الشيعة الإثناعشرية و منهجهم في تفسير القرآن الكريم: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ی‎ب' به 'ی‌ب'
جز (جایگزینی متن - 'ن‎ک' به 'ن‌ک')
جز (جایگزینی متن - 'ی‎ب' به 'ی‌ب')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۴۸: خط ۴۸:
باب دوم به بیان اعتقاد شیعه پیرامون این موضوع که ائمه(ع) تنها شارحان قرآن کریم هستند، اختصاص دارد. در این رابطه به سخنان عده‌ای از مفسرین در مقدمات تفاسیرشان مبنی بر اینکه [[امام على(ع)|علی(ع)]] و اهل بیتش تنها دانایان به آیات قرآن کریم هستند، اشاره شده است.
باب دوم به بیان اعتقاد شیعه پیرامون این موضوع که ائمه(ع) تنها شارحان قرآن کریم هستند، اختصاص دارد. در این رابطه به سخنان عده‌ای از مفسرین در مقدمات تفاسیرشان مبنی بر اینکه [[امام على(ع)|علی(ع)]] و اهل بیتش تنها دانایان به آیات قرآن کریم هستند، اشاره شده است.


([[غامدي، احمد سعد|غامدی]] پس از این توضیح درباره باب دوم کتاب، ادعا کرده که انسان مطلع بر این روایاتی که به اهل‎بیت(ع) نسبت داده می‌شود، چیز شگفتی را می‎بیند؛ روایاتی که از غلو و ادعای آگاهی بر تمام هستی از زمانی‎که خداوند آن را خلق کرد تا بی‌نهایت آکنده است. این ادعا برای انبیا، بلکه برای پیامبر اسلام حضرت محمد(ص) نیز صحیح نیست)<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/32850/1/10 ر.ک: مقدمه غامدی، صفحه ب]</ref>‎.
([[غامدي، احمد سعد|غامدی]] پس از این توضیح درباره باب دوم کتاب، ادعا کرده که انسان مطلع بر این روایاتی که به اهل‎بیت(ع) نسبت داده می‌شود، چیز شگفتی را می‌بیند؛ روایاتی که از غلو و ادعای آگاهی بر تمام هستی از زمانی‎که خداوند آن را خلق کرد تا بی‌نهایت آکنده است. این ادعا برای انبیا، بلکه برای پیامبر اسلام حضرت محمد(ص) نیز صحیح نیست)<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/32850/1/10 ر.ک: مقدمه غامدی، صفحه ب]</ref>‎.


نویسنده در باب سوم کتاب، از تمسک امامیه به برخی از آیات قرآن و توجیه و تأویل کردن آنان، آن آیات را به سود برخی از عقاید خویش (مثل امامت و طعن در مورد اصحاب رسول و...) سخن به میان آورده و در پایان به بیان فضیلت صحابه (به‌ویژه خلفای راشدین، طلحه، زبیر و عایشه)، از خلال آیات قرآن کریم، پرداخته است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/32850/1/14 ر.ک: همان، صفحه ح]</ref>‎.
نویسنده در باب سوم کتاب، از تمسک امامیه به برخی از آیات قرآن و توجیه و تأویل کردن آنان، آن آیات را به سود برخی از عقاید خویش (مثل امامت و طعن در مورد اصحاب رسول و...) سخن به میان آورده و در پایان به بیان فضیلت صحابه (به‌ویژه خلفای راشدین، طلحه، زبیر و عایشه)، از خلال آیات قرآن کریم، پرداخته است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/32850/1/14 ر.ک: همان، صفحه ح]</ref>‎.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش