۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'أحكام‌الدين' به 'أحكام الدين') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |حاج شيخ محمد تهرانى | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| data-type="authorBirthPlace" | | | data-type="authorBirthPlace" |تهران | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |[[آشتيانی، مهدی|آيت‌الله حاج ميرزا مهدى آشتيانى]] | ||
ميرزا محمود قمى | |||
حبيب‌اللّه ذوالفنون | |||
آيت‌الله حاج [[حائری یزدی، عبدالکریم|شيخ عبدالكريم حائرى]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۹: | ||
</div> | </div> | ||
''' | '''میرزا ابوالحسن شعرانى''' (1320-1393ق)، معروف به علامه شعرانی، فقیه، عالم ذوالفنون، فیلسوف، متبحر در علوم قرآن، حدیث، فقه، اصول فقه، کلام، فلسفه، هندسه، و هیئت، [[حسن‌زاده آملی، حسن|علامه حسن زاده آملی]] از شاگردان او، ایشان را ذوالفنون می نامد. | ||
از شخصيتهاى برجسته و دانشمندان كم نظير اسلامى قرن چهاردهم هجرى است. او بازماندۀ خاندانى از خاندانهاى علم و دانش و تقوا و معنويت بود | |||
== خاندان شعرانی == | |||
و اينك يادى از نياكان پاک او: | |||
#[[کاشانی، فتحالله بن شکرالله|ملا فتح‌اللّه كاشانى]]؛ سلسلۀ نسب ميرزا ابوالحسن شعرانى، به دانشمندى بزرگ و قرآن شناسى فرزانه يعنى علامه «[[کاشانی، فتحالله بن شکرالله|ملا فتح‌اللّه كاشانى]]»(م 988 ق.) مفسر معروف عصر صفويه مى‌رسد. تفسير «منهج الصادقين» وى به زبان فارسى شهرۀ آفاق است. | #[[کاشانی، فتحالله بن شکرالله|ملا فتح‌اللّه كاشانى]]؛ سلسلۀ نسب ميرزا ابوالحسن شعرانى، به دانشمندى بزرگ و قرآن شناسى فرزانه يعنى علامه «[[کاشانی، فتحالله بن شکرالله|ملا فتح‌اللّه كاشانى]]»(م 988 ق.) مفسر معروف عصر صفويه مى‌رسد. تفسير «منهج الصادقين» وى به زبان فارسى شهرۀ آفاق است. | ||
#ابوالحسن مجتهد تهرانى؛ جد اعلاى ميرزا ابوالحسن شعرانى، شيخ ابوالحسن مجتهد تهرانى(1200-1272 ق.) است.در تهران و سپس اصفهان به تحصيل پرداخت آنگاه عازم عراق شده و در حوزه‌هاى علميۀ آن ديار نزد بزرگانى چون [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سيد على طباطبايى]](صاحب رياض) ادامۀ تحصيل داد و با اجازۀ اجتهاد به تهران مراجعت كرد. | #ابوالحسن مجتهد تهرانى؛ جد اعلاى ميرزا ابوالحسن شعرانى، شيخ ابوالحسن مجتهد تهرانى(1200-1272 ق.) است.در تهران و سپس اصفهان به تحصيل پرداخت آنگاه عازم عراق شده و در حوزه‌هاى علميۀ آن ديار نزد بزرگانى چون [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سيد على طباطبايى]](صاحب رياض) ادامۀ تحصيل داد و با اجازۀ اجتهاد به تهران مراجعت كرد. | ||
#آخوند غلامحسين؛ پدر بزرگ ميرزا ابوالحسن شعرانى، آخوند غلامحسين، يكى از علماى متقى و فاضل تهران بود. آخوند در سال 1313 ق.در نجف اشرف به خاک سپرده شد. | #آخوند غلامحسين؛ پدر بزرگ ميرزا ابوالحسن شعرانى، آخوند غلامحسين، يكى از علماى متقى و فاضل تهران بود. آخوند در سال 1313 ق.در نجف اشرف به خاک سپرده شد. | ||
#حاج شيخ محمد تهرانى؛ | #حاج شيخ محمد تهرانى؛ پدر ميرزا ابوالحسن شعرانى عالمى متقى بود.در سال 1346 ق.از دنيا رفت. | ||
== | ==ولادت== | ||
ميرزا ابوالحسن شعرانى در سال 1320 ق.در تهران و در خانواده‌اى روحانى و دانش پرور، به دنيا آمد و پرورش يافت. | |||
== تحصیلات == | |||
سواد قرآنى را نزد پدر عالمش، شيخ محمد تهرانى، آموخت و در حقيقت پدرش نخستين معلم او بود. بعدها كه كمى بزرگ شد وارد مدرسۀ مروى تهران گشته، به تحصيل پرداخت. ادبيات عرب، فارسى، منطق، فقه، اصول، فلسفه، رياض، و...را طى سالها آموخت. از معروف‌ترين اساتيد او در حوزۀ علميۀ تهران، مى‌توان از [[آشتيانی، مهدی|آيت‌الله حاج ميرزا مهدى آشتيانى]] نام برد. همچنين حكيم محقق ميرزا محمود قمى از اساتيد او بود كه مردى زاهد و دانشمند بود. حبيب‌اللّه ذوالفنون نيز استاد رياضى ميرزا ابوالحسن شعرانى در حوزۀ تهرانى بود. | |||
ميرزا ابوالحسن شعرانى، در دورۀ جوانى كه حوزۀ علميۀ قم تازه تأسيس شده بود، سفرى به آن ديار كرد و در محضر اساتيدى مانند آيت‌الله حاج [[حائری یزدی، عبدالکریم|شيخ عبدالكريم حائرى]] (مؤسس حوزه) و حاج شيخ عبدالنبى نورى به ادامۀ تحصيل پرداخت. | ميرزا ابوالحسن شعرانى، در دورۀ جوانى كه حوزۀ علميۀ قم تازه تأسيس شده بود، سفرى به آن ديار كرد و در محضر اساتيدى مانند آيت‌الله حاج [[حائری یزدی، عبدالکریم|شيخ عبدالكريم حائرى]] (مؤسس حوزه) و حاج شيخ عبدالنبى نورى به ادامۀ تحصيل پرداخت. | ||
| خط ۵۰: | خط ۶۳: | ||
==بازگشت== | ==بازگشت== | ||
شيخ ابوالحسن شعرانى پس از تكميل تحصيلات علمى و سير و سلوك عرفانى و علمى، در اوج استبداد رضا خانى، به تهران بازگشت و شروع به تبليغ و تدريس و تحقيق و ادامۀ سير و سلوك كرد.او خود در اين باره مى‌نويسد: | شيخ ابوالحسن شعرانى پس از تكميل تحصيلات علمى و سير و سلوك عرفانى و علمى، در اوج استبداد رضا خانى، به تهران بازگشت و شروع به تبليغ و تدريس و تحقيق و ادامۀ سير و سلوك كرد.او خود در اين باره مى‌نويسد: | ||
| خط ۸۲: | خط ۹۴: | ||
#[[محدث، جلال‌الدین|محدث ارموى]](1323 ق-1358 ش)؛ استاد علاّمه مرحوم مير جلال‌الدين محدّث ارموى از شاگردان علاّمه شعرانى بود.در شهر اروميه ديده به جهان گشود و پس از عمرى تحصيل و تحقيق و تأليف و تصحيح آثار علمى و دينى گذشتگان، در سال 1358 شمسى درتهران درگذشت.او بيش از هفتاد اثر گرانقدر را تصحيح يا تأليف كرده است. | #[[محدث، جلال‌الدین|محدث ارموى]](1323 ق-1358 ش)؛ استاد علاّمه مرحوم مير جلال‌الدين محدّث ارموى از شاگردان علاّمه شعرانى بود.در شهر اروميه ديده به جهان گشود و پس از عمرى تحصيل و تحقيق و تأليف و تصحيح آثار علمى و دينى گذشتگان، در سال 1358 شمسى درتهران درگذشت.او بيش از هفتاد اثر گرانقدر را تصحيح يا تأليف كرده است. | ||
== | ==وفات== | ||
علامه ميرزا ابوالحسن شعرانى در اواخر عمر دچار ضعف و بيمارى قلب و ريه شد و زير نظر پزشک بود.وقتى بيمارى‌اش شدت يافت براى معالجه به آلمان برده شد و در بيمارستانى در شهر هامبورگ بسترى گرديد.اما معالجات سودى نبخشيد و شايد تقدير چنين بود!... | |||
سرانجام اين عالم عامل و دانشمند كم نظير، پس از هفتاد و سه سال زندگى پر افتخار، در شب يكشنبه، هفتم شوال 1393 (1352/8/12) جان به جان آفرين تسليم كرد و دعوت حق را لبيك گفت. | |||
روز چهارشنبه، جنازه‌اش به تهران منتقل و قبل از ظهر روز پنجشنبه تشيع گرديد و در جوار ملكوتى حضرت عبدالعظيم حسنى، روبروى باغ طوطى، به خاک سپرده شد. | |||
==آثار== | |||
| خط ۱۴۶: | خط ۱۶۶: | ||
#تصحيح كامل و مقدمه و حاشيه بر جلد اول و سوم كتاب «نفائس الفنون في عرائس العيون» اثر محمود آملى از دانشمندان قرن هشتم. | #تصحيح كامل و مقدمه و حاشيه بر جلد اول و سوم كتاب «نفائس الفنون في عرائس العيون» اثر محمود آملى از دانشمندان قرن هشتم. | ||