شرح جوهرة التوحيد المسماة إتحاف المريد بجوهرة التوحيد: تفاوت میان نسخه‌ها

اتحاف المريد بجوهره التوحيد

| پدیدآوران =  

[[ادلبي، محمد علي]] (مقدمه‌نويس)

}}

   

[[ادلبي، محمد علي|ادلبی]] در مقدمه‌اش بر این اثر ادعا کرده که لقانی تمام این منظومه را در پاسخ به درخواست احمد عرب شرنوبی در یک شب نوشته است. سپس با اشاره به اینکه بر این اثر شروح مختصر، متوسط و مفصلی نوشته شده است، چگونگی نگارش إتحاف المريد و جایگاه آن در بین شروح را این‌گونه توضیح می‌دهد: عبدالسلام فرزند مصنف بر این منظومه شرح بسیار مختصری نوشت و آن را «إرشاد المريد» نامید و سپس در پاسخ به نیاز گروهی از طلاب، شرحی متوسط با نام «إتحاف المريد بجوهرة التوحيد» نوشت که کتاب حاضر است<ref>ر.ک: مقدمه ادلبی، دومین صفحه</ref>. وی همچنین در این مقدمه به‌ترتیب زمانی، شروح و حواشی‌ای را که بر جوهرة التوحيد نوشته شده، معرفی کرده است<ref>ر.ک: همان، دومین و سومین صفحه</ref>.  

[[عبدالحميد، محمد محيي‌الدين|محیی‌الدین عبدالحمید]] نیز در مقدمه‌اش تصریح کرده که از گذشته دور آرزو داشته که شرحی بر شرح عبدالسلام بنویسد، مقاصد او را توضیح دهد و دشواری‌ کلام او را آسان کند. او تأکید می‌کند که ادعا ندارد که مطالب جدیدی را در این شرح می‌نویسد که کسی ننوشته، بلکه به علمای گذشته اقتدا کرده است. آنچه از مباحث صحیح در آن وجود دارد، از توفیق خداوند و آنچه که خطا در آن است از خود اوست<ref>ر.ک: مقدمه عبدالحمید، ص4-3</ref>.  

حشویه و اهل حدیث از اشاعره و اهل سـنت، ظاهر عبارات و تعبیرات آیاتـى مـانند '''الرحمن على‌ العرش استوى''' (طـه: 5) و '''كان عـرشه على الماء''' (هود: 7) را بر همان‌ معناى‌ ظاهرى عـرش، یعـنى تخت حمل کرده‌اند و در نتیجه مـعتقد شـده‌اند که خـداوند داراى تخت عظیم مـادى اسـت که بر آن نشسته و عالم آفـرینش را اداره مـى‌کند و به تدبیر امور مى‌پردازد و در‌ روز قیامت هم بر آن نشسته و هشت فرشته آن را حمل مى‌کنند؛ به‌نـحوى که هـمه آن را خواهند دید<ref>ر.ک: بیات مختاری، ماشاءالله، ص51</ref>. شارح نیز در این اثر، عرش و کرسی و قلم را «جسم عظیم نورانی» دانسته است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص237-236</ref>.