گنجینه بهارستان (هفت رساله در علوم قرآنی و روایی): تفاوت میان نسخه‌ها

گنجینه بهارستان (هفت رساله در علوم قرآنی و روایی) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۷ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۰:۴۷

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ، ‏۷ سپتامبر ۲۰۱۹

جز

جایگزینی متن - 'ی‎ب' به 'ی‌ب'

Hbaghizadeh@noornet.net

۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش

@@ خط ۵۸: / خط ۵۸: @@
 ) تحفه جهان فانى: این رساله نگاشته على بن محمدحسن زنوزى خویى از دانشوران نامى سده اخیر است.وى در این رساله به تفسیر و تأویل بسمله پرداخته و محور تفسیرش را بر پایه علم حروف نهاده و از این زاویه تأویل آیه همت گماشته است و شاید بتوان ادعا کرد که تاکنون این آیه شریفه از این منظر این‎گونه تفسیر نشده است. زنوزی در این رساله به نکات و مطالب عرفانی، ذوقی و تأویلی بسیاری اشاره دارد و میزان تبحر و عمق معلومات خود را در این زمینه به نمایش گذاشته است. وی در مقدمه این اثر،‎مطالب آن را به چهار قائمه تقسیم کرده است، اما در آن تنها به دو قائمه تصریح شده و از دو قائمه دیگر آن اثری نیست. قائمه اولی: در بیان حروف این آیه کریمه است و قائمه دوم:‎ در بیان معانی هر یک از کلمات اربعه بسمله است.
-زنوزی در چند مورد به فلاسفه و صوفیه و مدعیان وحدت وجود خورده می‌گیرد و به ادعاهای آن‎ها اشکالاتی وارد می‌سازد. او در صفحات پایانی این رساله از برادرش نام می‎برد و او را فحل فحول خوانده و مطلبی اشاره کرده که آن را سر مستتری می‌داند که احدی از علما و مفسران به آن ملتفت و مطلع نشده و تنها به قلب میرزا عبدالرسول الهام شده است.
+زنوزی در چند مورد به فلاسفه و صوفیه و مدعیان وحدت وجود خورده می‌گیرد و به ادعاهای آن‎ها اشکالاتی وارد می‌سازد. او در صفحات پایانی این رساله از برادرش نام می‌برد و او را فحل فحول خوانده و مطلبی اشاره کرده که آن را سر مستتری می‌داند که احدی از علما و مفسران به آن ملتفت و مطلع نشده و تنها به قلب میرزا عبدالرسول الهام شده است.
 با توجه به اینکه نثر این رساله از سنگینی خاصی برخوردار است، سعی شده با گذاشتن علائم ویرایشی، خواننده را در روان خوانی متن کمک کند. همچنین با مستندسازی آیات و روایات و اقوال و اشاره به برخی نسخه‎بدل‎ها و ترجمه برخی از لغات تلاش شده نوشتار غنی‌تری در اختیار پژوهشگران قرار گیرد<ref>ر.ک: همان، ص 151-152</ref>.
-) الاربعينيات: این رساله از [[خفری، محمد بن احمد|شمس‎الدین محمد خفرى شیرازى]] است. وى در این رساله به گردآورى 120 حدیث در فضایل اهل‎بیت پرداخته و اکثر احادیث را از زبان پیامبر(ص) نقل کرده و به مصادر آن‎ها اشاره ننموده است. نگارنده رساله خویش را به حاکم وقت هدیه کرده است. بدین‎وسیله سعی کرده دیدگاه دیگران نسبت به اتهام تسنن خود را مخفی اعلام کند و میزان علاقه و محبت قلبی خویش را به اهل‎بیت عصمت و طهارت(ع) اعلام کرده و به اثبات رسانده است. او برای رساله خود عنوانی نساخته است و تنها در مقدمه آورده است: هذه مائة و عشرون من الاحادیث قد جمعتها فی فضائل اهل البیت(ع)؛ اما کاتب در ابتدا «ثلاثة اربعینات» نوشته، سپس آن را خط زده و به «مائه و عشرون» تصحیح کرده است. خفری بعد از نقل 120 حدیث، رساله را به پایان می‎برد، اما کاتب در ادامه نسخه،‎احادیث مفید دیگری را در موضوعات دیگر نقل می‌کند. او سعی کرده احادیث منقوله را به دو اربعین برساند. امام بر اساس شمارش انجام شده به نقل 76 حدیث (و یا 78 حدیث) اکتفا کرده است. شاید علت این کاستی آن باشد که کاتب از ابتدا برای احادیث شماره‎گذاری نکرده است.<ref>ر.ک: همان، ص 235 و 240-241</ref>.
+) الاربعينيات: این رساله از [[خفری، محمد بن احمد|شمس‎الدین محمد خفرى شیرازى]] است. وى در این رساله به گردآورى 120 حدیث در فضایل اهل‎بیت پرداخته و اکثر احادیث را از زبان پیامبر(ص) نقل کرده و به مصادر آن‎ها اشاره ننموده است. نگارنده رساله خویش را به حاکم وقت هدیه کرده است. بدین‎وسیله سعی کرده دیدگاه دیگران نسبت به اتهام تسنن خود را مخفی اعلام کند و میزان علاقه و محبت قلبی خویش را به اهل‎بیت عصمت و طهارت(ع) اعلام کرده و به اثبات رسانده است. او برای رساله خود عنوانی نساخته است و تنها در مقدمه آورده است: هذه مائة و عشرون من الاحادیث قد جمعتها فی فضائل اهل البیت(ع)؛ اما کاتب در ابتدا «ثلاثة اربعینات» نوشته، سپس آن را خط زده و به «مائه و عشرون» تصحیح کرده است. خفری بعد از نقل 120 حدیث، رساله را به پایان می‌برد، اما کاتب در ادامه نسخه،‎احادیث مفید دیگری را در موضوعات دیگر نقل می‌کند. او سعی کرده احادیث منقوله را به دو اربعین برساند. امام بر اساس شمارش انجام شده به نقل 76 حدیث (و یا 78 حدیث) اکتفا کرده است. شاید علت این کاستی آن باشد که کاتب از ابتدا برای احادیث شماره‎گذاری نکرده است.<ref>ر.ک: همان، ص 235 و 240-241</ref>.
 ) شرح دعاى صباح: این شرح از ابراهیم امینى از دانشوران سده نهم و دهم هجرى است. وی دعای صباح را به پاره‎هایی تقسیم و شرح کرده است در ضمن به شرح مفردات و نقل اختلاف اقوال میان لغویان،‎ ترجمه متن دعا و تبیین مفاهیم بلند آن پرداخته است<ref>ر.ک: همان، ص 318</ref>.