۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ن‌ر' به 'ن‌ر'
جز (جایگزینی متن - 'ن‌ش' به 'ن‌ش') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'ن‌ر' به 'ن‌ر') |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
«رساله لوایح» یکی از آثار برگزیده در بستر مکتب عرفانی «کشف و شهود» است که در تبیین «مراتب مکاشفه» نگاشته شده است. در غلبه نظام گفتمانی مسلط بر اثر یعنی «گفتمان عشق شهودی و مکاشفه عیانی»، یکی از رویکردهای گفتمانی متمایز آن را باید در شیوه حضور مشارکین محوری گفتمان در قالب اضلاع سه‌گانه مثلث عشق جستجو کرد. [[عین‌القضات همدانی، عبدالله بن محمد|عین‌القضات همدانی]] با ارائه گفتمانی چندبعدی با محوریت «عاشق»، ارتباط متقابل وی با «معشوق» و واسطه‌گری «عشق»، سعی در بیان «عشق شهودی» با دیدگاه منحصربهفرد و شاعرانه خود دارد<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/98678/13 ر.ک: وفایی، عباسعلی؛ میلادی، فرشته، ص13]</ref>. | «رساله لوایح» یکی از آثار برگزیده در بستر مکتب عرفانی «کشف و شهود» است که در تبیین «مراتب مکاشفه» نگاشته شده است. در غلبه نظام گفتمانی مسلط بر اثر یعنی «گفتمان عشق شهودی و مکاشفه عیانی»، یکی از رویکردهای گفتمانی متمایز آن را باید در شیوه حضور مشارکین محوری گفتمان در قالب اضلاع سه‌گانه مثلث عشق جستجو کرد. [[عین‌القضات همدانی، عبدالله بن محمد|عین‌القضات همدانی]] با ارائه گفتمانی چندبعدی با محوریت «عاشق»، ارتباط متقابل وی با «معشوق» و واسطه‌گری «عشق»، سعی در بیان «عشق شهودی» با دیدگاه منحصربهفرد و شاعرانه خود دارد<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/98678/13 ر.ک: وفایی، عباسعلی؛ میلادی، فرشته، ص13]</ref>. | ||
از مبانی فکری [[عین‌القضات همدانی، عبدالله بن محمد|عین‌القضات]]، موضوع ترک و بی‌اختیاری عاشق در قلمرو عشق است؛ زیرا ترکِ اختیار، موجب پیشرفت و تعالی عاشق در مسیر سلوک است؛ به‌گونه‌ای که بی‌اختیاری طی منازل سلوک را برای سالک آسانتر و راه را هموارتر میسازد. | از مبانی فکری [[عین‌القضات همدانی، عبدالله بن محمد|عین‌القضات]]، موضوع ترک و بی‌اختیاری عاشق در قلمرو عشق است؛ زیرا ترکِ اختیار، موجب پیشرفت و تعالی عاشق در مسیر سلوک است؛ به‌گونه‌ای که بی‌اختیاری طی منازل سلوک را برای سالک آسانتر و راه را هموارتر میسازد. ازاین‌رو، [[عین‌القضات همدانی، عبدالله بن محمد|عین‌القضات]] در رساله لوایح از قول جنید بغدادی در باب بی‌اختیاری در مسیر عشق آورده: «جنید را گفتند خواهی که مرحضرت آفریدگار را بینی، گفت: نه. گفت: چرا؟ گفت بخواست و نیافت، بدین نسبت همه آفت در اختیار من است و من از آفت اختیار پناه بدو سازم» و همچنین: «در عشق آنکه بختیار است، بی‌اختیار است»<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/92396/114 ر.ک: جعفری، مرتضی و دیگران، ص114]</ref>. | ||
در یکی از فصول کتاب چنین می‌خوانیم: «عاشق را طلب رضای معشوق در عشق شرط راه است و رضا از روی ظاهر در تیمار امر معشوق بود اما قومی را که نظر بر ارادت و حکم او افتد اگر امر متخلف ماند باک ندارند. ای برادر فرمان معشوق دیگرست و ارادتش دیگر، گاه‌گاه فرمان معشوق محکی شود که عیار باطن عاشق بدان بتوان دانست روا بود که فرمان نبرد اگر خواهد که فرمان برد خامی بود که در عشق ناتمام بود و اگر فرمان نبرد کامل بود و مراد او حاصل بود»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 22-21</ref>. | در یکی از فصول کتاب چنین می‌خوانیم: «عاشق را طلب رضای معشوق در عشق شرط راه است و رضا از روی ظاهر در تیمار امر معشوق بود اما قومی را که نظر بر ارادت و حکم او افتد اگر امر متخلف ماند باک ندارند. ای برادر فرمان معشوق دیگرست و ارادتش دیگر، گاه‌گاه فرمان معشوق محکی شود که عیار باطن عاشق بدان بتوان دانست روا بود که فرمان نبرد اگر خواهد که فرمان برد خامی بود که در عشق ناتمام بود و اگر فرمان نبرد کامل بود و مراد او حاصل بود»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 22-21</ref>. | ||