شناخت فرقه اهل حق: تفاوت میان نسخه‌ها

زیرا اولا: پیشوایان، رهبران و مرشدان دینی مسلک اهل حق اکثرا (اگر نگوییم همگی)، از اهالی همین ناحیه بوده‌اند؛ اسامی و القاب آنها کردی، لری، لکی و علی‌الخصوص «گورانی» است که مؤید همین مطلب است؛ مثلا چند تن از رهبران این فرقه که بر اساس اعتقادات آنها دون‎های خداوند بوده و ذات حق در آنها تجلی و حلول نموده است، به‌جز [[امام على(ع)|علی‎ بن ‎ابی‎طالب(ع)]] اکثرا از اهالی غرب ایران بوده‌اند؛ به‌طور نمونه «شاه خوشین» از لرستان و بیشتر در آن ناحیه زندگی نموده است، سلطان سهاک از کردستان (کردستان فعلی عراق) و از قراء توابع سلیمانیه فعلی بوده است و یا آتش‌بیگ (آبش) از اهالی لکستان واقع در بین استان لرستان و کرمانشاه از توابع هرسین بوده است و یا بابا یادگار، بهلول، سید براگه، نوروز سورانی، تیمور بانیارانی و... از اهالی غرب استان کرمانشاه و خانواده نورعلی ‎الهی فرزند نعمت‎الله جیحون‎آبادی صاحب معروف‎ترین سروده اهل حق شاهنامه حقیقت، از اهالی شمال استان کرمانشاه می‎باشد.

در باب معاد، مسئله حایز اهمیت، تناسخ می‎باشد؛ ضمن بحث معاد معتقدند (لااقل برخی افراد و در برخی متون منسوب به آنها) انسان‎ها دون‎ها و یا جامه‌ها و یا مظهرهای مختلفی را تا هزارویک جامه طی خواهد کرد؛ آنگاه معاد و عمر جاودانه تحقق می‎یابد. با این توصیف، جایی برای برزخ نمی‎ماند و یا همین دون به دون در این دنیا جای آن را گرفته است. بازگشت بعضی از مؤمنان و ائمه(ع) و انبیا(ع) و همچنین برخی گناهکاران در همین دنیا را در رجعت نمونه‌ای از امکان تناسخ دانسته‌اند؛ درحالی‌که تناسخ و رجعت تفاوت‎های اساسی و فاحشی با هم دارند.

در مورد آداب و رسوم باید گفت به بعضی از مراسم و آداب چنان پایبند می‎باشند که به اصول اعتقادی چنین پایبندی ندارند؛ مثل «سرسپاری» که شرایط و آداب سرسپاری در کلیه متون متعلق به فرقه، مورد توجه و با اهمیت خاصی مطرح گردیده است.