۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'با' به 'با'
جز (جایگزینی متن - 'ن‌ک' به 'ن‌ک') |
جز (جایگزینی متن - 'با' به 'با') |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
«شمس‌الدین محمد بن مبارکشاه هروى که از علماى نامى و حکماى اسلامى اواخر قرن هشتم هجرى بوده (زیرا میر سید شریف جرجانى متوفاى 816 هجرى بر شرح وى حاشیه نگاشته و خلف ارجمندش به نام احمد بن محمد بن مبارکشاه بخارى که پس از فوت پدر کرسى تدریس داشته، در سال 862 وفات یافته است)، شرح حاضر را بر کتاب حكمة العين آمیخته با متن نوشته و به متابعت مصنف در بیشتر موارد از نظریات [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] پیروى نموده و از او به‌عنوان «امام فخرالدین» یاد کرده و در مباحث بسیارى از کتاب المنصص في شرح الملخص و المفصل في شرح المحصل استفاده نموده، افکار مصنف آن دو کتاب ([[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]]) و شارح آنها ([[کاتبی قزوینی، علی بن عمر|کاتبى قزوینى]]) را ستوده است. | «شمس‌الدین محمد بن مبارکشاه هروى که از علماى نامى و حکماى اسلامى اواخر قرن هشتم هجرى بوده (زیرا میر سید شریف جرجانى متوفاى 816 هجرى بر شرح وى حاشیه نگاشته و خلف ارجمندش به نام احمد بن محمد بن مبارکشاه بخارى که پس از فوت پدر کرسى تدریس داشته، در سال 862 وفات یافته است)، شرح حاضر را بر کتاب حكمة العين آمیخته با متن نوشته و به متابعت مصنف در بیشتر موارد از نظریات [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] پیروى نموده و از او به‌عنوان «امام فخرالدین» یاد کرده و در مباحث بسیارى از کتاب المنصص في شرح الملخص و المفصل في شرح المحصل استفاده نموده، افکار مصنف آن دو کتاب ([[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]]) و شارح آنها ([[کاتبی قزوینی، علی بن عمر|کاتبى قزوینى]]) را ستوده است. | ||
[[میرک بخاری، محمد بن مبارکشاه|میرک بخارى]] تمام حواشى | [[میرک بخاری، محمد بن مبارکشاه|میرک بخارى]] تمام حواشى قطب‌الدین شیرازى را در طى مسائل کتاب خویش آورده و در بعضى مباحث بر وى انتقاداتى نموده و بیشتر از یکصدوپنجاه موضع نام حواشي القطبية را و در چند مورد نام [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] (الفاضل الشارح) را یاد کرده است. | ||
این شرح پیوسته مورد علاقه و توجه مدرسین و محصلین بوده و همیشه در حوزه‌هاى علمى از کتب درسى متداول بشمار مىآمد؛ چنان‌که نسخه‌هاى خطى آن فراوان و بیش از بیست حاشیه بر آن نگاشته‌اند. | این شرح پیوسته مورد علاقه و توجه مدرسین و محصلین بوده و همیشه در حوزه‌هاى علمى از کتب درسى متداول بشمار مىآمد؛ چنان‌که نسخه‌هاى خطى آن فراوان و بیش از بیست حاشیه بر آن نگاشته‌اند. | ||