اخگر حیدرآبادی، قاسم علی: تفاوت میان نسخه‌ها

این گزارش با آنچه که درباره تخلّص میرزا قاسم‎على به «اخگر» در دیوان عرفانى/ فلسفى‎اش مى‎دانیم هماهنگ است. این دیوان اشعار که تاریخ سرودن آن به سال 1326ق، بازمى‎گردد، درعین‎حال، نخستین اثر تألیفى مؤلّف‎ محسوب مى‎شود و تأمّل در اشعار ژرف آن، ضمن اینکه فاصله فراوان سراینده آنها از اشعار عاشقانه‌اى را که ترک‎على‎شاه از وى نقل کرده است نشان مى‎دهد، بر دانش گسترده او در علوم حکمى دلالت دارد و سندى گویا از دانش‎اندوزى او در این علوم است. ذکر این نکته نیز بایسته مى‌نماید که مولّف مورد نظر ما، افزون بر کار تألیف و تدریس حکمت، به کتابت آثار مختلف هم علاقه‌مند بوده است و بسا که بتوان گفت از این آثار در کار نگارش رساله‌هاى خویش بهره مى‌برده است.<ref>ر.ک: کریمی زنجانی اصل، محمد، ص25-26</ref>.