۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
اللمعة الإلهية في الحكمة المتعالية و الكلمات الوجيزة (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۸ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۲۳:۲۷
، ۱۸ فوریهٔ ۲۰۲۰جایگزینی متن - 'ىا' به 'یا'
جز (جایگزینی متن - 'هو' به 'هو') |
جز (جایگزینی متن - 'ىا' به 'یا') |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
موضوع آثار ملا مهدى نراقى، به جهت جامعیتش در علوم معقول و منقول، در رشتههاى گوناگون معارف دینى است. وى در حکمت الهى کتاب مفصّلى به نام «اللمعات العرشية» دارد که آراى | موضوع آثار ملا مهدى نراقى، به جهت جامعیتش در علوم معقول و منقول، در رشتههاى گوناگون معارف دینى است. وى در حکمت الهى کتاب مفصّلى به نام «اللمعات العرشية» دارد که آراى فلسفیاش را به شکل مبسوط در آن آورده است و با توجّه به ذوق علماى آن روزگار مطالبش را یک بار بهطور خلاصه در «اللمعة الإلهية في الحكمة المتعالية» آورده است و بار دیگر این را نیز مختصر نموده، در «الكلمات الوجيزة» گنجانیده است.<ref>ر.ک: نراقی، ملا مهدی، ص12</ref>. | ||
ویژگى این دو کتاب در ایجازشان است. این ایجاز بیش از هر چیز احاطه کامل مؤلّف را بر مسائل حکمى نشان میدهد و اینکه وى بر همه اقوال و اشکالهاى طرحشده در مباحث گوناگون وقوف داشته است. باید به این نکته نیز اشاره کرد که ایجاز متن در برخى موارد به افراط گراییده و فهم آن را بس دشوار کرده است. شاید آنگونه که برخى بزرگان گفتهاند عمدى در این کار بوده است تا جویندگان حکمت با کاوش متن و حلّ پیچیدگیهایش مهارت بیشترى در درک متون حکمى پیدا کنند. البته «الكلمات الوجيزة»، بااینکه از «اللمعة الإلهية» بسیار مختصرتر است، متنى روانتر دارد و فهم مطالبش بهرغم ایجاز آسانتر است.<ref>ر.ک: همان، ص13</ref>. | ویژگى این دو کتاب در ایجازشان است. این ایجاز بیش از هر چیز احاطه کامل مؤلّف را بر مسائل حکمى نشان میدهد و اینکه وى بر همه اقوال و اشکالهاى طرحشده در مباحث گوناگون وقوف داشته است. باید به این نکته نیز اشاره کرد که ایجاز متن در برخى موارد به افراط گراییده و فهم آن را بس دشوار کرده است. شاید آنگونه که برخى بزرگان گفتهاند عمدى در این کار بوده است تا جویندگان حکمت با کاوش متن و حلّ پیچیدگیهایش مهارت بیشترى در درک متون حکمى پیدا کنند. البته «الكلمات الوجيزة»، بااینکه از «اللمعة الإلهية» بسیار مختصرتر است، متنى روانتر دارد و فهم مطالبش بهرغم ایجاز آسانتر است.<ref>ر.ک: همان، ص13</ref>. | ||