تبریزی، راضی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''راضى بن محمدحسین نجفى''' (1285-1367ش)، مشهور به شيخ راضى نجفى تبريزى مکنی به ابومحمدون، و ملقب به رضی‌الدین، از علماى بزرگ معاصر بود.

وى فرزند حاج شیخ محمد حسین تبریزی (1287-1367ق)، است. او در سال 1325ق در شهر مقدس نجف اشرف از مادری سیده و مؤمنه ديده به جهان گشود.  

در حالی که هنوز چند صباحی از عمرش سپری نشده بود ، همراه پدر فرزانه‌اش راهی تبریز گردید و قسمتی از علوم مقدماتی را در مکتب میرزا عبدالوهّاب شعار تلمّذ نمود و آنگاه ادبیّات و علوم ادبی ، فقه و اصول فقه را نزد شیخ حسن نحوی و شیخ حسین اهری و شیخ محمّد حسین راضی تبریزی (پدرش) به خوبی فرا گرفت .  

در سال 1347ق در 22 سالگی برای ادامه تحصیلات عازم حوزه قم گردید و از محضر اساتیدی همچون  آیت‌اللّه میرزا محمّد همدانی (مکاسب ، کفایه الاصول و قسمتی از فرائد الاصول)، آیت اللّه حاج شیخ عبدالکریم حایری یزدی (خارج مباحث طهاره و صلاه و دُررالاصول)، آیت اللّه سیّد محمّد تقی خوانساری دروس (خارج اصول و فقه، شرح منظومه)، آیت اللّه شیخ ابوالقاسم کبیر قمی کبیر، ریاض المسائل حکیم الهی ، آیت اللّه شیخ محمّد علی شاه آبادی؛ حاضر شد و از فضل و دانش آنها بهره ها برد . وی پس از حدود 8 سال اقامت در عُش آل محمّد به تبریز مراجعت کرد و به تدریس کتاب های مختلف حوزوی اشتغال ورزید.   

اقامت وی در تبریز دیری نپایید ، چون استادش ، آیت اللّه سیّد محمّد تقی خوانساری با ارسال نامه ای خواستار برگشت وی به قم شده بود . او عزم سفر به شهر قم نمود و پس از اقامتی کوتاه در قم ، در سال 1359 ق به عتبات عالیات مشرف گردید.  

آیت اللّه نجفی تبریزی ، پس از حدود 5 سال اقامت در شهر مقدس علوی ؛ در سال 1365 ق به عزم زیارت حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام به ایران آمد و بعد از زیارت آن حضرت به قم رفت. وی تا آخر عمر در این شهر اقامت گزید و در دروس خارج آیت اللّه حاج آقا حسین بروجردی شرکت نمود.

وی پس از مراجعت به قم با صبیه شادروان میرزا احمد حائری همدانی ، و نوه آیت اللّه حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی ازدواج کرد و از وی دارای سه فرزند پسر به نام های:

1 _ آقا محمّد محمود ، 2 _ آقا محمّد مسعود، وکیل دادگستری ، 3 _ آقا محمّد رضا گردید.

ایشان در سن 26 سالگی از آیت اللّه سیّد ابوالحسن اصفهانی و آیت اللّه آقا ضیاء الدین عراقی اجازه تدریس فقه و اصول را دریافت داشت.

سرانجام این عالم وارسته و فاضل فرزانه ، بعد از چند ماه تحمّل رنج بیماری ، در ساعت هفت بعد از ظهر روز یکشنبه چهاردهم ذی قعده 1409 ق. مطابق با بیست و هشتم خرداد 1368 ش. در 84 سالگی ، در یکی از بیمارستان های تهران ، از جهان فانی به دیار باقی شتافت . پیکر ایشان به قم انتقال یافت و با حضور علما و فضلا و طلاب تشییع گردید و بعد از ادای نماز میّت به امامت آیت اللّه سیّد محمّد رضا گلپایگانی ، در حجره شماره 36 صحن بزرگ حرم مطهر فاطمه معصومه علیهاالسلام به خاک سپرده شد

تألیفات آیت اللّه نجفی بیشتر در زمینه های فقه ، اصول ، تاریخ ، کلام ، منطق و شعر است.  

#تحلیل العروه الوثقی   و.....