دیوان قصاید و غزلیات نظامی گنجوی: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از صفات خاص و محسنات برجسته «مخزن الأسرار»، این است که مضامین و حکایات آن، بدیع است و پیش از [[نظامی، الیاس بن یوسف|نظامی]]، دیگری آن مضامین حکیمانه و حکایات را به نظم نیاورده است؛ چنان‌که خود نیز در آن مثنوی می‌فرماید:

ب)- خسرو و شیرین:

آغازگر این بخش از کتاب، قصیده‌ای است با این مطلع:

البته به این نکته باید توجه داشت که: «بیشتر تذکره نویسان معتقدند که این شاعر گران‌مایه علاوه بر خمسه [[نظامی، الیاس بن یوسف|نظامی]]، آثار ادبی دیگری نیز از خود به‌جای گذارده که متأسفانه طی روزگاران دراز ازمیان‌رفته و اثری از آن برجای نمانده است. دولت شاه در تذکره خویش غزلی را نقل نموده که دارای تخلص [[نظامی، الیاس بن یوسف|نظامی]] است و بعد می‌نویسد که قصائد و غزلیات و موشحات وی تا بیست هزار بیت می‌رسیده است. عوفی می‌نویسد که به‌جز چند مثنوی، منظومه‌های دیگری از طبع و قلم شاعر تراوش ننموده و فقط در نیشابور یکی از غزل‌های او را یکی از دانشمندان شنیده است؛ آنگاه سه غزل را که هرکدام دارای پنج بیت و یکی از آن‌ها در ماتم فرزند اوست نقل می‌نماید. لطفعلی آذر نیز پس از نقل برخی از قصائد و غزلیات و منتخباتی از اشعار او می‌نویسد که مجموع قصائد و غزلیات و رباعیات [[نظامی، الیاس بن یوسف|نظامی]] تا بیست هزار بیت می‌رسیده، ولی همه آن‌ها در دست نمی‌باشد»<ref>ر.ک: طباطبایی، سید مصطفی، ص474</ref>.

[[رده:آپلود مهر(98)]]