۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'طباطبایی، محمدحسین' به 'طباطبایی، سید محمدحسین'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'طباطبایی، محمدحسین' به 'طباطبایی، سید محمدحسین') |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
'''آشنايى با علوم قرآنى''' را [[على اصغر حلبى]] پيرامون مسائل مختلف علوم قرآنى نوشته شده است.مؤلف كه از قرآن پژوهان معاصر مى‌باشد در این کتاب برخى از مسائل مهم علوم قرآنى را همچون: تفسير، تاویل، مصادر تفسير، اعجاز و...بررسى نموده است. | '''آشنايى با علوم قرآنى''' را [[على اصغر حلبى]] پيرامون مسائل مختلف علوم قرآنى نوشته شده است.مؤلف كه از قرآن پژوهان معاصر مى‌باشد در این کتاب برخى از مسائل مهم علوم قرآنى را همچون: تفسير، تاویل، مصادر تفسير، اعجاز و...بررسى نموده است. | ||
وى در فصل اول، سه واژۀ تاویل، تفسير و تنزيل را توضيح داده، در فصل دوم منابع تفسير و شيوۀ طبقات اهل تفسير را در دو روش(نقلى و عقلى) تشريح نموده است در فصل سوم برخى از مفسران بزرگ اسلامى همچون طبرسى، [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]،[[طبری آملی، محمد بن جریر|طبرى]]،[[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]] و [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبائى]] را همراه با شيوۀ تفسيرى آنها نام برده است. در فصل چهارم اسامى و اوصاف قرآن را بحث نموده است. در فصل پنجم مباحثى همچون محكم و متشابه، ناسخ و منسوخ، عام و خاص را توضيح مى‌دهد. در فصل ششم اعجاز قرآن و اقوال دانشمندان اسلامى، همراه با وجوه اعجاز مورد بررسى قرار گرفته است. در فصل هفتم از مخلوق يا قديم بودن قرآن سخن گفته، مختصرى از تاريخچه بحث آنرا نيز بيان كرده است. در فصل هشتم برخى از علوم مربوط به قرآن مانند علوم تجوید را توضيح مى‌دهد و در فصل نهم به بحث كلامى پرداخته، علم كلام را توضيح مى‌دهد. | وى در فصل اول، سه واژۀ تاویل، تفسير و تنزيل را توضيح داده، در فصل دوم منابع تفسير و شيوۀ طبقات اهل تفسير را در دو روش(نقلى و عقلى) تشريح نموده است در فصل سوم برخى از مفسران بزرگ اسلامى همچون طبرسى، [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]،[[طبری آملی، محمد بن جریر|طبرى]]،[[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]] و [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبائى]] را همراه با شيوۀ تفسيرى آنها نام برده است. در فصل چهارم اسامى و اوصاف قرآن را بحث نموده است. در فصل پنجم مباحثى همچون محكم و متشابه، ناسخ و منسوخ، عام و خاص را توضيح مى‌دهد. در فصل ششم اعجاز قرآن و اقوال دانشمندان اسلامى، همراه با وجوه اعجاز مورد بررسى قرار گرفته است. در فصل هفتم از مخلوق يا قديم بودن قرآن سخن گفته، مختصرى از تاريخچه بحث آنرا نيز بيان كرده است. در فصل هشتم برخى از علوم مربوط به قرآن مانند علوم تجوید را توضيح مى‌دهد و در فصل نهم به بحث كلامى پرداخته، علم كلام را توضيح مى‌دهد. | ||
نكتۀ قابل ذكر این است كه برخى از مطالب این کتاب هيچ ارتباطى با مباحث علوم قرآنى ندارد(همچون فصل نهم يا برخى از مباحث فصل هشتم)، از طرف ديگر در بيان مطالب سير منطقى رعايت نشده است. | نكتۀ قابل ذكر این است كه برخى از مطالب این کتاب هيچ ارتباطى با مباحث علوم قرآنى ندارد(همچون فصل نهم يا برخى از مباحث فصل هشتم)، از طرف ديگر در بيان مطالب سير منطقى رعايت نشده است. | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
#فصل اول:در این فصل سه واژۀ: تفسير، تاویل و تنزيل رااز نظر لغت و اصطلاح معنا نموده، برای هر كدام از آنها آياتى از قرآن را مثال مى‌زند، در ادامه سير تكامل تفسير را بيان مى‌كند. | #فصل اول:در این فصل سه واژۀ: تفسير، تاویل و تنزيل رااز نظر لغت و اصطلاح معنا نموده، برای هر كدام از آنها آياتى از قرآن را مثال مى‌زند، در ادامه سير تكامل تفسير را بيان مى‌كند. | ||
#فصل سوم:در این فصل به شرح حال مفسران بزرگ اسلامى پرداخته برخى از آنان همچون طبرسى-[[طبری آملی، محمد بن جریر|طبرى]] -[[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] و [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبايى]] را همراه با روش تفسيرى آنان توضيح مى‌دهد. | #فصل سوم:در این فصل به شرح حال مفسران بزرگ اسلامى پرداخته برخى از آنان همچون طبرسى-[[طبری آملی، محمد بن جریر|طبرى]] -[[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] و [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبايى]] را همراه با روش تفسيرى آنان توضيح مى‌دهد. | ||
#فصل پنجم:در این فصل مباحثى همچون: محكم و متشابه، ناسخ و منسوخ را به صورت اختصار توضيح مى‌دهد.برای هر كدام آياتى را مثال مى‌زند. | #فصل پنجم:در این فصل مباحثى همچون: محكم و متشابه، ناسخ و منسوخ را به صورت اختصار توضيح مى‌دهد.برای هر كدام آياتى را مثال مى‌زند. | ||
#فصل ششم:در این فصل از اعجاز قرآن سخن گفته، بدين منظور ابتدا اعجاز را از نظر لغت و اصطلاح معنا نموده، سپس وجوه اعجاز قرآن را در محورهاى: فصاحت و بلاغت، اخبار غيبى قرآن، و سبک و اسلوب در بيان مطالب توضيح مى‌دهد. | #فصل ششم:در این فصل از اعجاز قرآن سخن گفته، بدين منظور ابتدا اعجاز را از نظر لغت و اصطلاح معنا نموده، سپس وجوه اعجاز قرآن را در محورهاى: فصاحت و بلاغت، اخبار غيبى قرآن، و سبک و اسلوب در بيان مطالب توضيح مى‌دهد. | ||