تاریخ فقه و فقها: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ه‌گ' به ''
جز (جایگزینی متن - 'مخصوصا' به 'مخصوصاً')
جز (جایگزینی متن - 'ه‌گ' به '')
خط ۳۶: خط ۳۶:
ايشان، در مقدمه نخست مطلبى راجع به تأثير دانستن تاريخ پيدايش يك علم در فهم مطالب آن آورده‌اند كه مطلبى استدلالى بوده و در لابلاى آن به تعريف فقه و حكم شرعى و فقيه و ادله فقه نيز پرداخته است. ايشان، فقه را در لغت به معنى مطلق دانستن و در اصطلاح به دانستن احكام شرعى فرعى از روى ادله تفصيلى آنها تعريف نموده‌اند، بعد اضافه مى‌كنند كه بنا بر اين فقه به معنى مطلق دانستن احكام نبوده، بلكه دانستن استدلالى احكام مراد مى‌باشد. در مورد حكم شرعى نيز مى‌فرمايند: تعاريف مختلفى از حكم شرعى شده كه هر كدام اشكالاتى دارند، لكن به نظر من آنچه را كه شارع مقدس به عنوان شارعيت براى موضوعات مختلف اعتبار كرده است، حكم شرعى مى‌گويند؛ مانند وجوب، حرمت، ملكيت، زوجيت، پاکى، ناپاکى و ضمان.
ايشان، در مقدمه نخست مطلبى راجع به تأثير دانستن تاريخ پيدايش يك علم در فهم مطالب آن آورده‌اند كه مطلبى استدلالى بوده و در لابلاى آن به تعريف فقه و حكم شرعى و فقيه و ادله فقه نيز پرداخته است. ايشان، فقه را در لغت به معنى مطلق دانستن و در اصطلاح به دانستن احكام شرعى فرعى از روى ادله تفصيلى آنها تعريف نموده‌اند، بعد اضافه مى‌كنند كه بنا بر اين فقه به معنى مطلق دانستن احكام نبوده، بلكه دانستن استدلالى احكام مراد مى‌باشد. در مورد حكم شرعى نيز مى‌فرمايند: تعاريف مختلفى از حكم شرعى شده كه هر كدام اشكالاتى دارند، لكن به نظر من آنچه را كه شارع مقدس به عنوان شارعيت براى موضوعات مختلف اعتبار كرده است، حكم شرعى مى‌گويند؛ مانند وجوب، حرمت، ملكيت، زوجيت، پاکى، ناپاکى و ضمان.


ايشان، در تعريف فقيه مى‌فرمايد: با توجه به تعريف فقه، فقيه در اصطلاح كسى است كه به احكام شرعى از روى ادله تفصيلى آنها آگاهى دارد و در مورد ادله فقه نيز مى‌فرمايد: در نزد شيعه و اكثر مسلمانان كتاب، سنت، عقل و اجماع ادله اربعه فقه را تشكيل مى‌دهند. عصر تشريع كه از بعثت پيامبر(ص) تا رحلت آن حضرت را مى‌گويند، اولين موضوعى است كه در مقدمه خبر از بررسى دقيق آن داده شده است. مطلب بعدى، ادوار فقه اهل سنت است كه از شش دوره تشكيل شده است و آخرين مطلب خبر از بررسى ادوار نه‌گانه فقه تشيع مى‌باشد.
ايشان، در تعريف فقيه مى‌فرمايد: با توجه به تعريف فقه، فقيه در اصطلاح كسى است كه به احكام شرعى از روى ادله تفصيلى آنها آگاهى دارد و در مورد ادله فقه نيز مى‌فرمايد: در نزد شيعه و اكثر مسلمانان كتاب، سنت، عقل و اجماع ادله اربعه فقه را تشكيل مى‌دهند. عصر تشريع كه از بعثت پيامبر(ص) تا رحلت آن حضرت را مى‌گويند، اولين موضوعى است كه در مقدمه خبر از بررسى دقيق آن داده شده است. مطلب بعدى، ادوار فقه اهل سنت است كه از شش دوره تشكيل شده است و آخرين مطلب خبر از بررسى ادوار نانه فقه تشيع مى‌باشد.


عصر تشريع  
عصر تشريع  
خط ۴۴: خط ۴۴:
ادوار فقه اهل سنت  
ادوار فقه اهل سنت  


اولين دوره فقه اهل سنت، عصر صحابه است كه البته صحابه به صحابه صغار و كبار اطلاق مى‌گردد. صحابه كبار دوره‌شان از سال يازدهم هجرت تا چهل هجرى را شامل مى‌شود؛ اما دوره صحابه صغار تا اواخر قرن اول هجرت را در بر گرفته است. در اين دوره تا زمانى كه شيعه به پيشوايان دينى دسترسى داشت، نيازى به اجتهاد احساس نمى‌كرد و اين مباحث تقريبا از دوران غيبت كبرى آغاز شد كه در واقع تحولى در اجتهاد براى شيعه مى‌باشد. ايشان امتيازاتى را براى دوره اول فقه اهل سنت؛ يعنى دوره صحابه شمرده كه بهره‌گيرى از ادله اربعه براى استنباط احكام شرعى از آن جمله مى‌باشد. ايشان به نام افرادى نيز اشاره كرده كه به عنوان فقهاى دوره اول مطرح مى‌باشند.
اولين دوره فقه اهل سنت، عصر صحابه است كه البته صحابه به صحابه صغار و كبار اطلاق مى‌گردد. صحابه كبار دوره‌شان از سال يازدهم هجرت تا چهل هجرى را شامل مى‌شود؛ اما دوره صحابه صغار تا اواخر قرن اول هجرت را در بر گرفته است. در اين دوره تا زمانى كه شيعه به پيشوايان دينى دسترسى داشت، نيازى به اجتهاد احساس نمى‌كرد و اين مباحث تقريبا از دوران غيبت كبرى آغاز شد كه در واقع تحولى در اجتهاد براى شيعه مى‌باشد. ايشان امتيازاتى را براى دوره اول فقه اهل سنت؛ يعنى دوره صحابه شمرده كه بهريرى از ادله اربعه براى استنباط احكام شرعى از آن جمله مى‌باشد. ايشان به نام افرادى نيز اشاره كرده كه به عنوان فقهاى دوره اول مطرح مى‌باشند.


دوره دوم فقه عامه عصر تابعين است كه به دليل ادغام صحابه صغار در تابعين، اين دوره از پايان خلافت خلفاى راشدين تا ظهور ائمه اربعه اهل سنت در اوايل قرن دوم هجرى را در بر گرفته است. ايشان به خصوصيات و امتيازات اين دوره نيز به همراه اشاره‌اى به جايگاه اجماع در اين دوره و نام فقهاى اين دوره اشاره نموده است.
دوره دوم فقه عامه عصر تابعين است كه به دليل ادغام صحابه صغار در تابعين، اين دوره از پايان خلافت خلفاى راشدين تا ظهور ائمه اربعه اهل سنت در اوايل قرن دوم هجرى را در بر گرفته است. ايشان به خصوصيات و امتيازات اين دوره نيز به همراه اشاره‌اى به جايگاه اجماع در اين دوره و نام فقهاى اين دوره اشاره نموده است.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش