۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ه‌ب' به 'ه‌ب'
جز (جایگزینی متن - 'ن‌ا' به 'ن‌ا') |
جز (جایگزینی متن - 'ه‌ب' به 'ه‌ب') |
||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
از جمله اخوانیات سنایی دو مکتوب است که به شماره سوم و چهارم در مکاتیب سنایی مندرج است. این نامه‌ها به شخصی محتشم و معروف به نام خواجه رئیس احمد بن مسعود تیشه نوشته شده است: | از جمله اخوانیات سنایی دو مکتوب است که به شماره سوم و چهارم در مکاتیب سنایی مندرج است. این نامه‌ها به شخصی محتشم و معروف به نام خواجه رئیس احمد بن مسعود تیشه نوشته شده است: | ||
در نامه سوم که به خواجه احمد بن مسعود نگاشته شده بیشتر مطالب آن شامل سپاسگزاری و قدردانی از خواجه احمد است، به سبب فضل و بخششی که خواجه احمد در حق [[سنایی، مجدود بن آدم|سنایی]] داشته است و تا آنجا در ستایش خواجه احمد پیش تاخته که می‌فرماید: «...کریمی که افغانیان از بار مکرمت او افغان می‌کنند، پس | در نامه سوم که به خواجه احمد بن مسعود نگاشته شده بیشتر مطالب آن شامل سپاسگزاری و قدردانی از خواجه احمد است، به سبب فضل و بخششی که خواجه احمد در حق [[سنایی، مجدود بن آدم|سنایی]] داشته است و تا آنجا در ستایش خواجه احمد پیش تاخته که می‌فرماید: «...کریمی که افغانیان از بار مکرمت او افغان می‌کنند، پس حلقه‌به‌گوشان از نشر مدح او چگونه خاموش باشند؟ زیرا که تعویذ دوستی او بخشش اوست نه کوشش او»<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/3829/25 ر.ک: همان، ص25]</ref>. | ||
و در نامه چهارم، پس از مقدمه‌ای مستوفی و بلیغ در صفات و خصائص حضرت علی(ع) با عناوینی غلوآمیز خواجه احمد را اینگونه مخاطب داشته است: «اگر چشم جسم [[سنایی، مجدود بن آدم|سنایی]] در خدمت نیست، آن رقم که نتیجه قدم است، در پیشخدمت است. آن مجلس خود داند که در هر مجلسی که این داعی باشد، متمسک به حبل ولای او و مقبل بر نشر ثنای او باشد که اهتمام نمودن در خدمت صدری که سجیت و حلیت او بر کسب فضایل و حسب شمایل و اصل فصاحت و فضل حصافت و پیرایه سماحت و سرمایه حماست مقصور است...» <ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/3829/25 ر.ک: همان]</ref>. | و در نامه چهارم، پس از مقدمه‌ای مستوفی و بلیغ در صفات و خصائص حضرت علی(ع) با عناوینی غلوآمیز خواجه احمد را اینگونه مخاطب داشته است: «اگر چشم جسم [[سنایی، مجدود بن آدم|سنایی]] در خدمت نیست، آن رقم که نتیجه قدم است، در پیشخدمت است. آن مجلس خود داند که در هر مجلسی که این داعی باشد، متمسک به حبل ولای او و مقبل بر نشر ثنای او باشد که اهتمام نمودن در خدمت صدری که سجیت و حلیت او بر کسب فضایل و حسب شمایل و اصل فصاحت و فضل حصافت و پیرایه سماحت و سرمایه حماست مقصور است...» <ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/3829/25 ر.ک: همان]</ref>. | ||