دیوان رضی‌الدین ارتیمانی: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۸ سپتامبر ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'ه‎خ' به 'ه‌خ'
جز (جایگزینی متن - 'ح‎خ' به 'ح‌خ')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - 'ه‎خ' به 'ه‌خ')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۳۴: خط ۳۴:


==گزارش محتوا==
==گزارش محتوا==
اشعار دیوان حاضر، دربردارنده مفاهیم عرفانی و ادبی برازنده‌ای است. [[رضي الدين ارتيماني|رضی]] در سرودن غزل و قصیده و رباعی مهارت نشان داده و در به‌کار بردن مفاهیم عالی و رسانیدن معانی عرفانی، توانایی داشته. سادگی انتخاب و روانی بیان از ویژگی‎های شعر اوست. ساقی‌نامه‌اش استادانه طرح، شاعرانه دنبال می‌شود و ماهرانه به پایان می‌رسد. سوگندنامه وی قدرت شاعرانه و سیمای ادبی او را به‎خوبی نشان می‌دهد و همین زاده‌های طبع شیوای اوست که مورد توجه صاحب‎نظران و ادب‎دوستانش قرار داده و شاید اگر [[رضي الدين ارتيماني|رضی]] جز ساقی‌نامه و سوگندنامه شعر دیگری نسروده بود، همان مقام ادبی و عرفانی را داشت که اکنون دارد.
اشعار دیوان حاضر، دربردارنده مفاهیم عرفانی و ادبی برازنده‌ای است. [[رضي الدين ارتيماني|رضی]] در سرودن غزل و قصیده و رباعی مهارت نشان داده و در به‌کار بردن مفاهیم عالی و رسانیدن معانی عرفانی، توانایی داشته. سادگی انتخاب و روانی بیان از ویژگی‎های شعر اوست. ساقی‌نامه‌اش استادانه طرح، شاعرانه دنبال می‌شود و ماهرانه به پایان می‌رسد. سوگندنامه وی قدرت شاعرانه و سیمای ادبی او را به‌خوبی نشان می‌دهد و همین زاده‌های طبع شیوای اوست که مورد توجه صاحب‎نظران و ادب‎دوستانش قرار داده و شاید اگر [[رضي الدين ارتيماني|رضی]] جز ساقی‌نامه و سوگندنامه شعر دیگری نسروده بود، همان مقام ادبی و عرفانی را داشت که اکنون دارد.


[[رضي الدين ارتيماني|رضی]] از آن جمله شاعرانی است که به قول «هرمان اته» راه خود را پیموده و در بند وزن و قافیه متصنع نبوده و در حقیقت شعر را به‎خاطر نشان دادن واقعیات و جلوه‌گر ساختن احساسات می‌سروده، نه به ضرورت احتیاج و تشریفات. «اته» می‌نویسد:
[[رضي الدين ارتيماني|رضی]] از آن جمله شاعرانی است که به قول «هرمان اته» راه خود را پیموده و در بند وزن و قافیه متصنع نبوده و در حقیقت شعر را به‌خاطر نشان دادن واقعیات و جلوه‌گر ساختن احساسات می‌سروده، نه به ضرورت احتیاج و تشریفات. «اته» می‌نویسد:


طالع شعر فارسی در هند شبیه طالع شعر در خود ایران بود؛ در ایران هم به‌تدریج ابتکار از بین رفت و فقط صاحب‎نظرانی بر سبیل ندرت به ظهور رسیدند که در بند وزن و قافیه متصنع نبودند و راه خود را پیمودند و در سروده‌های خود احساسات بی‌شائبه خود را جلوه‌گر ساختند. نظیر حلقه دربار اکبر شاه، در همان زمان مجلسی از شاعران، به دربار پادشاه صوفی، یعنی شاه عباس بزرگ گرد آمدند که اکثر آنان غزل‎سرا بودند. متقدم‎ترین این جمع مولانا والی از دشت بیاض خراسان یا به قولی قهستان بود که شهرتش حتی در عهد شاه طهماسب، آغاز شد و به سال 1012 کشته گردید. بعد از او می‌توان [[رضي الدين ارتيماني|رضی ارتیمانی]] را ذکر کرد که پدرش ابراهیم ادهم، ناظم «خسرو و شیرن» بود<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص‎5-6</ref>.
طالع شعر فارسی در هند شبیه طالع شعر در خود ایران بود؛ در ایران هم به‌تدریج ابتکار از بین رفت و فقط صاحب‎نظرانی بر سبیل ندرت به ظهور رسیدند که در بند وزن و قافیه متصنع نبودند و راه خود را پیمودند و در سروده‌های خود احساسات بی‌شائبه خود را جلوه‌گر ساختند. نظیر حلقه دربار اکبر شاه، در همان زمان مجلسی از شاعران، به دربار پادشاه صوفی، یعنی شاه عباس بزرگ گرد آمدند که اکثر آنان غزل‎سرا بودند. متقدم‎ترین این جمع مولانا والی از دشت بیاض خراسان یا به قولی قهستان بود که شهرتش حتی در عهد شاه طهماسب، آغاز شد و به سال 1012 کشته گردید. بعد از او می‌توان [[رضي الدين ارتيماني|رضی ارتیمانی]] را ذکر کرد که پدرش ابراهیم ادهم، ناظم «خسرو و شیرن» بود<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص‎5-6</ref>.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش