۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" |سید | | data-type="authorfatherName" |سید محمدمهدی حسینی | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |شیخ غلام نحوی | ||
شیخ عبدالرحمن کویتی | |||
شیخ احمد اصفهانی | |||
شیخ مهدی حکمی | |||
سید محمدمهدی حسینی | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۸: | ||
== تحصیلات == | == تحصیلات == | ||
وى ابتدا | وى ابتدا ادبیات عربی و فارسی را نزد شیخ غلام نحوی و شیخ عبدالرحمن کویتی و شیخ احمد اصفهانی آموخت و فقه و اصول را نزد شیخ مهدی کرمانشاهی و شیخ محمد سعید فارسی و شیخ مخمد علی قمی و شیخ عبدالکریم یزدی آموخت و حکمت و اخلاق را نزد شیخ مهدی حکمی معروف به علاقبند و شیخ محمد علی قمی آموخت. تفسیر و حدیث و تاریخ را نزد پدرش سید محمدمهدی حسینی معروف به مهندس آموخت و پس از آن، زبان‌هاى تركى عثمانى و انگليسى را فراگرفت. در بيست و چهارسالگى وارد وزارت فرهنگ شد و چندين سال از طرف اين وزارت سرپرستى مدارس ايران را در عراق به عهده داشت. وى پس از بازگشت به ايران، در آموزشگاه‌هاى تهران، دانشكده معقول و منقول و مدرسه عالى سپهسالار به تدريس زبان عربى، تاريخ و جغرافياى ايران و كشورهاى اسلامى پرداخت. در ۱۳۳۰ش، به دعوت دانشگاه قاهره به تدریس زبان و ادبیات فارسی در آن دانشگاه و «دانشکدۀ عین شمس» پرداخت. سپس تا ۱۳۴۴ش، رایزن فرهنگی ایران در مصر بود. | ||
نشأت در مدت پانزده ساله سرپرستى و تدريس خود، چندين كتاب از فارسى به عربى ترجمه كرد. همچنین مقالات زیادی از او در نشریه‌هایی مانند ''حبل‌المتین''، ''شفق سرخ'' و ''طوفان'' به‌چاپ رسیده است. او همچنين مدتى استاد دانشگاه تهران بود و در دانشكده الهيات و معارف اسلامى تدريس نمود. | نشأت در مدت پانزده ساله سرپرستى و تدريس خود، چندين كتاب از فارسى به عربى ترجمه كرد. همچنین مقالات زیادی از او در نشریه‌هایی مانند ''حبل‌المتین''، ''شفق سرخ'' و ''طوفان'' به‌چاپ رسیده است. او همچنين مدتى استاد دانشگاه تهران بود و در دانشكده الهيات و معارف اسلامى تدريس نمود. | ||