۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
←کسب علم و دانش
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
او هرچند به‌خاطر فقر مالى، در هشت سالگى درس را ترک کرد و به‌عنوان کارگر کفاش مشغول به کار شد، ولى بعد از آن، با برادرش، محمدجعفر تصمیم گرفتند نصف روز را کار کنند و نصف دیگر را مشغول تحصیل علم شوند. در این زمان، آن‌ها وارد مدرسه طالبیه شدند. محمدتقى در آن مدرسه نخست «امثله» و «صرف میر» را نزد استاد سیدحسن شربیانى و «[[البهجة المرضية علی ألفية ابن مالك|{{عبارت عربی|البهجة المرضية}}]]» و «[[المطول|المطول]]» را نزد استاد میرزا على‌اکبر اهرى فراگرفت. | او هرچند به‌خاطر فقر مالى، در هشت سالگى درس را ترک کرد و به‌عنوان کارگر کفاش مشغول به کار شد، ولى بعد از آن، با برادرش، محمدجعفر تصمیم گرفتند نصف روز را کار کنند و نصف دیگر را مشغول تحصیل علم شوند. در این زمان، آن‌ها وارد مدرسه طالبیه شدند. محمدتقى در آن مدرسه نخست «امثله» و «صرف میر» را نزد استاد سیدحسن شربیانى و «[[البهجة المرضية علی ألفية ابن مالك|{{عبارت عربی|البهجة المرضية}}]]» و «[[المطول|المطول]]» را نزد استاد میرزا على‌اکبر اهرى فراگرفت. | ||
او در سال 1319ش، براى ادامه تحصیل، تبریز را به مقصد تهران ترک کرد. او در «مدرسه فیلسوف»، از استاد آیت‌الله حاج شیخ محمدرضا تنکابنى، « | او در سال 1319ش، براى ادامه تحصیل، تبریز را به مقصد تهران ترک کرد. او در «مدرسه فیلسوف»، از استاد آیت‌الله حاج شیخ محمدرضا تنکابنى، «[[كتاب المكاسب|المكاسب]]» و «[[كفاية الأصول (طبع قدیم)|کفایه]]» و از آیت‌الله میرزا مهدى آشتیانى، حکمت «منظومه» حکیم ملا [[سبزواری، هادی|هادى سبزوارى]] و بخشى از امور عامه «[[الحكمة المتعالية في الأسفار العقلية الأربعة|اسفار]]» را یاد گرفت. | ||
او بعد از مدتى، براى ادامه تحصیل به قم رفت و در مدرسه دارالشفاء اقامت کرد و معقول را از آیت‌الله شیخ مهدى مازندرانى و عرفان را از آیت‌الله شیخ محمدتقى زرگر فراگرفت و از درس اخلاق [[خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]] بهره برد. | او بعد از مدتى، براى ادامه تحصیل به قم رفت و در مدرسه دارالشفاء اقامت کرد و معقول را از آیت‌الله شیخ مهدى مازندرانى و عرفان را از آیت‌الله شیخ محمدتقى زرگر فراگرفت و از درس اخلاق [[خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]] بهره برد. | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
وى بعد از مدتى در درس‌هاى آیت‌الله [[شهیدی تبریزی، میرفتاح|میرزا فتاح شهیدى]] شرکت کرد. محمدتقى در سال 1363ق، وارد نجف شد و با جدیت مشغول تحصیل گردید و در درس‌هاى استادان بزرگى شرکت کرد و از آنان بهره‌ها برد؛ از جمله حضرات آیات: شیخ [[شیرازی، محمدکاظم|محمدکاظم شیرازى]] (طهارت و مکاسب محرمه)؛ [[خویی، ابوالقاسم|سید ابوالقاسم خویى]] (اصول فقه و مکاسب محرمه)؛ [[حسینی شاهرودی، محمود|سید محمود شاهرودى]] (صید و ذباحه)؛ [[موسوی گلپایگانی، جمال‌الدین احمد|سید جمال گلپایگانى]] (قاعده فراغ و تجاوز)؛ محمدهادى میلانى (فقه و اصول)؛ صدرا قفقازى ([[الحكمة المتعالية في الأسفار العقلية الأربعة|اسفار]] و [[شوارق الإلهام في شرح تجريد الكلام (انتشارات مهدوی)|شوارق الإلهام]])؛ مرتضى طالقانى (حکمت و عرفان)؛ [[حکیم، محسن|سید محسن حکیم]] و سید عبدالهادى شیرازى. | وى بعد از مدتى در درس‌هاى آیت‌الله [[شهیدی تبریزی، میرفتاح|میرزا فتاح شهیدى]] شرکت کرد. محمدتقى در سال 1363ق، وارد نجف شد و با جدیت مشغول تحصیل گردید و در درس‌هاى استادان بزرگى شرکت کرد و از آنان بهره‌ها برد؛ از جمله حضرات آیات: شیخ [[شیرازی، محمدکاظم|محمدکاظم شیرازى]] (طهارت و مکاسب محرمه)؛ [[خویی، ابوالقاسم|سید ابوالقاسم خویى]] (اصول فقه و مکاسب محرمه)؛ [[حسینی شاهرودی، محمود|سید محمود شاهرودى]] (صید و ذباحه)؛ [[موسوی گلپایگانی، جمال‌الدین احمد|سید جمال گلپایگانى]] (قاعده فراغ و تجاوز)؛ محمدهادى میلانى (فقه و اصول)؛ صدرا قفقازى ([[الحكمة المتعالية في الأسفار العقلية الأربعة|اسفار]] و [[شوارق الإلهام في شرح تجريد الكلام (انتشارات مهدوی)|شوارق الإلهام]])؛ مرتضى طالقانى (حکمت و عرفان)؛ [[حکیم، محسن|سید محسن حکیم]] و سید عبدالهادى شیرازى. | ||
او در 23 سالگى از آیت‌الله [[شیرازی، محمدکاظم|محمدکاظم شیرازى]] اجازه اجتهاد دریافت کرد و اولین کتابش را در همان زمان به نام «{{عبارت عربی|الأمر بين الأمرين}}» (تقریر درس‌هاى آیت‌الله [[خویی، ابوالقاسم|سید ابوالقاسم خویى]]) نشر داد. او در مسجد هندى تدریس « | او در 23 سالگى از آیت‌الله [[شیرازی، محمدکاظم|محمدکاظم شیرازى]] اجازه اجتهاد دریافت کرد و اولین کتابش را در همان زمان به نام «{{عبارت عربی|الأمر بين الأمرين}}» (تقریر درس‌هاى آیت‌الله [[خویی، ابوالقاسم|سید ابوالقاسم خویى]]) نشر داد. او در مسجد هندى تدریس «[[كتاب المكاسب|المكاسب]]» را نیز آغاز کرد. | ||
همچنین با مشورت آیت‌الله [[شیرازی، محمدکاظم|شیرازى]]، درسى را درباره مباحث فلسفى و سؤالات و شبهات روز، از جمله ارتباط انسان و جهان، وجدان، جبر و اختیار، براى طلاب نجف شروع کرد. شهید [[صدر، محمدباقر|سید محمدباقر صدر]] جزو شاگردان او بود. | همچنین با مشورت آیت‌الله [[شیرازی، محمدکاظم|شیرازى]]، درسى را درباره مباحث فلسفى و سؤالات و شبهات روز، از جمله ارتباط انسان و جهان، وجدان، جبر و اختیار، براى طلاب نجف شروع کرد. شهید [[صدر، محمدباقر|سید محمدباقر صدر]] جزو شاگردان او بود. | ||