دیوان شیخ احمد جام: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ژنده‌پیل، احمد' به 'ژنده‌پیل، احمد بن ابوالحسن'
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | عنوان = ديوان شيخ احمد جام (ژنده پيل) | عنوان‌های دیگر = |...» ایجاد کرد)
 
جز (جایگزینی متن - 'ژنده‌پیل، احمد' به 'ژنده‌پیل، احمد بن ابوالحسن')
 
(۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۴: خط ۴:
| تصویر = NUR10430J1.jpg
| تصویر = NUR10430J1.jpg
| پدیدآوران =  
| پدیدآوران =  
[[ژنده‌پيل، احمد بن ابوالحسن]] (نویسنده)
[[ژنده‌پیل، احمد بن ابوالحسن]] (نویسنده)


[[کرمي، احمد]](مصحح)
[[کرمی، احمد]](مصحح)
 
 
| ناشر =  تهران : ما  
| ناشر =  تهران: ما  
 
 
| مکان نشر = ايران - تهران
| مکان نشر = ايران - تهران
خط ۱۴: خط ۱۴:
| چاپ =  
| چاپ =  
| شابک = 964-5510-30-9  
| شابک = 964-5510-30-9  
| موضوع = شعر فارسي - قرن 6ق
| موضوع = شعر فارسی- قرن 6ق
| زبان =  فارسي 
| زبان =  فارسی
| تعداد جلد = 1
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =  
| کتابخانۀ دیجیتال نور =10430
| کد کنگره = ‏ ‏‎‏PIR‎‏ ‎‏4932‎‏ ‎‏/‎‏د‎‏9  
| کد کنگره = ‏ ‏‎‏PIR‎‏ ‎‏4932‎‏ ‎‏/‎‏د‎‏9  
| کد اتوماسیون = AUTOMATIONCODE10430AUTOMATIONCODE
| کد اتوماسیون = AUTOMATIONCODE10430AUTOMATIONCODE


| کتابخوان همراه نور =10430
| پس از =  
| پس از =  
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
 
'''دیوان شیخ احمد جام'''، مجموعه اشعار [[ژنده‌پیل، احمد بن ابوالحسن|ابونصر احمد بن ابوالحسن نامقی جامی]]، ملقب به «[[ژنده‌پیل، احمد بن ابوالحسن|ژنده‌پیل]]»، صوفی متشرع قرن پنجم و ششم هجری (متوفی 536ق) است. [[کرمی، احمد|احمد کرمی]] و محمود صابری بر این کتاب مقدمه نوشته‌اند.  
 
'''دیوان شیخ احمد جام'''، مجموعه اشعار ابونصر احمد بن ابوالحسن نامقی جامی، ملقب به «ژنده‌پیل»، صوفی متشرع قرن پنجم و ششم هجری (متوفی 536ق) است. احمد کرمی و محمود صابری بر این کتاب مقدمه نوشته‌اند.  


==ساختار==
==ساختار==
کتاب با مقدمه‌ای به قلم احمد کرمی آغاز شده است. سپس نوشته محمود صابری درباره شیخ‌الاسلام احمد جامی ارائه شده است. پس از آن اشعار جامی با غزلیات آغاز و با ترکیب‌بند، مثنویات و رباعیات ادامه یافته و با شعری از مخزن الغرائب خاتمه یافته است.  
کتاب با مقدمه‌ای به قلم [[کرمی، احمد|احمد کرمی]] آغاز شده است. سپس نوشته محمود صابری درباره [[ژنده‌پیل، احمد بن ابوالحسن|شیخ‌الاسلام احمد جامی]] ارائه شده است. پس از آن اشعار جامی با غزلیات آغاز و با ترکیب‌بند، مثنویات و رباعیات ادامه یافته و با شعری از مخزن الغرائب خاتمه یافته است.  


==گزارش محتوا==
==گزارش محتوا==
احمد کرمی در مقدمه‌اش شیخ احمد را پیرو مذهب تشیع شمرده و این اشعار او را گواه شیعی بودن او دانسته‌ است:  
[[کرمی، احمد|احمد کرمی]] در مقدمه‌اش [[ژنده‌پیل، احمد بن ابوالحسن|شیخ احمد]] را پیرو مذهب تشیع شمرده و این اشعار او را گواه شیعی بودن او دانسته‌ است:  
'''من ز مهر حیدرم هر لحظه اندر دل صفاست
 
از پی حیدر، حسن ما را امام و رهنماست'''
{{شعر}}
'''همچو سگ افتاده‌ام بر خاک درگاه حسین
{{ب|''من ز مهر حیدرم هر لحظه اندر دل صفاست''|2='' از پی حیدر، حسن ما را امام و رهنماست''}}
خاک نعلین حسین اندر دو چشمم توتیاست'''
{{ب|''همچو سگ افتاده‌ام بر خاک درگاه حسین''|2='' خاک نعلین حسین اندر دو چشمم توتیاست ''}}
'''عابدین تاج سر و باقر دو چشم روشن است
{{ب|''عابدین تاج سر و باقر دو چشم روشن است''|2='' دین جعفر بر حق است و مذهب موسی رواست ''}}
دین جعفر بر حق است و مذهب موسی رواست'''
{{پایان شعر}}
و...<ref>ر.ک: مقدمه، ص4</ref>‏.  
و...<ref>ر.ک: مقدمه، ص4</ref>‏.  


خط ۴۴: خط ۴۳:


ازآنجاکه دیوان چاپی 1900 بیتی او خالی از تحریف و تصحیف نیست و در آن غثّ و سمین بسیار به کنار هم برآمده است و ممکن است که اشعار دیگران بدان راه یافته باشد و نسخه‌ای مطمئن نیز در دسترش نداشتیم. از میان قصاید و غزلیات و قطعات و یک، ‌دو ترکیب‌بند و ترجیع‌بند و مثنوی هفتادودو بیتی که به بحر رمل ‌مسدّس سروده شده و در مناجات و زهد و معرفت است با اطمینان خاطر نتوانستیم برای او سبکی ممتاز به ‌دست آوریم، ولی شک نیست که شیخ در شاعری هم اکثر مُهر شرع بر زبان داشته است و چون دیگر صوفیان صفا راز عشق را بی‌محابا بر زبان نمی‌رانده:
ازآنجاکه دیوان چاپی 1900 بیتی او خالی از تحریف و تصحیف نیست و در آن غثّ و سمین بسیار به کنار هم برآمده است و ممکن است که اشعار دیگران بدان راه یافته باشد و نسخه‌ای مطمئن نیز در دسترش نداشتیم. از میان قصاید و غزلیات و قطعات و یک، ‌دو ترکیب‌بند و ترجیع‌بند و مثنوی هفتادودو بیتی که به بحر رمل ‌مسدّس سروده شده و در مناجات و زهد و معرفت است با اطمینان خاطر نتوانستیم برای او سبکی ممتاز به ‌دست آوریم، ولی شک نیست که شیخ در شاعری هم اکثر مُهر شرع بر زبان داشته است و چون دیگر صوفیان صفا راز عشق را بی‌محابا بر زبان نمی‌رانده:
'''سر عشقت را نیارم بر زبان  
 
زان که مهر شرع دارم بر دهان''' <ref>ر.ک: مقدمه، ص‌9-8</ref>‏.
{{شعر}}
{{ب|''سر عشقت را نیارم بر زبان''|2='' زان که مهر شرع دارم بر دهان''<ref>ر.ک: مقدمه، ص‌9-8</ref>}}
{{پایان شعر}}


محقق اثر معتقد است که مولوی برخی اشعار ژنده پیل را اقتباس کرده است: «ظاهراً بعضی غزلیات او را مولانا جلال‌الدین اقتباس فرموده است و مطالب فرشی را عرشی کرده به‌طور کلی دیوان ژنده‌پیل و کلیات شمس شایان مقایسه است»<ref>ر.ک: همان، ص4</ref>‏.
محقق اثر معتقد است که مولوی برخی اشعار ژنده پیل را اقتباس کرده است: «ظاهراً بعضی غزلیات او را مولانا جلال‌الدین اقتباس فرموده است و مطالب فرشی را عرشی کرده به‌طور کلی دیوان ژنده‌پیل و کلیات شمس شایان مقایسه است»<ref>ر.ک: همان، ص4</ref>‏.
خط ۵۸: خط ۵۹:


دیوان ژنده‌پیل با این غزل عرفانی آغاز شده است:  
دیوان ژنده‌پیل با این غزل عرفانی آغاز شده است:  
'''ای یاد تو بر دل و زبان‌ها
 
افتاده چو روح بر روان‌ها'''
{{شعر}}
'''بی یاد تو نیست هیچ مرغی
{{ب|''ای یاد تو بر دل و زبان‌ها''|2='' افتاده چو روح بر روان‌ها''}}
در سبزه و باغ و بوستان‌ها'''
{{ب|''بی یاد تو نیست هیچ مرغی''|2='' در سبزه و باغ و بوستان‌ها''}}
'''سیمرغ و عقاب و باز و شاهین
{{ب|''سیمرغ و عقاب و باز و شاهین''|2='' ذکر تو کند در آشیان‌ها''}}
ذکر تو کند در آشیان‌ها'''
{{ب|''هرگز نرسد به منزل عشق''|2='' بی بدرقه تو کاروان‌ها''<ref>ر.ک: متن کتاب، ص14</ref>‏}}
'''هرگز نرسد به منزل عشق  
{{پایان شعر}}
بی بدرقه تو کاروان‌ها'''<ref>ر.ک: متن کتاب، ص14</ref>‏.


پس از آن غزلی زیبا در وصف پیامبر بزرگوار اسلام حضرت محمد(ص) ارائه شده است:  
پس از آن غزلی زیبا در وصف پیامبر بزرگوار اسلام حضرت محمد(ص) ارائه شده است:  
'''ای صدر ایوان رسل ای شمع جمع انبیا
خورشید برج سلطنت جمشید تخت کبریا'''
'''طه و یاسین نام تو إنا فتحنا کام تو
اجرام یکسر رام تو ای آفرینش را بها'''
'''نامت محمد آمده محمود و احمد آمده
دین تو سرمد آمده بوالقاسم است کنیت تو را'''
'''هم صدر و بدر عالمی هم تاج و فخر آدمی
هم انبیا را خاتمی هم مصطفی هم مجتبا'''<ref>ر.ک: همان، ص15</ref>‏.


از صفات برجسته‌ی صوفیان خرقه‌پوشی و لباس ژنده به تن کردن است و این کار هنگامی صورت می‌گیرد که سالک، پس از ریاضت و مـجاهدت بـسیار، شایستگی دخول در‌ صف‌ صوفیان را پیدا کند. خرقه‌پوشی از مستحسنات‌ متصوفه است و با آداب خاصی انجام می‌گیرد و به صاحب آن مقام والایی می‌بخشد<ref>ر.ک: نساجی زواره، اسماعیل، ص32</ref>‏. ژنده‌پیل نیز در اشعارش خرقه‌پوشی را پادشاهی در این دنیا دانسته است:
{{شعر}}
'''مژده ای دل که به این خرقه پشمین شاهم
{{ب|''ای صدر ایوان رسل ای شمع جمع انبیا''|2=''خورشید برج سلطنت جمشید تخت کبریا''}}
حبّذا خرقه که بهتر بود از تاج و سریر'''
{{ب|''طه و یاسین نام تو إنا فتحنا کام تو''|2='' اجرام یکسر رام تو ای آفرینش را بها''}}
'''تو و آن تاج مرصع من و این خرقه پشم
{{ب|''نامت محمد آمده محمود و احمد آمده''|2='' دین تو سرمد آمده بوالقاسم است کنیت تو را''}}
ما و این خرقه پشمینه چه زربفت و حریر'''<ref>ر.ک: متن کتاب، ص227</ref>‏.
{{ب|''هم صدر و بدر عالمی هم تاج و فخر آدمی''|2='' هم انبیا را خاتمی هم مصطفی هم مجتبا''<ref>ر.ک: همان، ص15</ref>‏}}
{{پایان شعر}}
 
از صفات برجسته‌ی صوفیان خرقه‌پوشی و لباس ژنده به تن کردن است و این کار هنگامی صورت می‌گیرد که سالک، پس از ریاضت و مجاهدت بسیار، شایستگی دخول در‌ صف‌ صوفیان را پیدا کند. خرقه‌پوشی از مستحسنات‌ متصوفه است و با آداب خاصی انجام می‌گیرد و به صاحب آن مقام والایی می‌بخشد<ref>ر.ک: نساجی زواره، اسماعیل، ص32</ref>‏. ژنده‌پیل نیز در اشعارش خرقه‌پوشی را پادشاهی در این دنیا دانسته است:
 
{{شعر}}
{{ب|''مژده‌ای دل که به این خرقه پشمین شاهم''|2='' حبّذا خرقه که بهتر بود از تاج و سریر''}}
{{ب|''تو و آن تاج مرصع من و این خرقه پشم''|2=''ما و این خرقه پشمینه چه زربفت و حریر''<ref>ر.ک: متن کتاب، ص227</ref>‏}}
{{پایان شعر}}


==وضعیت کتاب==
==وضعیت کتاب==
خط ۹۱: خط ۹۱:
==منابع مقاله==
==منابع مقاله==
# مقدمه و متن کتاب.  
# مقدمه و متن کتاب.  
# فاضل، علی، «سیری در آثار احمد جام (ژنده‌پیل)»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: کیهان فرهنگی، تیر 1367، شماره 52، صفحه 44 تا 49، به آدرس اینترنتی:
#[[:noormags:14742| فاضل، علی، «سیری در آثار احمد جام (ژنده‌پیل)»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: کیهان فرهنگی، تیر 1367، شماره 52، صفحه 44 تا 49]].
#:http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/14742
#[[:noormags:354390|مؤید، حشمت، «نقد و بررسی کتاب: دیوان شیخ احمد جام (ژنده‌پیل)»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: ایران‌شناسی، پاییز 1369، شماره 7، ص635 تا 656]].
# مؤید، حشمت، «نقد و بررسی کتاب: دیوان شیخ احمد جام (ژنده‌پیل)»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: ایران‌شناسی، پاییز 1369، شماره 7، ص635 تا 656، به آدرس اینترنتی:
#[[:noormags:430215|نساجی زواره، اسماعیل، «خرقه و خرقه‌پوشی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: رشد آموزش زبان و ادب فارسی، بهار 1388، شماره 89، صفحه 32 تا 35]].  
#:https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/354390
# نساجی زواره، اسماعیل، «خرقه و خرقه‌پوشی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: رشد آموزش زبان و ادب فارسی، بهار 1388، شماره 89، صفحه 32 تا 35، به آدرس اینترنتی:
http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/430215
 
 
 
 
==وابسته‌ها==
==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
 
[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]]
 
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]]
[[رده:آپلود شهریور]]
[[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]]