۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ی‌ب' به 'ی‌ب'
جز (جایگزینی متن - 'ی‌آ' به 'ی‌آ') |
جز (جایگزینی متن - 'ی‌ب' به 'ی‌ب') |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
در مقدمه نخست، به اهمیت کتاب و نویسنده آن، اشاره گردیده<ref>ر.ک: مقدمه نخست، ص5-7</ref> و در مقدمه دوم، ضمن اشاره به اهمیت، فضیلت، منزلت و جایگاه بحث از توحید، به ذکر زندگی‌نامه مؤلف، پرداخته شده و در پایان، به برخی از اقدامات تحقیقی صورتگرفته در کتاب، اشاره شده است.<ref>ر.ک: مقدمه دوم، ص9-45</ref>. | در مقدمه نخست، به اهمیت کتاب و نویسنده آن، اشاره گردیده<ref>ر.ک: مقدمه نخست، ص5-7</ref> و در مقدمه دوم، ضمن اشاره به اهمیت، فضیلت، منزلت و جایگاه بحث از توحید، به ذکر زندگی‌نامه مؤلف، پرداخته شده و در پایان، به برخی از اقدامات تحقیقی صورتگرفته در کتاب، اشاره شده است.<ref>ر.ک: مقدمه دوم، ص9-45</ref>. | ||
کتاب با بیان حقیقت توحید آغاز شده است. به اعتقاد نویسنده، حقیقت توحید آن است که همه امور را با قطع التفات از اسباب و وسائط، از خداوند دانست و اعتقاد داشت که هیچ خیر و شری وجود ندارد، مگر از سوی او که ثمره آن، توکل و ترک شکایت از خلق و رضایت از خداوند و تسلیم در برابر حکمت اوست. وی به این نکته اشاره دارد که توحید، دو قسم | کتاب با بیان حقیقت توحید آغاز شده است. به اعتقاد نویسنده، حقیقت توحید آن است که همه امور را با قطع التفات از اسباب و وسائط، از خداوند دانست و اعتقاد داشت که هیچ خیر و شری وجود ندارد، مگر از سوی او که ثمره آن، توکل و ترک شکایت از خلق و رضایت از خداوند و تسلیم در برابر حکمت اوست. وی به این نکته اشاره دارد که توحید، دو قسم می‌باشد: نخست آنکه به زبان گفته شود: «لا إله إلا الله» که این مرتبه از توحید، بین مؤمن و منافقی که مکنونات قلبی خویش را پنهان می‌کند، یکسان است. قسم دوم، آن است که در قلب آدمی، مخالفت و انکاری با مفهوم این جمله، وجود نداشته، بلکه شخص در قلب خویش نیز به آن اعتقاد داشته و آن را تصدیق کند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص51-52</ref>. | ||
نویسنده در ادامه، ضمن اشاره به آیه شریفه 23 سوره جاثیه: '''أَفَرَأَيتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلٰهَهُ هَوَاهُ''' (پس آیا دیدى کسى را که هوس خویش را معبود خود قرار داده) و آیات دیگر، به بیان اصل شرک پرداخته و افراد خداوند در ولایت، حاکمیت و روبوبیت را توضیح داده و سپس، حقیقت استعاذه و پناه بردن به خداوند از شر شیطان را تبیین نموده است.<ref>ر.ک: همان، ص53-58</ref>. | نویسنده در ادامه، ضمن اشاره به آیه شریفه 23 سوره جاثیه: '''أَفَرَأَيتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلٰهَهُ هَوَاهُ''' (پس آیا دیدى کسى را که هوس خویش را معبود خود قرار داده) و آیات دیگر، به بیان اصل شرک پرداخته و افراد خداوند در ولایت، حاکمیت و روبوبیت را توضیح داده و سپس، حقیقت استعاذه و پناه بردن به خداوند از شر شیطان را تبیین نموده است.<ref>ر.ک: همان، ص53-58</ref>. | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
نویسنده در این کتاب، به بیان برخی از قواعد دین و اصول مهمی که دانستن آن برای موحدین، لازم و ضروری است، پرداخته که عبارتند از: | نویسنده در این کتاب، به بیان برخی از قواعد دین و اصول مهمی که دانستن آن برای موحدین، لازم و ضروری است، پرداخته که عبارتند از: | ||
اصل اول که از ضروریات دین | اصل اول که از ضروریات دین می‌باشد، این است که هر چیزی که در قرآن آمده، حق، صادق، هدایت، علم و یقین بوده و هیچ باطل، کذب، گمراهی، جهالت و شکی در آن وجود ندارد؛ این اصل، اصلی مسلم و مورد اتفاق بوده و اسلام و ایمان کسی تمام نمی‌شود، مگر به‌واسطه اقرار به آن<ref>ر.ک: متن کتاب، ص189</ref>. | ||
اصل دوم آن است که تمامی انبیا و پیامبران الهی(ع)، از اولین تا آخرین، برای دعوت مردم به توحید و پرستش خدای یگانه، مبعوث شدند و اولین چیزی که پیامبران(ع) به مردم ابلاغ می‌کردند، توحید الهی بوده است.<ref>ر.ک: همان</ref>. | اصل دوم آن است که تمامی انبیا و پیامبران الهی(ع)، از اولین تا آخرین، برای دعوت مردم به توحید و پرستش خدای یگانه، مبعوث شدند و اولین چیزی که پیامبران(ع) به مردم ابلاغ می‌کردند، توحید الهی بوده است.<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
اصل سوم آن است که توحید بر دو قسم | اصل سوم آن است که توحید بر دو قسم می‌باشد: | ||
# توحید در ربوبیت، خالقیت، رازقیت و مانند آن؛ بدین معنا که خداوند به‌تنهایی خالق و رب عالم و رازق مخلوقات بوده و این اصلی است که حتی مشرکین نیز آن را پذیرفته و بدان اعتقاد دارند. | # توحید در ربوبیت، خالقیت، رازقیت و مانند آن؛ بدین معنا که خداوند به‌تنهایی خالق و رب عالم و رازق مخلوقات بوده و این اصلی است که حتی مشرکین نیز آن را پذیرفته و بدان اعتقاد دارند. | ||
# توحید در عبادت؛ به معنای افراد و فرد بودن خداوند در جمیع عبادات. این قسمی است که مشرکین در آن، برای خداوند شریک قائل شده‌اند<ref>ر.ک: همان، ص190</ref>. | # توحید در عبادت؛ به معنای افراد و فرد بودن خداوند در جمیع عبادات. این قسمی است که مشرکین در آن، برای خداوند شریک قائل شده‌اند<ref>ر.ک: همان، ص190</ref>. | ||