب غرر، به خواهش میرزا احمد تبریزی توسط میرزا موسی خوشنویس (عماد الفقراء) متخلّص به «حالی» نیز به فارسی ترجمه شده و بخشی از آن در مجموعه انهار جاریه در 1344ق/1925م در شیراز به چاپ رسیده است. ترجمه دیگری هم توسط حاجی محمدعلی انصاری قمی، در تهران در 1335ش صورت گرفته است، و همچنین خلاصه مختصری از غررالحکم را سید ابوالقاسم مرعشی ترجمه کرده و همراه با متن در 1327ش در تهران انتشار داده است. غررالحکم بارها به چاپ رسیده است که از جمله آنهاست چاپ‌های دمشق، 1331ق/1913م؛ صیدا، 1349ق/1930م؛ بمبئی، 1280ق/1863م. نسخه‌های خطی متعددی نیز از آن در دست است<ref>شعار، جعفر، ج2، ص195</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||