۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'خدیوجم، حسین' به 'خدیوجم، سید حسین'
جز (جایگزینی متن - 'اميركبير' به 'امیرکبیر') |
جز (جایگزینی متن - 'خدیوجم، حسین' به 'خدیوجم، سید حسین') |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
'''حاج ميرزا جعفر، حقايق‌نگار خورموجى''' مورخ و محقق معروف قرن سيزدهم؛ يعنى عصر ناصرى است كه در خورموج متولد شده و پس از كسب كمالات و تحصيلات دانش در جوانى ضابطى خورموج كه از پدر به و ارث رسيده بود، نايل گشت و تا 1285ق بدين شغل منصوب بود؛ اما در اين سال بر اثر اختلافاتى كه بين او و حاجى‌خان حكمران كل دشتى و پدر محمدخان دشتى در گرفت از اين شغل معزول شد و به شيراز رفت و به امارت ديوان خانه عدليه شيراز منصوب شد. در 1276ق كتاب آثار جعفرى در تاريخ و جغرافياى مملكت فارس را نوشت. | '''حاج ميرزا جعفر، حقايق‌نگار خورموجى''' مورخ و محقق معروف قرن سيزدهم؛ يعنى عصر ناصرى است كه در خورموج متولد شده و پس از كسب كمالات و تحصيلات دانش در جوانى ضابطى خورموج كه از پدر به و ارث رسيده بود، نايل گشت و تا 1285ق بدين شغل منصوب بود؛ اما در اين سال بر اثر اختلافاتى كه بين او و حاجى‌خان حكمران كل دشتى و پدر محمدخان دشتى در گرفت از اين شغل معزول شد و به شيراز رفت و به امارت ديوان خانه عدليه شيراز منصوب شد. در 1276ق كتاب آثار جعفرى در تاريخ و جغرافياى مملكت فارس را نوشت. | ||
سپس به تهران رفت و به حضور ناصرالدين شاه رسيد. شاه او را مامور تهيه كتاب حقايق تاريخ ايام خود كرد. پس خورموجى با كمال صداقت به جمع‌آورى اخبار و درج آن اقدام كرد و كتاب حقايق‌الاخبار ناصرى را نوشت و به لقب حقايق‌نگار ملقب گرديد. به قول مرحوم [[اقبال آشتیانی، عباس|عباس اقبال آشتيانى]] در ياداشتى كه بر مقدمه كتاب به تصحيح شادروان [[خدیوجم، حسین|حسين خديوجم]] نوشته است، اين كتاب كه تاريخ مختصر قاجار و تاريخ بالنسبه مفصل سلطنت ناصرالدين شاه تا سال 1284 ق. است، ظاهرا مقبول نظر شاه نيفتاد و حاجى محمد جعفر مغضوب شد و به عراق مهاجرت نمود و در آن جا مقيم شد تا آن كه به سال 1301 در همان ديار وفات يافت. | سپس به تهران رفت و به حضور ناصرالدين شاه رسيد. شاه او را مامور تهيه كتاب حقايق تاريخ ايام خود كرد. پس خورموجى با كمال صداقت به جمع‌آورى اخبار و درج آن اقدام كرد و كتاب حقايق‌الاخبار ناصرى را نوشت و به لقب حقايق‌نگار ملقب گرديد. به قول مرحوم [[اقبال آشتیانی، عباس|عباس اقبال آشتيانى]] در ياداشتى كه بر مقدمه كتاب به تصحيح شادروان [[خدیوجم، سید حسین|حسين خديوجم]] نوشته است، اين كتاب كه تاريخ مختصر قاجار و تاريخ بالنسبه مفصل سلطنت ناصرالدين شاه تا سال 1284 ق. است، ظاهرا مقبول نظر شاه نيفتاد و حاجى محمد جعفر مغضوب شد و به عراق مهاجرت نمود و در آن جا مقيم شد تا آن كه به سال 1301 در همان ديار وفات يافت. | ||
زندگى علمى محمدجعفر خان از زمان هجرت آغاز گرديد. ايشان صاحب تأليفات ارزشمندى مى‌باشد كه همگى از بهترين كتاب‌هاى عصر قاجاريه هستند. مشهورترين و زبده‌ترين اثر اين دانشمند مورخ حقايق الخبار ناصرى است. او در اين كتاب براى اولين بار قتل امیرکبیر را افشا مى‌كند. او در باب قتل امیرکبیر كه همه مورخان معاصر او، درگذشت امیرکبیر را بر اثر ناخوشى و تورم دست و پا و آماس بدن دانسته‌اند او اين واقعه را به صراحت قتل نوشته است. و به همين سبب موجب غضب دربار قرار گرفته و به عراق مهاجرت مى‌كند. | زندگى علمى محمدجعفر خان از زمان هجرت آغاز گرديد. ايشان صاحب تأليفات ارزشمندى مى‌باشد كه همگى از بهترين كتاب‌هاى عصر قاجاريه هستند. مشهورترين و زبده‌ترين اثر اين دانشمند مورخ حقايق الخبار ناصرى است. او در اين كتاب براى اولين بار قتل امیرکبیر را افشا مى‌كند. او در باب قتل امیرکبیر كه همه مورخان معاصر او، درگذشت امیرکبیر را بر اثر ناخوشى و تورم دست و پا و آماس بدن دانسته‌اند او اين واقعه را به صراحت قتل نوشته است. و به همين سبب موجب غضب دربار قرار گرفته و به عراق مهاجرت مى‌كند. | ||