تحرير المقال في كليات علم الرجال: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'مدرك' به 'مدرک '
جز (جایگزینی متن - 'موسس' به 'مؤسس')
جز (جایگزینی متن - 'مدرك' به 'مدرک ')
خط ۱۸: خط ۱۸:
| تعداد جلد =1
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =  
| کتابخانۀ دیجیتال نور =  
| کتابخوان همراه نور =15648
| کد پدیدآور =
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پس از =
خط ۴۳: خط ۴۴:
2. نویسنده در بحث نياز به علم رجال، ادله موافقان و مخالفان را آورده و به نقد و بررسى آن پرداخته و سرانجام به اين نتيجه رسيده است: «... از مباحث طولانى كه ذكر شد، نياز به دانش رجال و حساسيت و اهميت نقش آن در عمليات استنباط احكام آشكار گرديد».<ref>ر.ک: متن كتاب، ص11-25</ref>
2. نویسنده در بحث نياز به علم رجال، ادله موافقان و مخالفان را آورده و به نقد و بررسى آن پرداخته و سرانجام به اين نتيجه رسيده است: «... از مباحث طولانى كه ذكر شد، نياز به دانش رجال و حساسيت و اهميت نقش آن در عمليات استنباط احكام آشكار گرديد».<ref>ر.ک: متن كتاب، ص11-25</ref>


3. نویسنده بعد از بحث در مورد مدرك حجيت قول رجاليان سرانجام به اين نتيجه رسيده است: از آنچه گذشت به دست آمد كه قول رجالى از باب خبر واحد، حجت است؛ پس در آن هيچ مطلبى، شرط نيست جز آنچه در هر خبر ديگرى شرط است؛ يعنى: وثاقت ناقل و استناد نقل به حسّ.<ref>ر.ک: همان، ص39</ref>
3. نویسنده بعد از بحث در مورد مدرک  حجيت قول رجاليان سرانجام به اين نتيجه رسيده است: از آنچه گذشت به دست آمد كه قول رجالى از باب خبر واحد، حجت است؛ پس در آن هيچ مطلبى، شرط نيست جز آنچه در هر خبر ديگرى شرط است؛ يعنى: وثاقت ناقل و استناد نقل به حسّ.<ref>ر.ک: همان، ص39</ref>


4. نویسنده هفت راه براى احراز وثاقت راوى برشمرده است و از جمله چنين نوشته است: يكى از مواردى كه وثاقت با آن ثابت مى‌شود اين است كه يكى از اعلام متأخرين بر او نصّ و تصريح كند، درصورتى‌كه مُخبِر، معاصر با مُخبَرٌعنه باشد يا نزدیک به عصر او باشد به‌صورتى كه احتمال بدهيم درباره او كه از روى حسّ گفته باشد و به همين جهت توثيقات [[شيخ منتجب‌الدين]] يا [[ابن شهرآشوب]] را نسبت به راويان در اسانيد كتب اربعه روايى مى‌پذيريم، ولى توثيقات [[احمد بن طاووس]] يا [[علامه حلى]] يا [[ابن داود]] مقبول نيست.<ref>ر.ک: همان، ص50</ref>
4. نویسنده هفت راه براى احراز وثاقت راوى برشمرده است و از جمله چنين نوشته است: يكى از مواردى كه وثاقت با آن ثابت مى‌شود اين است كه يكى از اعلام متأخرين بر او نصّ و تصريح كند، درصورتى‌كه مُخبِر، معاصر با مُخبَرٌعنه باشد يا نزدیک به عصر او باشد به‌صورتى كه احتمال بدهيم درباره او كه از روى حسّ گفته باشد و به همين جهت توثيقات [[شيخ منتجب‌الدين]] يا [[ابن شهرآشوب]] را نسبت به راويان در اسانيد كتب اربعه روايى مى‌پذيريم، ولى توثيقات [[احمد بن طاووس]] يا [[علامه حلى]] يا [[ابن داود]] مقبول نيست.<ref>ر.ک: همان، ص50</ref>
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش