۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |حسین | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| data-type="authorbirthDate" | | | data-type="authorbirthDate" |نیمه اول قرن نهم، احتمالا ۸۳۰ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| data-type="authorBirthPlace" | | | data-type="authorBirthPlace" |سبزوار | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
</div> | </div> | ||
''' | '''کمال‌الدّین حسین بن علی واعظ کاشفی سبزواری''' (متوفای 910ق)، منجم، مفسر قرآن، ریاضی‌دان و واعظ تأثیرگذار ایرانی در عصر تیموریان، مؤلف روضة الشهداء است و از عالمان سده نهم و دهم هجرى منطقه خراسان است. تولدش روشن نيست، آنچه مشخص است او در در نیمه اول قرن نهم هجری قمری متولد شده است، برخی به صورت احتمالی سال ۸۳۰ق را سال تولد وی دانسته‌اند. ولى عمرى دراز داشته و كتاب روضه را در اواخر عمر خود نگاشته است. ملاحسين واعظ بوده و شعر نيز مى گفته است. لقب واعظ و تخلّص وى به كاشفى نيز به همين جهت است. مجالس وعظ و سخنرانی‌های وى در آن دوره شهرت داشته و معاصران وى از جايگاه او نزد مردم و همچنين حاكمان وقت سخن گفته‌اند. از ويژگى‌هاى كاشفى كه كتاب روضه را هم ماندگار كرده شيوايى بيان و قلم اوست. | ||
کاشفی در هرات مورد حمایت بی‌دریغ سلطان حسین بایقرا و امیر علیشیر نوایی بود و در مدت اقامت در آن شهر به‌طور مرتب در مراکز حساس حکومتی و فرهنگی به وعظ و ایراد سخنرانی می‌پرداخت. | |||
آواز و انشای کاشفی آنقدر مورد پسند عامهٔ مردم و اهل علم بود که در مجالس وعظ او جای نشستن پیدا نمی‌شد؛ حتی مقامات بلندپایهٔ حکومتی نیز در مجالس او حاضر می‌شدند. | |||
== تحصیلات == | |||
کاشفی تحصیلات مقدماتی خود را در سبزوار آغاز کرد. وی در پایان حکومت تیموریان و هم‌دوره سلطان حسین میرزا بایقرا وزیر علیشیر نوایی می‌زیسته و از نویسندگان زبردست زمان خود به شمار می‌رود. کاشفی علوم دینی، ریاضی و خوشنویسی را در نوجوانی آموخت، سپس به عرفان روی آورد. به گفته برخی، وی در همه دانش‌های متداول آن روز سر آمد دوران بود. وی شعر نیز می‌سرود و از تخلص کاشفی استفاده می‌کرد | |||
==آثار== | ==آثار== | ||