۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'بذلو' به 'بذله‌گو'
جز (جایگزینی متن - 'ه‌گ' به '') |
جز (جایگزینی متن - 'بذلو' به 'بذله‌گو') |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
ابن يعيش بيش‌تر عمر خود را در حلب گذراند. حلب در آن روزگار به یکى از مراكز بزرگ علم و ادب تبديل شده بود و دانش‌پژوهان بسيارى از نقاط مختلف بدان‌جا مى‌آمدند تا از مجالس درس انديشوران آن شهر بهره برند. [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] یکى از همین كسان بود كه در 626ق به حلب آمد و از مجالس درس ابن يعيش- كه در آن زمان در مقصوره‌ى شمالى جامع حلب و نيز مدرسه‌ى رواحيه به تدريس قرائات مشغول بود- بهره‌ى فراوان برد و هم‌چنين بخش عظيمى از کتاب «اللمع» ابن جنى را نيز نزد وى خواند. | ابن يعيش بيش‌تر عمر خود را در حلب گذراند. حلب در آن روزگار به یکى از مراكز بزرگ علم و ادب تبديل شده بود و دانش‌پژوهان بسيارى از نقاط مختلف بدان‌جا مى‌آمدند تا از مجالس درس انديشوران آن شهر بهره برند. [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] یکى از همین كسان بود كه در 626ق به حلب آمد و از مجالس درس ابن يعيش- كه در آن زمان در مقصوره‌ى شمالى جامع حلب و نيز مدرسه‌ى رواحيه به تدريس قرائات مشغول بود- بهره‌ى فراوان برد و هم‌چنين بخش عظيمى از کتاب «اللمع» ابن جنى را نيز نزد وى خواند. | ||
از ديگر شاگردان وى [[ابن‌مالک، محمد بن عبدالله|ابن مالك]] نحوى، ابن رزين، ابن نحاس، ابوبكر احمد بن محمد دشتى، [[ابن عدیم، عمر بن احمد |ابن عديم]] و ابن واصل را مى‌توان نام برد. [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] علاوه بر نقل اخبارى از او، وى را به خوش‌رویى و سرزندگى وصف كرده و روايات متعددى درباره‌ى شوخ‌طبعى و | از ديگر شاگردان وى [[ابن‌مالک، محمد بن عبدالله|ابن مالك]] نحوى، ابن رزين، ابن نحاس، ابوبكر احمد بن محمد دشتى، [[ابن عدیم، عمر بن احمد |ابن عديم]] و ابن واصل را مى‌توان نام برد. [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] علاوه بر نقل اخبارى از او، وى را به خوش‌رویى و سرزندگى وصف كرده و روايات متعددى درباره‌ى شوخ‌طبعى و بذله‌گویى او نقل كرده است. | ||
ابن يعيش به خصوص به نحودانى شهره بوده و [[ذهبى]] وى را بزرگ‌ترين نحوى حلب در روزگار خود دانسته است. وى پيرو مكتب بصره بوده و در «شرح المفصل» خود به تأييد و تقویت آراء آنان پرداخته است، اما گاهى نيز آراء نحویان كوفه را بر بصريان ترجيح داده است. از همین‌رو برخى از معاصران، او را از پيروان مكتب بغداد دانسته‌اند. وى سرانجام در سال 643ق در حلب چشم از جهان فروبست و همان‌جا به خاک سپرده شد. | ابن يعيش به خصوص به نحودانى شهره بوده و [[ذهبى]] وى را بزرگ‌ترين نحوى حلب در روزگار خود دانسته است. وى پيرو مكتب بصره بوده و در «شرح المفصل» خود به تأييد و تقویت آراء آنان پرداخته است، اما گاهى نيز آراء نحویان كوفه را بر بصريان ترجيح داده است. از همین‌رو برخى از معاصران، او را از پيروان مكتب بغداد دانسته‌اند. وى سرانجام در سال 643ق در حلب چشم از جهان فروبست و همان‌جا به خاک سپرده شد. | ||