الحقائق الإسلامية في الرد علی المزاعم الوهابية بأدلة الكتاب و السنة النبوية: تفاوت میان نسخه‌ها

وی در ادامه، به تشریح جریان وهابیت و تأثیر آن در جامعه اسلامی پرداخته و تفرقه میان امت اسلامی و تأمین مصالح شخصی در پناه دین و به بهانه آن را یکی از اهداف این جریان، دانسته<ref>ر.ک: همان، ص15</ref> و سپس، به موضوع منع توسل به انبیا و صالحین توسط وهابیت، پرداخته است. به اعتقاد نویسنده، مسئله توسل به انبیا و صالحین، یکی از مهم‎ترین و اصلی‌ترین مسائلی است که جوهره اختلاف بین وهابیت و سایر مسلمین را تشکیل داده است؛ زیرا وهابیت، توسل به انبیا و صالحین را منع نموده و حتی در این منع و انکار، تا جایی مبالغه کرده است که آن را شرک دانسته و تمامی آیات نازل‎شده درباره پرستش اصنام توسط مشرکین را بر متوسلین به انبیا و صالحین، حمل کرده است؛ از جمله آیه شریفه 5 سوره احقاف '''وَ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ يدْعُو مِنْ دُونِ اللَّهِ مَنْ لاَ يسْتَجِيبُ لَهُ إِلَى يوْمِ الْقِيامَةِ وَ هُمْ عَنْ دُعَائِهِمْ غَافِلُونَ''' (و کیست گمراه‏تر از آن کس که به‎جاى خدا کسى را مى‏خواند که تا روز قیامت او را پاسخ نمى‏دهد و آنها از دعایشان بى‏خبرند) و آیه شریفه 18 سوره جن: '''فَلاَ تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَداً''' (پس هیچ‎کس را با خدا مخوانید)<ref>ر.ک: همان، ص22</ref>. نویسنده این اشتباه وهابیت را ناشی از خطای آنان در فهم معنای کلمه «الدعاء» دانسته؛ آنان گمان کرده‌اند که این واژه در همه جا، معنای عبادت را داشته، ولذا آن را درباره غیر خداوند، تحریم کرده‌اند؛ درحالی‎که در در لغت عربی، لفظی مشترک بوده که در معانی مختلفی به‎کار رفته است، از جمله: عبادت، نسبت، ندا، سؤال، دعوت به چیزی و تسمیه. نویسنده برای هریک از این موارد، آیه‌ای از آیات قرآن کریم را به عنوان شاهد، ذکر کرده است<ref>ر.ک: همان، ص23</ref>.