۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '<references /> ' به '<references/> ') |
جز (جایگزینی متن - 'هگ' به '') |
||
خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
'''تاريخ تشيع''' زير نظر سيد احمد رضا خضرى، توسط محمود حيدرى آقايى، قاسم خانجانى، حسین فلاحزاده و رمضان محمدى (نويسندگان جلد اول) و حسین حسینیان مقدم، منصور داداشنژاد، حسین مرادىنسب و محمدرضا هدايتپناه (نويسندگان جلد دوم) تأليف شده است. در اين اثر تاريخ تشيع از ابتداى پيدايش آن تحت دو عنوان «دوره حضور امامان معصوم(ع)» و «دولتها، خاندانها و آثار علمى و فرهنگى شيعه» مورد بررسى قرار گرفته است. اين اثر به زبان فارسی در سال 1384ش نوشته شده است. | '''تاريخ تشيع''' زير نظر سيد احمد رضا خضرى، توسط محمود حيدرى آقايى، قاسم خانجانى، حسین فلاحزاده و رمضان محمدى (نويسندگان جلد اول) و حسین حسینیان مقدم، منصور داداشنژاد، حسین مرادىنسب و محمدرضا هدايتپناه (نويسندگان جلد دوم) تأليف شده است. در اين اثر تاريخ تشيع از ابتداى پيدايش آن تحت دو عنوان «دوره حضور امامان معصوم(ع)» و «دولتها، خاندانها و آثار علمى و فرهنگى شيعه» مورد بررسى قرار گرفته است. اين اثر به زبان فارسی در سال 1384ش نوشته شده است. | ||
انگيزه تأليف اثر حاضر آن است كه تاكنون يك اثر جامع و پاسخگوى نياز دانشجويان رشته تاريخ، بهويژه دانشجويان تاريخ و تمدن ملل اسلامى، نگارش نيافته است. انگيزه ديگر، آن است كه به مدد | انگيزه تأليف اثر حاضر آن است كه تاكنون يك اثر جامع و پاسخگوى نياز دانشجويان رشته تاريخ، بهويژه دانشجويان تاريخ و تمدن ملل اسلامى، نگارش نيافته است. انگيزه ديگر، آن است كه به مدد بهريرى از منابع، مآخذ، پژوهشها و مطالعات نوين، بار ديگر مبانى و مفاهيم اساسى تشيّع و ارزيابى انتقادى علل و چگونگى پيدايش اين مذهب و سير تكوينى آن تبيين و سهم بزرگ و بىبديل آن در تكوين نهضت معنوى اسلام روشن و نقش انكارناپذير اين مذهب در گسترش حيات معنوى و بارورى اسلام بيان شود.<ref>پيشگفتار، ص18</ref> | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
در فصل دوم، چگونگى پيدايش تشيع بررسى شده است. آنچه در اين فصل مىخوانيم آن است كه روايات فراوانى در منابع حديثى شيعه و اهل سنت از پيامبر(ص) درباره برترى [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] بر ديگر اصحاب آن حضرت از جهت علم، فقه، قضا، شجاعت، تقوا، عبادت و... وجود دارد. از مجموع اين روايات چنين برمىآيد كه [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] بهعنوان برجستهترين صحابى پيامبر(ص) مطرح بود و اين مرتبه تا بدان حد مىرسد كه او را چون نفس پيامبر قرار داده است و براساس اصل عقلايى «تقدم افضل بر مفضول» شيعه بر اين باور است كه صلاحيت رهبرى امت و جانشينى پيامبر در آن برهه، منحصر به [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] بوده و ازاينرو انتخاب و مقدم كردن ديگر صحابه بر او، برخلاف عقل و يك انتخاب غيرشرعى بوده است؛ گرچه علما و متكلمين اهل سنت، برخلاف اين اصل عقلايى به جواز تقدم مفضول بر فاضل رأى دادهاند، اما هيچ دليل قانعكنندهاى براى اين مدعاى خود نتوانستهاند اقامه كنند.<ref>همان، ص88</ref> | در فصل دوم، چگونگى پيدايش تشيع بررسى شده است. آنچه در اين فصل مىخوانيم آن است كه روايات فراوانى در منابع حديثى شيعه و اهل سنت از پيامبر(ص) درباره برترى [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] بر ديگر اصحاب آن حضرت از جهت علم، فقه، قضا، شجاعت، تقوا، عبادت و... وجود دارد. از مجموع اين روايات چنين برمىآيد كه [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] بهعنوان برجستهترين صحابى پيامبر(ص) مطرح بود و اين مرتبه تا بدان حد مىرسد كه او را چون نفس پيامبر قرار داده است و براساس اصل عقلايى «تقدم افضل بر مفضول» شيعه بر اين باور است كه صلاحيت رهبرى امت و جانشينى پيامبر در آن برهه، منحصر به [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] بوده و ازاينرو انتخاب و مقدم كردن ديگر صحابه بر او، برخلاف عقل و يك انتخاب غيرشرعى بوده است؛ گرچه علما و متكلمين اهل سنت، برخلاف اين اصل عقلايى به جواز تقدم مفضول بر فاضل رأى دادهاند، اما هيچ دليل قانعكنندهاى براى اين مدعاى خود نتوانستهاند اقامه كنند.<ref>همان، ص88</ref> | ||
تشيع دورههاى مختلفى را پشت سر گذاشته است كه دوره تكوينى انديشههاى سياسى اعتقادى آن از مهمترين اين دورههاست و تكوين انديشههاى شيعه، سبب تمييز آنان از تسنن شده است. در طول تاريخ، عواملى در بسط انديشههاى شيعى مؤثر بوده كه از مهمترين آنها رفتارها و سخنان حضرت زهرا(س) و [[امام على(ع)]] با خلفا مىباشد و بعد از آن دو، تربيتيافتگان خاص [[امام على(ع)]] مانند ابوذر، عمار، مقداد و سلمان از كوششكنندگان اوليه براى بسط اين انديشهها بودهاند. در فصل سوم كتاب، تشيع در دوران خلفاى | تشيع دورههاى مختلفى را پشت سر گذاشته است كه دوره تكوينى انديشههاى سياسى اعتقادى آن از مهمترين اين دورههاست و تكوين انديشههاى شيعه، سبب تمييز آنان از تسنن شده است. در طول تاريخ، عواملى در بسط انديشههاى شيعى مؤثر بوده كه از مهمترين آنها رفتارها و سخنان حضرت زهرا(س) و [[امام على(ع)]] با خلفا مىباشد و بعد از آن دو، تربيتيافتگان خاص [[امام على(ع)]] مانند ابوذر، عمار، مقداد و سلمان از كوششكنندگان اوليه براى بسط اين انديشهها بودهاند. در فصل سوم كتاب، تشيع در دوران خلفاى سانه، مورد بررسى قرار گرفته است.<ref>همان، ص107</ref> | ||
در فصل چهارم، به بررسى تاريخ تشيع در عصر [[امام على(ع)]] پرداخته شده است. نويسندگان براى درك عميقترى از روند تشيع در اين مقطع، نخست به جريان انتخاب آن حضرت و تحولات پس از آن روى آوردهاند. همچنين به اجمال، فرقهها و جريانهاى ديگرى را كه در دوره مذكور مطرح بودهاند، بررسى نمودهاند.<ref>همان، ص132</ref> | در فصل چهارم، به بررسى تاريخ تشيع در عصر [[امام على(ع)]] پرداخته شده است. نويسندگان براى درك عميقترى از روند تشيع در اين مقطع، نخست به جريان انتخاب آن حضرت و تحولات پس از آن روى آوردهاند. همچنين به اجمال، فرقهها و جريانهاى ديگرى را كه در دوره مذكور مطرح بودهاند، بررسى نمودهاند.<ref>همان، ص132</ref> |
ویرایش